Sweet talk

<sub>Ze had geholpen met de geboorte ook al was daar nauwelijks hulp voor nodig geweest en sinds dien was ze af en toe eventjes komen kijken of alles wel goed ging. Maar echt op visite had ze nog niet kunnen gaan, zo druk had ze het. Dat vond ze wel erg, zeker omdat het ook haar familie was. Dus stapte de kleine crèmekleurige poes de Nursery in en stapte naar het nest waar de kleintjes sliepen. Is zien wie er was om mee te praten of spelen.

Mousekit</sub>

Ze lag niet echt te slapen, ze deed maar alsof. Zodat ze geen aandacht naar haar zelf toe zou trekken. Want dat was echt het laatste wat ze wilde. Daar was ze niet belangrijk genoeg voor. Haar nachtmerries die haar steeds vaker wakker hielden waren haar probleem. Het was gewoon daar stomme brein die dingen tevoorschijn haalde die er helemaal niet waren. Het was allemaal nep; dus ook al zou ze het vertellen hoe kon je iets bestrijden dat er eigenlijk helemaal niet was? Mousekit opende haar oogjes toen ze de aanwezigheid van een vrij bekend persoon opmerkte. Shrimppaw; de enige medicine cat die Riverclan nu had. Blijkbaar waren ze ook familie, maar dan niet bloed gebonden. Hoe dat in elkaar zat snapte Mousekit nog niet helemaal. "Hallo Shrimp, kom je ons een bezoekje brengen?" Ze schonk de poes een waterige glimlachje en ging overeind zitten. Dat was immers wel zo netjes als je met iemand een gesprek begon, had ze geleerd.

Het nestje lag heerlijk te slapen. Shrimppaw wilde hen ook niet wakker maken, maar ze zag beweging in het nest. Oei, had zij de kitten wakker gemaakt, of was ze nooit aan het slapen geweest? 'Hallo Shrimp, kom je ons een bezoekje brengen?' vroeg kleine Mousekit terwijl ze overeind ging zitten. Nu kon ze niet meer terug. Shrimppaw schonk het jonge poesje een glimlach en ging naast het nest zitten. 'Ja, ik kom even kijken hoe het is met jullie. Heb je het naar je zin hier?'

Mousekit draaide haar kop op zo'n manier dat ze de cream kleurige kattin (die ondertussen plaats genomen had naast het nest) goed kon aankijken. Ze had een mooie glimlach op haar gelaat, merkte de kitten op. 'Ja, ik kom even kijken hoe het is met jullie. Heb je het naar je zin hier?' Oh! Dat was wel een erg lief gebaar. "Dankje, dat stel ik erg op prijs" ze keek de ander dankbaar aan. "En, het is wel leuk hier hoor," sprak ze veder, om de vraag van de medicine cat te beantwoorden. "Alleen soms zijn Thistle en Tearkit een beetje stom." Mompelde ze zachtjes, "soms" was een te lief gezegd. Ze waren bijna altijd stom. Mousekit fronste even terwijl haar ogen weer omhoog naar Shrimppaw flikkerde. "Dacht je vroeger ook zo over je nestgenoten?"

Mousekit draaide naar haar om. 'Dankje, dat stel ik erg op prijs,' miauwde het poesje dankbaar. Shrimppaw glimlachte aangenaam verrast. Oh, wat een nette manieren. Wat lief. 'En, het is wel leuk hier hoor,' sprak ze als antwoord. 'Dat is goed om te horen, Mousekit,' reageerde Shrimp. Het was altijd fijn om te horen dat het goed ging. 'Alleen soms zijn Thistle en Tearkit een beetje stom,' mompelde Mouse vervolgens. Shrimp grinnikte zachtjes. Ah, sibling liefde. Ze wist er alles van. 'Dacht je vroeger ook zo over je nestgenoten?' Ze was toch even van haar stuk gebracht door die vraag. Ze wist er misschien wel wat van, maar dan dacht ze nu vooral aan Hermitpaw. De kater was super lief en Shrimp en hij hadden een goede band, maar soms.. Er zullen altijd zulke dingen zijn. Maar Skadi.. Ze besloot haar er maar gewoon uit te laten, dat was niet iets om met een kitten te bespreken. De glimlach verscheen weer op haar snoetje. 'Oh, jawel hoor,' miauwde ze. 'Hermitpaw en ik hebben wel eens onenigheden gehad, soms nog steeds een beetje. Maar het komt altijd goed tussen ons, en ik weet zeker dat dat ook voor jou en jouw siblings geldt.'

Mousekit knikte en Shrimp merkte dat ze wat geruster was. Shrimp vond het fijn dat ze haar wat gerust kon stellen omtrent de sibling verhouding. Het zou vanzelf wel goed komen, heus waar. Ze snorde om haar bedankje. 'Is het moeilijk? Je-uh rang bedoel ik.' Shrimp glimlachte lichtjes en knikte. Ergens had ze een trekje om dingen te romantiseren, maar ze had al snel geleerd dat het Medicine Cat zijn niet super romantisch was. Letterlijk en figuurlijk. Dus ze knikte. 'Het is hard werken. Je moet alle kruiden uit je hoofd weten, en je moet weten wat je moet doen in situaties. De druk kan hoog oplopen,' miauwde ze. Toch wilde ze de kitten - en zichzelf - niet afschrikken. 'Maar het is ook een heel erg mooie rang,' glimlachte ze. 'Je leert hoe je anderen kunt genezen, misschien wel redden van de dood. En de zorgende band die je met de Clan hebt is ook heel mooi.'