No scent of emotion, no sense of empathy

Zo, de ochtend was al een tijdje aangebroken en ze stonden op het punt om te vertrekken nadat iedereen wat had gegeten. Haar maag was goed gevuld, haar gedachten intact. Het was tijd om deze grote, hoge, en eigenlijk zelfs mooie bergen te gaan beklimmen. Hopelijk vonden ze daar wat ze zochten: Hollow en een groep van katten die ze zouden meenemen. “Kom, we moeten nu vertrekken, anders komt er niets meer van”, probeerde ze de anderen te motiveren met haar droge stem. Maar het was ook een commando, dus luisteren moesten ze sowieso. Haar rode ogen gleden even over haar patrouillegenoten heen terwijl ze al voortging. Hoe leefden katten toch zo hoog in de bergen? Hoe kwam Hollow zelfs zo hoog in de bergen? Het was een raadsel die zij niet kon oplossen, maar ze kon het wel ongedaan maken door haar te brengen op de plek waar ze hoorde. Vandaag was de dag dat ze de bergtopjes zouden bereiken, en ervoor te zorgen dat alle puzzelstukjes goed in de puzzel zaten.

+Zmeura's patrol
+Dit is het topicje waar ze de berg op gaan klimmen.

Haar wereld was weer veranderd, om haar heen zag ze iets anders dan de huizen waar ze tussen leefde of de clangebieden. Er was ook wel veel hetzelfde, enkel met wel grote verschillen. De bomen hier leken anders te zijn dan die bij Thunderclan en Shadowclan groeide. Ze had al iets van golvende velden gezien die haar deden denken aan de clan van die renners. De bergen, dat was het meest opvallende. Hoog staken ze uit boven de groep katten, als goden die keken op hun onderdanen. En zij, zij zouden hun heilige thuis storen en stelen wat hun toebehoorde. Of dat was wat er verteld werd. Zmeura leek geen zin te hebben om de klim nog langer uit te stellen en nadat ze gegeten hadden sprak de donkere poes de andere drie aan. Ze waren hier met zijn drieën naartoe gegaan, maar waren ingehaald door Meg die nieuws mee droeg. Nu met zijn vieren zouden ze meer terugbrengen dan enkel Hollow. Zmeura gaf het sein om te vertrekken en Stalked knikte enkel, haar spieren kort aanspannend. Zich klaarmakend voor de klim. Rumble was het meest bekend hier en wist de veiligste weg naar boven hopelijk, dus ze wachtte op hem. Ze deed een paar stappen opzij en ging wat naast de groep staan, als een beschermend schild.

Ze zouden de bergen in trekken. Als ze Wren mee konden nemen dan zouden ze dat doen, dat was hem nu wel duidelijk. Dus moest hij er voor zorgen dat ze daar de kans niet voor kregen. Toch kon hij nu niet meer omdraaien, omdat hij niet wist of hij het er dan wel levend vanaf bracht. Daarnaast wilde hij zich graag bij de Elite aansluiten, dus hij moest wel. Alleen Wren ook bij BloodClan? Nee, dat zou hij echt niet trekken. Dan hoefde het voor hem niet meer, dan zocht hij wel weer wat anders. Hij deed dit juist om bij haar vandaan te kunnen blijven. Hij was dan ook iets wat chagrijnig die ochtend. Hij ging het patrol voor het bergpad op, zonder wat te zeggen.

[Sorry heel stom, ik was even vergeten dat hier weer een nieuw topic voor was!]

Onderwerp: Re: No scent of emotion, no sense of empathy