Amen

Ze had net voor het eerst een vechttraining gehad. Het was ontzettend intensief geweest, en eigenlijk was Dimpaw er moe van. Toch wilde ze alles nog een keer herhalen voor zichzelf, waar haar mentor Moonflow niet bij was. Ze vond het belangrijk dat ze haar trainingen serieus nam, maar vooral ook dat het allemaal goed deed. Ze wilde geen fouten maken, ze was geen kleuter meer! Ze moest en zou het goed doen. De dingen die ze geleerd had waren nog heel basaal, zoals bijvoorbeeld een goede, sterke houding en de juiste manier van haar klauwen uitslaan. Maar hier was ze nu nog erg serieus mee bezig.
- Flutterpaw 1st

Eerlijk gezegd had Dim totaal geen idee, maar vooral al helemaal geen interesse in al het drama dat zich afspeelde in het leven van haar mede apprentices. Ze was hier om een goede warrior te worden, en drama schoppen zou dat alleen maar in de weg zitten. Haar oor trok naar achteren toen een apprentice met onbekend veel drama haar begroette, en ietwat vermoeid keek ze achterom, al deed ze haar best dit te verbergen. "Hallo Flutterpaw," zei ze terug met een neutrale stem. Nu ze verstoord was in haar training, hakte de vermoeidheid er weer flink in. Ze wist niet goed of ze nu door moest gaan, de ander moest uitnodigen om mee te doen of gewoon zou stoppen. Dus stond ze er maar wat, terwijl ze de ander aankeek.

Wat vond ze het soms lastig om normaal sociaal contact aan te gaan met haar clangenoten. Ze kon zien dat de ander ongemakkelijk werd van haar, maar wist niet hoe ze haar houding nu 't beste kon veranderen, dus deed ze dat niet. Gelukkig wist Flutterpaw het gesprek aan te gaan, en wat stijfjes knikte ze op zijn vraag. "Ja, wel vermoeiend," beantwoordde ze zijn vraag waarna ze haar schouders ophaalde. "Ik ben mijn houding aan het verbeteren," verklaarde ze vervolgens met een mager gebaar richting de burnt sycamore, alsof die er wat mee te maken had. Hierna liet ze een beetje zien wat ze daar dan mee bedoelde. Ze zette haar poten uit elkaar en drukte haar nagels in de grond zodat ze goed stevig in de aarde vast stond. Hij had dat ook wel geleerd van zijn mentor, toch?

Flutterpaw deed met haar mee, wat haar om de één of andere reden verbaasde. Alsof het gek was om met een andere apprentice te trainen - al vond ze het niet negatief, gewoon.. apart. Flutterpaw zei tegen haar dat het territorium mooi was, maar de dennennaalden wennen waren. Hierop knikte ze, waarna ze kort haar poot optilde om naar haar pootkussentje te kijken. Die waren al een stuk harder geworden dan enkele weken geleden. "Hmhmm," humde ze toen instemmend, waarna ze terug in haar trainingshouding ging staan. Haar oortjes trokken omhoog toen Flutterpaw vooruit sprong. Dat had ze bij haar mentor ook gezien, maar zelf had ze het nog niet onder die knie. Een beetje smachtend keek ze hem aan; wilde hij het haar leren? Maar ze vroeg het niet, wilde hem niet tot last zijn, was bang om afgewezen te worden.