Reflection

Ze was op haar eerste patrouille, en hoewel ze vaak zelfverzekerd was, vond ze dit toch nog wel spannend. Het was allemaal erg officieel, alsof het echte leven nu ging beginnen. Hoewel haar poten in de sneeuw stonden, prikte de spanningswarmte op haar vacht. Met vooruit staande oren luisterde ze naar haar patrouilleleider, die vertelde dat ze de grens met Windclan langs zouden gaan. Toen ze vertrokken, slaakte ze kort een zachte zucht van de zenuwen.

Het was allemaal niet zo spectaculair als ze verwacht had, als Dimpaw heel eerlijk was. Dat nam niet weg dat ze nog steeds haar ogen uitkeek van alles wat nieuw en onbekend was. Haar neus pikte van alles op wat ze nooit eerder geroken had, en met verbazing in haar ogen keek ze op toen ze een konijn zag opkijken en toen met opstuivend sneeuw weg zag rennen van het groepje katten. Kort gleed haar blik naar de patrouilleleider, die zijn kop schudde van 'nee'. Ze waren nu met een ander doel buiten dan jagen. Steevast stapte Dim door. De sneeuw kwam tot op haar borst, en ze moest haar kop ietwat omhoog kantelen wilde ze niet dat het in haar gezicht kwam.

Na een tijdje hield haar patrouilleleider halt. Ze waren er, vertelde hij. Haar oren wiebelden heen en weer en leergierig rook ze aan de lucht. Een nieuwe geur maakte zich aan haar bekend, en ze wist deze nu als Windclan te plaatsen. Ze zouden de grens gaan markeren, zodat er niemand zomaar overheen zou stappen. Het viel haar op dat het Windclan gebied zo anders was dan haar eigen vertrouwde Shadowclan gebied. Er waren geen donkere bomen, en het bij hen magere winterzonnetje scheen hier fel over de velden heen. Het was prachtig om te zien.
- Dragonpaw 1st

Samen met zijn mentor en twee andere katten rende Dragonpaw achter de patrouilleleader aan. Eens in de zo veel tijd mocht hij van zijn mentor mee gaan op patrouille zodat hij kon leren hoe alle geuren in elkaar staken en hoe hij alert kon reageren op gevaar. Tot dusver was er echter niet heel veel gebeurd, maar dat wilde niet zeggen dat de rode tabby minder alert bleef. Uiteindelijk kwamen ze bij de grens die ShadowClan verbond met WindClan en de patrouilleleader begon aan de markeringen, gevolgd door de rest van het groepje. Dragonpaw bleef wat achter toen zijn blik viel op een groepje ShadowClanners die precies hetzelfde aan het doen waren. Zijn blik bleef kort op een gevlekte poes hangen en hij kon zien aan de reacties die ze gaf dat dit de eerste keer was dat ze dit deed. Ze was jonger dan hem en Dragonpaw vermoedde dat ze nog maar pas apprentice was geworden. Ze leek meer met haar omgeving bezig te zijn dan met haar taak en het duurde dan ook niet lang eer dat hun blikken elkaar ontmoetten. Aangezien Dragonpaw van het principe was dat hij beleefd kon blijven tegenover iedereen zo lang er geen onmiddellijke dreiging was, zag hij er niks verkeerds in om haar een beleefd knikje te geven. Hij wist dat de andere Clankatten over het algemeen nogal denigrerend konden zijn wat WindClan betrof en ergen was hij wel nieuwsgierig hoe de kersverse apprentice daar tegenover stond, dus deed hij enkele stappen dichterbij zodat hij haar een kans kon geven om een gesprek met hem te starten als ze dat wilde.

Oh, plots werden de sneeuwwitte velden doorbroken door een aantal vachten die van achter een heuvel vandaan kwamen. Haar ogen vergrootten zich iets. De rest van haar patrouille was bezig met de grenzen markeren; ze konden elkaar nog wel zien, maar ze waren niet meer in gehoorafstand. Dim's oren kwamen verrast overeind toen één van de Windclanners haar een knikje gaf toen hij dichtbij genoeg was dat ze het kon zien. Haar neusje snuffelde een paar keer aan de lucht, alsof ze een nieuwsgierig konijntje was. Ze bleef even gespannen staan, niet goed wetend wat ze terug moest doen. Uiteindelijk gaf zij, na enkele seconden, een knikje terug naar hem. In dingen kopiëren en nadoen was ze erg goed. Omdat dit haar eerste keer was bij Windclan, had ze nog geen mening kunnen vormen over deze clan. Voor nu was de eerste indruk goed.

Dragonpaw bewoog geamuseerd met zijn snorharen toen ze haar neusje in de lucht stak en begon te snuffelen zoals hij dat de konijnen in zijn Clanterritorium wel eens had zien doen als ze voorzichtig uit hun holen kwamen. Het was ergens ook wel een beetje schattig om te zien, zeker omdat ze zo jong was en eigenlijk nog maar net uit de nursery leek te komen. Ze gaf uiteindelijk, na een korte aarzeling, een knikje terug naar hem en Dragonpaw kwam nog een beetje dichterbij. “Is dit je eerste patrouille?” vroeg hij op een beleefde toon, al lag het er duimendik bovenop dat dit wel zo was. Ze leek nog zo nieuwsgierig en tegelijkertijd ook schichtig te zijn naar het ontdekken van de wereld. Dragonpaw hoopte ze niet al te veel zure apprentices of warriors zou tegen komen van andere Clans tijdens haar ontdekkingstocht, maar daar hoefde ze bij hem in elk geval niet bang voor te zijn. Tenzij je je achterlijk gedroeg tegenover hem, was hij in alle gevallen wel heel aardig.