One by one

Omdat ze niks te doen had en omdat ze graag overal in bij wilde leren, was Ebonypaw naar de medicine cat’s den gegaan om te vragen aan Shrimppaw of ze haar soms ergens mee kon helpen. Ze werd er vervolgens op uit gestuurd om munt te gaan halen en de kattin liep opgewekt door het territorium, blij zijnde dat Shrimppaw haar kennis met haar wilde delen. Ze hoefde natuurlijk niet alles te weten van de kruiden – al zou ze het niet erg vinden als de crèmekleurige she-cat deze kennis met haar zou willen delen – maar ze vond het leuk om zo nu en dan eens bij te leren. Misschien als Shrimppaw er dan eens een keertje niet was, kon Ebonypaw snel voor haar inspringen. Ze dacht aan Grimestripe en trok een grimas. Nee, Grimestripe zou haar wel te veel bezig houden om dat soort dingen te mogen doen. Ebonypaw stak het laatste stukje water naar het kamp over en liep, met haar staart opgewekt achter zich in de lucht, het kamp binnen. Het deed haar humeur beteren dat haar mentor niet in de buurt was en ze liep snel door naar Shrimppaw’s den voordat hij haar hier zou ontdekken. Ze legde de bladeren voor Shrimppaw neer en glimlachte de poes toe. “Ik heb de muntbladeren gevonden, Shrimppaw,” zei ze tegen de medicine cat’s apprentice. Daarna bewoog ze kort met haar oortjes. “Dit helpt tegen buikpijn, toch?” En dan was er nog iets belangrijks, maar daar kon ze even niet op komen.

Shrimppaw was op een rustig tempo bezig haar kruidenvoorraadje te sorteren. Ze deed dat elke dag, even haar voorraadje langs gaan, kijkend of ze alles nog had en of alles wel op de juiste plek lag. Omdat ze het elke dag wel controleerde, was er zelden iets wat plots mistte of verkeerd lag. Shrimp was daar blij mee, want ze hield niet zo van onverwachte dingen. Zeker niet als het iets zo onverwachts is als een belangrijk kruid nodig hebben en dan opeens dat kruid niet hebben. Munt was bijvoorbeeld zo'n gevalletje, als ze daar nog langer mee gewacht had zou het opeens op kunnen raken en dat wilde ze niet. Hoewel Shrimp altijd liever zelf haar kruiden verzamelde, had ze Ebonypaw er toch op uit gestuurd. De Apprentice was zo lief geweest haar hulp aan te bieden, en munt was makkelijk herkenbaar dus Shrimp had er wel vertrouwen in dat dat goed zou komen. Ze keek op met een glimlach toen de Apprentice terugkwam. 'Dankjewel, Ebonypaw,' murmelde ze en ze legde de sterk ruikende blaadjes op hun plekje. 'Munt helpt inderdaad tegen buikpijn. Het helpt ook om de melkproductie te stoppen, als dat nodig is,' miauwde ze vervolgens. Gelukkig waren zulke dingen niet van toepassing geweest de afgelopen manen.

Het ander ding wat ze was vergeten was het stoppen van melkproductie. Ebonypaw was in elk geval blij dat ze minstens één ding goed had gehad. Ze vond het fijn om kennis te hebben en ze vond ook eigenlijk wel dat elke Clankat wel een beetje kruidenkennis moest hebben. Wat zou er gebeuren als Shrimppaw even uit het kamp was en er zou een noodgeval zijn? Dan zou het toch juist fijn zijn als er katten waren die gelijk wisten wat ze moesten doen? “Munt gebruiken voor een queen is toch voornamelijk nodig wanneer…” Ze hield even een korte stilte. “Wanneer er ongeboren kittens zijn?” ging ze op een zachte toon. Het was een gevoelig onderwerp onder de queens en Ebonypaw wilde niet dat er dadelijk eentje langs zou komen en haar toevallig zou horen. Dan zou ze echt door de grond zakken van schaamte.

Shrimp was dankbaar dat Ebonypaw haar wat kruiden gebracht had. Niet dat ze erom gevraagd had, maar dat was ook het leuke eraan. Ebony had munt herkend als bruikbaar kruid, wist zelfs waar het voor nodig was geweest. Het bracht Shrimp stiekem wel op een klein ideetje, maar daar zou ze later maar aan moeten denken. 'Munt gebruiken voor een queen is toch voornamelijk nodig wanneer...' Ze maakte haar zin niet af, maar Shrimp wist natuurlijk precies waar het over ging. Ze knikte bedroefd, was blij dat ze zoiets nog niet meegemaakt had. 'Wanneer ongeboren kittens zijn?' Ze klonk zacht. Shrimp schonk haar een medelevende blik en knikte. 'Ja, dat klopt... Maar gelukkig is het de afgelopen tijd niet nodig geweest,' miauwde ze met een glimlachje. 'En ik hoop dat dat ook zo blijft.' Maar wie hoopte dat nou niet?

Het was een verdrietig onderwerp, maar Shrimppaw maakte het algauw beter door aan te geven dat ze het de afgelopen tijd niet nodig hadden gehad en Ebonypaw’s oortjes gingen optimistisch weer de lucht in. “Nee, dat is waar,” beaamde ze en ze snorde zachtjes. “RiverClan is de afgelopen periode alleen maar gezegend met gezonde, sterke nestjes. En met de verbeteringen die er binnenkort aan zullen komen, zal dat hopelijk ook wel zo blijven.” Ze had het natuurlijk of Newleaf en over Greenleaf. Dan zouden er veel meer kruiden beschikbaar zijn om eventuele ziektes te bestrijden. “Dat doet me eraan herinneren dat ik binnenkort oud genoeg zal zijn om zelf een nestje te hebben.” Ze grinnikte en bewoog wat ongemakkelijk met haar oortjes. “On second thought, laten we daar nog maar even mee wachten,” zei ze haastig. Ze had niet eens een partner gevonden, laat staan dat ze klaar zou zijn om echt voor kittens te zorgen. Ze had eerst nog andere ambities waar ze aan wilde voldoen voordat ze na zou denken over zo’n grote verantwoordelijkheid.