Long live the Prince

Daar was ze dan, aan de top. Natuurlijk had ze er al een tijdje gestaan, maar nu was haar positie eindelijk op zijn zenit. Ze had zichzelf bewezen tegenover Riverclan en de andere drie clans, had haar vertrouwelingen voor als het nog eens moeilijk werd, en wist dat haar medicine cat en deputy absoluut trouw zouden blijven. Familiebanden waren belangrijker geworden in deze wirwar van connecties die Crystalstar aan de top hielden. Hermitpaw, Shrimppaw en Icecream, familie op haar belangrijkste vertrouwensposities. Er viel echter één volwassen familielid een beetje buiten dit geheel: Firespirit. Ze was op de hoogte van het feit dat haar zoon minder makkelijk aanvaard had hoe ze nu was dan zijn broer, en wist dat ze vroeg of laat tot een confrontatie zouden komen. Ze wilde hem absoluut betrekken, en bovendien was het voor haar van het grootste belang dat hun goede band bewaard bleef. En dus was ze hem gevolgd toen ze Firespirit het kamp had zien verlaten. Ze wilde hem spreken zonder dat iemand hen zou kunnen horen, mocht het luider dan gewenst worden. Hij was niet lastig te volgen: zijn rode vacht stak sterk af tegen het wit van de sneeuw. "Fire.. wacht eens." Miauwde Crystalstar, toen ze binnen gehoorsafstand was gekomen. Ze zette het op een drafje en schudde het witte poeder uit haar grijze vacht terwijl ze hem inhaalde. "Ik heb niet zoveel van je gehoord de laatste moons." Miauwde ze toen ze hem bereikt had.

[Fire]

Zijn zeegroene ogen gleden over de den van zijn moeder heen, voordat hij zichzelf uitrekte en weg maakte naar de uitgang van het kamp. Hij had geen zin om met zijn moeder te spreken vandaag, maar het begon ook aan hem te knagen dat hij haar niet kon blijven ontlopen. Ze was immers leader en ondanks dat hij het niet eens was met de methodes die ze gebruikte, moest hij loyaal zijn aan zijn clan. Hij snoof dan ook eventjes en glipte het kamp uit, maar ver kwam hij niet voordat de stem van Crystalstar door de stilte heen sneed. Zijn rode oortjes gleden in zijn nek, terwijl hij ongezien een zucht sloeg en geïrriteerd met zijn staart sloeg. Zijn ogen gleden naar de grijze kattin toen ze op hem af kwam en naast hem ging lopen, om vervolgens de sneeuw van haar vacht af te schudden. Ze zei tegen hem dat ze niet veel van hem had gehoord. Met goede reden, dacht hij erachteraan. Hij keek haar met een neutrale blik aan, wat moest hij hier nou mee. "Heb je geen Deputy om dingen mee te bespreken?" zei hij op een kalme toon, al kon hij de lichte snauw niet eruit krijgen.

Zijn lichaamstaal zei irritatie, en Crystalstar onderdrukte een diepe zucht. Hij was haar dus aan het ontlopen geweest. Firespirit draaide zich naar haar om en snauwde zijn antwoord bijna. Ze fronste, lichtelijk verbaasd. "Natuurlijk heb ik dat, maar jij bent mijn zoon, Firespirit." Icecream's reactie was heel anders geweest. Hij was het ook niet helemaal met haar eens geweest, maar had er voorbij kunnen zijn omdat ze zijn moeder bleef. "Dus, ik vraag je opnieuw, waarom ontloop je me?"

Firespirit zuchtte en snoof zachtjes toen hij zijn moeder achter zich hoorde en keek nog wat geïrriteerde dan voorheen, waarom overkwam hem dit nou weer. Crystalstar begon tegen hem over dat ze inderdaad een deputy had, maar dat zij haar zoon was. Hij wilde met zijn ogen rollen, maar hielt zich tegen, hij wilde gewoon onder dit gesprek uit komen. De rode kater zetten een stap naar voren, klaar om weg te lopen als er niets nuttigs uit dit gesprek zou komen. Er werd alleen een vraag herhaald, een vraag waar hij antwoord op wilde geven, maar ook wist dat 't niet vriendelijk eruit zou komen. Hij keek haar strak aan, zijn ogen kalm als de zee. "Was 't echt noodzakelijk?" vroeg hij op een koude toon. "Was het nodig om Twistedheart vast te houden hier?"

Het deed pijn om haar zoon zo te horen zuchten en steunen, alleen maar omdat hij met haar moest praten. En hij beantwoordde haar vraag ook nog eens met een vraag, iets wat Crystalstar ongelofelijk irritant vond. Ze wilde Firespirit een uitbrander geven voor de onbeschoftheid waarmee hij zijn eigen moeder behandelde, maar besloot dat uit te stellen. Het zou de wig tussen hen alleen maar dieper drijven. "Niks is noodzakelijk behalve eten en slapen, Firespirit." Ze praatte formeler dan eerst, dominanter. "Maar het uithoren van Twistedheart was inderdaad van groot belang voor ons, ook al zijn we er concreet weinig mee opgeschoten." Zich verantwoorden voor haar daden kon Crystalstar wel. Ze was koud en calculerend wanneer dat nodig was, en dus wist ze dat haar verantwoordingen niet altijd in de smaak vielen bij de meer gevoelige, emotiegeoriënteerde types. "Is dat het, omdat je mijn beslissingen als leider niet juist vindt?'

Hij voelde zijn vacht prikken met irritatie toen ze verder tegen hem sprak. Kon ze niet door hebben dat hij geen tijd en geen zin in haar had. Ze mocht dan wel zijn moeder en zijn leader zijn, maar dat betekende niet dat hij geen tijd voor zichzelf mocht hebben en nu zou hij met alle liefde die tijd willen hebben. Zijn oren gingen in zijn nek liggen toen ze tegen hem sprak alsof hij een subject van haar was, in plaats van haar zoon. "Van groot belang?" snoof hij, moeite doen om zijn emoties niet voor zich te laten spreken. "Wat had je gedaan als ik 't was geweest, of Icecream? Had je de oorlog verklaard aan Acornstar als ze ons vast hadden gehouden en hetzelfde had gedaan?" Hij ging voor zijn moeder staan, zodat hij haar recht aan kon kijken, een klein vuurtje brandend in zijn zeegroene ogen. "Ik weet niet meer wie je bent, Crystalstar. Ooit was je mijn moeder, misschien ben je mijn leader. Maar nu lijk je meer op Rushstar!" Hij gromde diep, voordat hij zich met een ruk omdraaide en weg wilde lopen.

"Ja van groot belang, ja! Dat mag je zonder tegenspraak aannemen." De grauw was er al uit voordat Crystalstar er erg in had. Diplomatiek zijn bij familieleden werd hem dus niet, en zeker niet bij haar zoons. "Als jullie het waren geweest was ik voor niks gestopt om de dader zijn keel door te snijden, begrepen? Ik weet precies wat ik gedaan heb. Daar hoef jij mij niet aan te herinneren." Want ze wist het inderdaad, en ze had er wakker van gelegen. Had er zichzelf om gehaat en geminacht, had geprobeerd te vluchten van zichzelf. Maar niks had gewerkt en al gauw had ze begrepen dat niks dit alles terug zou draaien. Firespirit's volgende opmerking deed haar stem wegsterven, was dat het? Was dat hoe hij nu over haar dacht. Zonder nog iets te zeggen liet ze hem weglopen.