magnolia

<sub>Routnose had verteld dat zowel zij als Waterpaw binnenkort de clan weer zouden verlaten en, hoewel ze het niet wilde toegeven, vond ze dat lastig. Het was veel makkelijker om er iemand bij te hebben die het kon overnemen of even wat advies kon geven, maar als ze er niet meer waren wist ze niet zeker wat er met shadowclan zou gebeuren. Ze maakte zich zorgen. Zorgen om de clan, haar vrienden en Twistedheart. Met een zucht liet ze haar blik naar de andere kant van de grens glijden. Aan de andere kant zag ze een onbekende kater, al had ze hem bijna verward met Shrimppaw voordat de wind in haar neus waaide. Zonder de bekende geur van kruiden was het onmogelijk dat de kater de medicine cat was die ze kende.

+ hermit</sub>

Zonder bijzondere reden had hij besloten zich bij de grens te wagen. Het was alsof de wereld hier stopte, maar er aan de overkant een nieuwe begon. Hij zou nooit het territorium aan de overkant mogen bezichtigen, in ieder geval niet zoals een ShadowClanner dat kon. En iets aan dat idee lag niet zo lekker bij hem. Voor hij daar verder over na kon denken verscheen er een kleine poes die niet ouder dan hij kon zijn. Hij herkende haar meteen van afgelopen gathering: Newtpaw. Nu duidelijk was dat hij oog in oog stond met een medicine cat liet hij spanning los waarvan hij niet eens wist dat hij die had. "Hey, Newtpaw toch?" Vroeg hij terwijl hij dichter naar de grens toe stapte. Ze had inmiddels vast wel door dat Shrimp en hij geen vreemden waren. Zijn zusje en hij waren namelijk als twee druppels water.

_{Toen hij wist wie ze was was de verwarring waarschijnlijk duidelijk van haar gezicht te lezen. Hadden ze elkaar eerder ontmoet en was ze vergeten wie hij was? Met een frons knikte ze en voelde ze de puntjes van haar oren warmer worden. "Uhm, ja. Dat ben ik" bevestigde ze met een knik. "Hebben we elkaar eerder ontmoet?" Shrimp en hij leken zo op elkaar dat ze dacht dat ze misschien broer en zus waren, maar het was een vraag die ze bijna niet durfde te stellen. "Als dat wel zo is sorry, maar ik weet je naam niet meer?"}

De poes was duidelijk in de war. Er lag een blik van herkenning in haar ogen, maar ze was duidelijk vol twijfel. "Ik zag je op een Gathering, maar jij mij vast niet." Verduidelijkte hij. Een clangenoot had haar aangewezen en verteld wie ze was, maar ze hadden verder niet gesproken. "Mijn naam is Hermitpaw, de broer van Shrimppaw." Het had geen zin om haar nog langer in onduidelijkheid te laten. Alle medicine cats kenden elkaar toch al. Bovendien was hij best benieuwd naar hoe het er in dat wereldje aan toe ging en wat ze dan wel niet van Shrimp vond.

_{Langzaam werd alles duidelijker. Hij was de broer van de poes die ze laatst nog was tegengekomen. "Oh" grinnikte ze zacht. "Dat verklaart en hele hoop." Nu ze wist dat hij de broer was van Shrimppaw leek er een soort spanning van haar schouders te glijden waarvan ze niet wist dat die daar zat. Met een glimlach keek ze naar hem en hoewel het misschien onprettig was om als 'de broer van' bekend te staan gaf het haar meer rust.}

Er leek een verandering te zijn gekomen in de sfeer. Ze waren nu beiden zo ontspannen als ze in zo'n situatie maar konden zijn. Een glimlach verscheen op zijn gezicht, half omdat hij het allemaal wel vermakelijk vond, half om goed over te komen. "Heeft mijn kleine medicine cat nog iets doms gedaan of kan ik vanavond met een gerust hart naar bed?" Pas na de laatste woorden zijn mond hadden verlaten besefte hij dat hij heel raar over kon komen. Ze kon het opvatten alsof het over haar ging, of nog erger, alsof hij met haar flirtte. Met een beetje hersenen snapte iemand wel dat dat totaal niet het geval was, maar je wist maar nooit. De glimlach veranderde in een schaapachtige grijns.

_{Zachtjes moest de flame point giechelen om zijn vraag, of eerder, hoe het klonk. Het was alsof de kater met haar aan het flirten was, iets waar ze niet echt bekend mee was. "Oh, uh- niet voor zover ik weet?" Beantwoordde ze zijn vraag en voelde haar oortjes warm worden. Met een glimlach keek ze de riverclanner aan en met haar staart om haar poten heen geslagen rilde ze een beetje door de koude wind die door haar vacht streek.}

Haar reactie was een blije verrassing. Niet veel poezen moesten om hem giechelen, dus dit gaf hem een goede egoboost. Na even van het moment genoten te hebben schraapte hij zijn keel. Het was tijd om zich weer gepast tegenover de medicine cat te gedragen. RiverClan had meer dan genoeg leuke poezen. "Je zal het vast wel goed met haar vinden." Concludeerde hij, al had hij eigenlijk geen idee. Shrimp was iemand die snel gemogen werd en Newtpaw kwam tot nu toe erg lief over, maar soms was lief zijn niet genoeg.

_{Misschien was het niet perse zijn bedoeling om met haar te flirten, maar zo kwam het bij de kleine kattin wel binnen en ze voelde haar wangen en oortjes warm worden. "Jawel, maar ik hoop toch stiekem wel dat ik het ook een beetje met haar broer kan vinden," reageerde ze met een glimlach. Ze was hier niet om over Shrimppaw te praten, hoe lief ze de poes ook vond. Newtpaw liet haar blauwe ogen over de kater glijden en ze bekeek hem van top tot teen terwijl ze wachtten op een antwoord van hem.}

Tegen zijn verwachtingen in was het flirterige gedrag nog niet voorbij. Althans, dat was hoe hij het zag. Misschien deed ze ook gewoon maar aardig.. "Dat komt denk ik wel goed." Grinnikte hij terwijl zijn wangen langzaam warmer werden. Het was vast een cultuurverschil. In ShadowClan waren ze waarschijnlijk gewoon wat losser. En daar was niks mis mee. Hij was er gewoon niet aan gewend, zeker niet als het van een medicine cat kwam.

_{Van buiten zag de flame point eruit als een onschuldige poes, maar nu al, met 11 moons op de teller had ze al 2 katten vermoord. Soms lag ze er 's nachts wel eens wakker van. De lege blik in hun ogen wanneer ze roerloos op de grond neer kwamen, het geluid van het lichaam wat neer plofte was anders dan een kat die gewoon omviel. Er zat een kilte in die er anders niet in leek te zitten. Newtpaw schudde de gedachte van haar af en glimlachte weer naar hem. "Gelukkig maar"}

Ach, wat was er mis met het een beetje gezellig hebben?. Het was niet alsof ze meteen samen de bosjes indoken. Daarvoor was hij veel te trots. Zijn kinderen zouden geen halfclan worden. Ook zij leek even afgedwaald te zijn, maar herstelde zich snel weer met een antwoord. Het was een kort, subtiel momentje en hij kende het maar al te goed. Skadi had hem meer dan eens uit de realiteit getrokken. De kille ogen waarmee ze hem had aangestaard.. het bloed.. Hij probeerde het te vergeten. "Alles oké?" Vroeg hij als beleefdheid. Nee, zo leek het. Hermit deed niet aan beleefdheden, enkel aan interesse en desinteresse.

_{Het lege, kille gevoel wat zich door haar aderen verspreidden leek haar poten zwaarder te maken. Haar blauwe ogen kregen een kilte die de ander leek te herkennen en toen hij vroeg of het ging haalde ze haar schouders op. Als ze eerlijk was wist ze het niet meer. "Uh- ja, nee, prima" mompelde ze. "Probeer Shrimp zo veel mogelijk te beschermen Hermit," de flame point hoopte maar dat hij begreep waar ze het over had. De dood was iets wat ze nog niet met zich mee hoefde te dragen.}

Het ging dus duidelijk niet oké. Als hij haar was beter kende dan had hij met alle liefde een uitleg uit haar getrokken, maar dat was nu verre van gepast. Haar waarschuwing verbaasde hem, iets wat hij niet probeerde te maskeren. "Hoe bedoel je?" Er lag een aarzeling in zijn stem. Was er een duister geheim tussen Newtpaw en zijn zusje? Hij hoopte dat hij het niet begreep.

_{Toen hij haar vroeg wat ze bedoelde wilde ze in eerste instantie haar schouders ophalen en linksomkeert naar huis vertrekken, maar ze had een nieuwe gevonden vriendin in een andere clan en die wilde ze op een manier zien te beschermen. "Ze- ze is nog te jong" mompelde ze zachtjes. Newtpaw schudde met haar kop en wendde haar blik af naar haar poten. "Sorry, uhm, dus hoe gaat het bij jullie?" Vroeg ze daarna ongemakkelijk.}

Te jong voor wat? Verward staarde hij haar aan. Voor hij door kon vragen veranderde ze van onderwerp. Iedereen die hem kende wist dat dat geen goede strategie was. "Waarvoor te jong? Zijn we niet allemaal even oud?" Ze konden vast niet veel verschillen, dus hij had dan ook geen idee waar ze het over had. "Als je iets probeert te zeggen, zeg het dan gewoon." Zijn toon maakte duidelijk dat hij geen tegenspraak of half antwoord zou tolereren. Ze kon niet zomaar iets verontrustends zeggen en dan onvolledig zijn.

_{Haar oortjes draaide plat in haar nek door zijn toon en de poes dook wat in elkaar. Hoewel ze snapte dat de kater bezorgd was nu stond ze op en zetten ze een pas achteruit. "Ik heb het over de dood, Hermitpaw." Mompelde ze naar de kater terwijl ze haar blik van hem afwendde. Als hij boos op haar zou worden zouden ze alleen maar verder van huis raken.}

Oh. Ongemakkelijk trok hij met zijn oor. Alles viel bij elkaar. Hij moest Shrimp beschermen voor de dood. Wat stom dat hij daar niet aan had gedacht. Vaak vergat hij dat zijn zusje een erg morbide taak had, iets waar hij haar wel beter in mocht steunen. "Hoe-" Zijn adem stokte. "Komt het zoveel voor?" Gek hoe de sfeer zo snel was omgeslagen, van flirterig naar zwaar. Hij wist zich dan ook geen houding te geven.

_{De poes schudde met haar kop toen hij haar vroeg of het vaak voorkwam. Nee, nouja, dat verschilde natuurlijk. Normaal gesproken niet, maar soms gebeurde het helaas vaker dan ze wilde toegeven. "Nee, maar Shrimp.. Ik denk niet dat ze er beter van zou worden" beantwoorde ze zijn vraag. "Sorry, dit is nogal een grote verandering van het onderwerp" gaf ze hem beschaamd toe en ze voelde haar oortjes wat gaan hangen. Waarom kon ze nooit een normaal gesprek met iemand voeren?}

Het was vreemd om hier zo tegenover de Medicine cat van een andere clan te staan. Zeker na de plotselinge sfeerverandering. Gelukkig hadden ze iets gemeen: hun zorgen voor Shrimp. "Het is oké." Stelde hij haar gerust, charmant als altijd. "Het is goed dat je erover durft te praten." En dat meende hij. Het was vrijwel altijd beter om direct te zijn, om informatie snel door te geven. In haar rang al helemaal. Als hij ooit Deputy werd dan was hij daar gelukkig in geoefend.