On Melancholy Hill

Hij vond de Pinewoods toch één van de mooiere plaatsen in het ShadowClan territorium. Het was er open, maar je was nog steeds goed beschut tussen de bomen en de struiken. Daarbij, sinds Twistedheart zo ontzettend groot was, was het fijn dat hij niet overal achter bleef haken zoals hij in de dichtere stukken van het bos deed. Hij vond het daarom veel prettiger jagen. Maar dit keer was hij er niet om te jagen. Zeker niet, dit keer had hij iemand met hem meegenomen. Gewoon, een wandelingetje. Niets bijzonders. De kater keek met een brede glimlach om naar het poesje naast hem. Hij wilde haar graag even het kamp uit nemen, zodat ze een frisse neus kon halen, wat tot rust kon komen. En zodat zij samen natuurlijk wat tijd konden doorbrengen. Twistedheart betrapte zichzelf er elke keer weer op hoe graag hij uitkeek om haar te zien en te spreken.

<3

Het duurde heel even, maar toen krulde ook haar mondhoeken omhoog. Een warm gevoel spreidde zich in hem. Het was niet totaal een nieuw gevoel, maar het leek wel sterker te worden elke keer weer. Ergens kreeg hij er wel zenuwen van, maar aan de andere kant was het bijna verslavend. Hij wilde graag in haar buurt zijn, want alleen dan kwam het gevoel opborrelen. 'Dus, hoe voelt het nou om warrior te zijn?' vroeg het poesje. Twisteds brede glimlach verdween niet van zijn snoet bij die vraag. 'Ik vind het echt heel leuk,' miauwde hij oprecht met een knikje. 'Je hebt veel meer verantwoordelijkheid en natuurlijk is dat wel spannend, maar je went er aan. En je leert nog steeds nieuwe dingen.. Laat maar zeggen dat mijn manen aan verwachtingen als kitten en Apprentice me niet teleurstelde.' De kater grinnikte zachtjes en liet zijn ogen het bos door gaan. Hij snoof de bosgeuren op, een lichte geur van een muis. Maar daar besteedde hij verder geen aandacht aan.

Wel besteedde hij aandacht aan Newtpaw, die hem vroeg of hij haar wel eens wat wilde leren. De kater glimlachte breed naar haar. Haar dingen leren? Dat wilde hij dolgraag doen natuurlijk! Hij wilde al gelijk dingen voorstellen, maar hield zich nog even in. 'Ik heb bijna geen trainingen gehad en, nouja, ik kan niet echt met iemand vechten wanneer ik met paardenbloemen rondzwaai,' giechelde het poesje. De kater grinnikte en schudde zijn brede kop. 'Dat gaat inderdaad niet heel effectief zijn,' miauwde hij geamuseerd. 'Misschien dat je dan ook sneller aan de beurt bent voor een apprentice,' voegde Newt nog toe. Twis draaide met zijn oortjes. Een Apprentice, daar had hij nog niet echt over nagedacht. Hij wilde heus wel iemand trainen, maar om nu al een Apprentice te krijgen? Kon hij die verantwoording aan? 'Hm, misschien,' miauwde hij met een glimlachje. 'Maar eerst jou maar eens wat dingetjes leren. Als je wil kunnen we gelijk beginnen. Of we wandelen nog even verder?' stelde hij snorrend voor, zijn schouder lichtjes die van haar aanrakend.

Hij had niet door gehad dat Newtpaw helemaal niet naar hem aan het luisteren was. Hij was zo enthousiast en zag het al helemaal voor zich hoe hij haar de fijne trucjes van het jagen en vechten bijbracht. Toen ze opeens de woorden uitfloepte werd hij er helemaal stil van. 'Ik had Flutterpaw bijna vermoord!' De kater stopte en keek haar aan. Zijn ogen vergrootte zich wat en verbaasd kantelde hij zijn kopje. Een diepe frons was op zijn voorhoofd te zien. Flutterpaw vermoord? 'Het was een ongelukje...' piepte ze waarna ze wegkeek. Twisted knipperde met zijn ogen, voor een tijd aan de grond genageld, niet wetende wat hij moet zeggen. 'O-oh... I-ik weet zeker dat het wel goed komt.. Ik bedoel.. Je bent nog lerend, die dingen.. Gebeuren soms..' Hij had gehoopt dat het incident van Darkmoon niet nog eens zou gebeuren, maar ongelukjes gebeurden nou eenmaal. De kater bewoog naar haar toe en wreef lichtjes met zijn kop tegen de hare.

Hij had natuurlijk geen idee hoe ze het precies gedaan had. Maar hij dacht natuurlijk aan de kruiden, zoals eerst gebeurt was. Hij had er verder niemand over horen spreken, maar dat maakte nu niet veel uit. 'Het spijt me Twisted,' huilde ze. Twis slikte en keek op, probeerde haar met traan gevulde ogen te vinden. 'Het komt wel goed... Hoe is het gebeurt?' vroeg hij zacht. 'Als je dat wilt vertellen..' Hij hoopte van wel, ook al waren het alweer kruiden, het was belangrijk om te weten. Zeker nu met Routnose in de Clan, die kon haar wel goed helpen.

_{De eerste keer dat ze iemand vermoord had was het een ongeluk geweest. Ze had de verkeerde kruiden gepakt en daarmee een einde gemaakt aan het leven van Darkmoon. Het had lang geduurd voordat ze over het schuldgevoel was gekomen, althans, iedereen dacht dat ze zich nog ellendig en schuldig voelde. Of dat ook echt waar was was maar de vraag. Twistedheart vroeg haar hoe het gebeurd was en haar tranende ogen vonden die van hem. "Het was een ongelukje. We gingen samen water halen" begon ze hem uit te leggen terwijl ze de tranen van haar natte wangen veegde met haar poot. "Voordat ik het doorhad werd hij door iemand in het water geduwd, zijn kop kwam tegen de stenen en hij stribbelde tegen-" vervolgde ze en langzaam werd haar stem al minder dik van alle emoties. De neppe emoties. "Maar voordat hij zijn laatste adem uitblies was hij al door dezelfde kat het water getrokken, buiten bewustzijn." Zachtjes giechelde de flame point en stond ze op. Het gevoel onder haar poten toen hij als een lappenpop in elkaar zakte was iets waar ze eigenlijk best van genoten had. "Oh Twisted, het voelde zo goed" haar mond was naast zijn oor en zacht had ze de laatste woorden gefluisterd. Als ze niet bijna gepakt was had de jonge apprentice niet meer geleefd.}

Haar natte ogen vonden zijn bezorgde. 'Het was een ongelukje. We gingen samen water halen,' begon ze. De kater knipperde. Water halen? Dat had niets te maken met verkeerde kruiden halen, toch? 'Voordat ik het doorhad werd hij door iemand in het water geduwd, zijn kop kwam tegen de stenen en hij stribbelde tegen.' Hij slikte. Een ongemakkelijk gevoel bekroop hem. 'Maar voordat hij zijn laatste adem uitblies was hij al door dezelfde kat het water getrokken, buiten bewustzijn.' Hij hoorde haar zachte gegiechel. Zijn ogen waren wat gesperd en met verbazing keek hij naar de kleine poes voor hem. 'Oh Twisted, het voelde zo goed.' Een rilling liep over zijn ruggengraat toen ze dat in zijn oor fluisterde. Ze was zo dichtbij. Een kleine beverige zucht verliet zijn bekje en hij draaide zijn kop naar haar toe. '...Newtpaw..' Met lichte nervositeit likte hij zijn lippen, niet wetend wat hij moest zeggen, moest doen. Hij wist het niet.

_{Haar hart sloeg tegen haar borstkas. Elke slag was net zo krachtig als de hoef van een racepaard die neerkwam tijdens een race. De woorden gleden over haar lippen en haar tong gleed voorzichtig over zijn oor. Een grijns speelde op haar snuit toen Twistedheart recht in haar ogen keek, maar haar helder blauwe ogen waren zo donker als de oceaan tijdens een hevige storm. ”...Newtpaw...” de nervositeit was te horen in zijn stem en de flame point begon zachtjes te spinnen terwijl ze hun neuzen nog dichter naar elkaar bracht. ”Het voelde zo ongevoeglijk goed, Twisted. Oh starclan als je het had gevoeld had je nu hetzelfde gezegd.” Fluisterde ze naar de grote kater. Waar de onzekere kattin gebleven was wist niemand, maar wanneer ze samen was met Twistedheart leek ze wel te veranderen in een vixen. Misschien wel een soort siren. Ze zou hem die woeste zee in zien te lokken. Samen zouden ze dit kunnen doen.}

Hij haalde diep adem toen haar tong over zijn oor ging, snoof haar geur op en verdwaalde in haar donkerblauwe ogen. Zijn adem werd onregelmatig toen ze zachtjes spon en hun neuzen elkaar bijna aanraakten. 'Het voelde zo ongevoeglijk goed, Twisted. Oh starclan als je het had gevoeld had je nu hetzelfde gezegd,' fluisterde ze. Hij slikte. Dat zou hij vast niet zo vinden. Vast niet. Hoe zou hij dat goed kunnen vinden, bijna iemand vermoorden? 'I-Ik..' Zijn stem was onvast, zo dicht bij haar. Het was wel alsof hij helemaal niet zichzelf was, niet kon denken. '...Newt..' Het klonk bijna smekend, maar hij wist niet waarvoor het precies was.

_{Met grote onschuldige ogen keek ze in zijn verschillende gekleurde ogen. "I- ik..." stotterde de kater en haar grijns leek permanent op haar snuit te zitten op dit moment. Ze kreeg een soort adrenaline kick toen ze het gespartel van Flutterpaw onder haar poten voelde. "...Newt..." smeekte hij haar bijna en ze voelde zijn warme adem op haar gezicht toen hij haar naam uitsprak. "Ja, Twisted?" Vroeg ze hem zacht. "Wat is er" met een grijns die langzaam leek te veranderen in een kleine glimlach keek ze hem aan.}

Ze keek in zijn ogen, maar hij leek wel te verdwalen. Ze grijnsde naar hem terwijl Twisted probeerde na te denken. 'Ja, Twisted?' vroeg ze hem zacht en een licht beverig zuchtje ontsnapte zijn bekje. 'Wat is er' Haar grijns veranderde in een glimlach en een tijd lang staarde hij haar aan voordat hij een beetje bij zinnen kwam. 'Wie-' hij schraapte zijn keel wat, '-wie was het? Die.. Die Flutterpaw.. Verdronk?' Wat als ze beïnvloedt werd door iemand anders? Dat het niet echt Newt was. Hij wilde niet geloven dat het Newt was die het fijn vond. Er moest iemand achter zitten.

_{Toen hij haar vroeg wie het gedaan had, wie Flutterpaw bijna verdronken had. Eigenlijk had ze tegen hem willen liegen. De schuld in iemand anders zijn schoenen te schuiven, maar na alles kon ze dat niet doen en de waarheid uitspreken voelde eigenlijk wel goed. "Oh Twisted," zuchtte ze zacht. Haar blik gleed af naar de grond, de grond waar hij zo onstabiel op stond door het nieuws wat hij van haar had gekregen. Zacht giechelde ze en voordat Twistedheart ook maar iets kon doen had ze de vele male grotere kater tegen de grond gewerkt, puur en alleen omdat hij niet op stond te letten. "Ik was het" vertelde ze hem zacht terwijl ze met haar lichaam boven dat van hem hing.}

Toch groeide zijn onzekerheid met de seconde. 'Oh Twisted,' zuchtte Newt zacht. De kater knipperde met zijn ogen en hij boog zijn kop wat om haar te proberen aan te kijken. Hij kreeg echter geen oogcontact met haar. Zijn vacht prikte en wat onstabiel ging hij verzitten. Hij wist niet wat hij moest doen, moest denken. Dit was niet de Newt die hij had leren kennen, maar toch... De kater reageerde te langzaam en voor hij het wist had ze hem tegen de grond geduwd. Hij keek haar met verschrikte ogen aan nu ze boven hem hing. 'Ik was het,' vertelde ze hem. Twisted slikte en likte zijn lippen. Die waren droog van de zenuwen. 'W-Waarom? Newt..' Hij begon het eng te vinden, zeker terugdenkend aan wat ze eerder had toegegeven.

_{Emoties raasde door haar lichaam, haar hart begon sneller te kloppen en haar ademhaling versnelde. De emoties die van de kater onder haar kwamen kon ze bijna net zo sterk ruiken als alle rottende bladeren in het moeras. Waarom? Waarom had ze het gedaan? Ze opende zonder er al teveel over na te denken haar mond en gaf hem een eerlijk antwoord op zijn vraag. "Je leek boos op hem," mompelde ze zachtjes spinnend. Haar kop wreef langs die van hem en even, heel even, sloot ze haar ogen. "Ik wilde hem voor jou uit de weg ruimen. Ik dacht dat je blij zou zijn..."}

Hij keek haar licht twijfelend aan en ze opende al snel haar bekje. 'Je leek boos op hem,' mompelde ze als antwoord. De kater knipperde verbaasd en stribbelde niet tegen toen het poesje langs zijn kop wreef. Rook ze altijd al zo lekker? 'Ik wilde hem voor jou uit de weg ruimen. Ik dacht dat je blij zou zijn...' Nu draaide de kater wel zijn kop naar hem. 'B-Boos? Newt... Nee...' hij zuchtte zachtjes, zijn blik licht smekend. 'Ik.. Ik ben nooit boos geweest op Flutterpaw. En zelfs.. Zelfs als ik dat was geweest.. Dan wil ik hem niet dood hebben...' Hij wilde niemand dood hebben. 'Hey.. Dat hoeft echt niet..' miauwde hij zachtjes en hij drukte zijn neusje lichtjes tegen haar wang aan.

_{Met een frons keek ze naar de kater toen hij haar vertelde dat hij nooit boos was geweest op Flutterpaw. Hij had zo boos geleken.. toch? Sommige katten gaven elkaar een bloem die ze vonden tijdens een patrouille en misschien had het dode lichaam van de kater voor haar een bloem gesymboliseerd. Zijn neusje drukte tegen haar wang en even sloot ze haar blauwe ogen. Als ze eraan terug dacht wilde ze het alleen maar nog een keer doen. Nog iemand onder water duwen en deze keer echt het leven hun lichaam voelen verlaten onder haar poten, maar dat zou ze alleen doen bij een kat die Twistedheart uit de weg wilde hebben. Waarschijnlijk.}