Would've brought a fruitbasket

My fire is starved of oxygen

Met grote ademtucht ploeterde de kater door de laag sneeuw die inmiddels als deken over het weide landschap was gaan liggen. Niks was er leuk aan, niks was er warm aan. Het was geen ideale combi, zwaar gespierd zijn maar kort op de pootjes staan, zakte zo door de ijskoude parel witte sneeuw. Voelde het tot aan zijn buik aan toe komen en met iedere stap schoot hij nogmaals een beleding naar de sterren. Niet dat hij echt dacht dat de sterren controllen hadden over wat het weer zou worden, ze hadden vast wel wat beters te doen. Men zei niks voor niks dat je rust vind in starclan. De kleine kater schudde zijn kop, als het weer en alles hier in controle houden zijn taak zou zijn als hij eindelijk dacht rust te hebben gevonden in de dood? Dat zou hij hoogst persoonlijk iedereen op aarde het leven 40 keer zwaarder maken in protest.

Eenmaal op bestemming aangekomen zocht de kater al snel de warmte van de medicine cat den op, schudde het vast zittend sneeuw uit zijn pels en keek op. Hij had gehoord dat Routnose terug was gekomen, had de zachte hint van shadowclan geur opgemerkt. Het was al weer een paar dagen geleden dat ze thuis was gekomen maar de kater had de tijd niet gehad haar te spreken. Wist niet eens of het wel echt nodig was haar te spreken. Wat zou er immers gezegd moeten worden? Hoi leuk dat je terug bent in deze rotzooi? De kater schudde zijn kop zonder te schudde en keek op naar de poes, het zal vast behoorlijk awkward gaan worden. Niet iets waar hij nou echt opstond te wachten maar ook niet iets wat hij kon ontwijken. "Hey Routnose" mauwde hij "Welkom terug" Beter kwam dat even goed over.

[Routnose]

A flicker in the howling wind

Thank you Sarah!

Would've brought a fruitbasket D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

Ze was zo ontzettend moe. De hele tijd, iedere dag. Oh, ze was nog steeds blij thuis te zijn. Blij Falconpaw weer te zien, blij Shadefeather en Crowcall weer te kunnen spreken, en al haar andere vrienden. Maar ze miste één bekende vacht, droeg haar zondes even zwaar mee als Amberstorm zelf. Het kostte haar moeite haar nest uit te komen en te blijven functioneren, maar ze wist dat het moest. Bearpaw, Oceanstar, Panthersoul, Stallionheart, Stagstorm, Amberstorm... Hoeveel meer vrienden moest ze nog verliezen? Ze wist dat ze hen ooit terug zou zien, dat ze op haar zouden wachten tussen de sterren op een dag. Maar de sterren leken zo ver weg, en zo stil. Routnose zuchtte en dwong zichzelf overeind te komen. Voor Falconpaw, voor de rest van de clan. Haar oortjes schoten naar voren toen ze de stem van een ander hoorde. "Oh, Blazesong. Dankjewel," ze gunde hem een vluchtige glimlach en ging zitten. De arme kater, hij was nog maar zo kort deputy en nu al had hij Windclan door zoveel problemen heen moeten trekken. "K-kan ik je ergens mee helpen? Of heb je misschien tijd om even bij te praten?" Ze vond het moeilijk. Natuurlijk waren ze clangenoten, maar Blazesong was niet iemand die ze heel goed kende. Voorheen was ze altijd heel close geweest met de deputy en leader en daar tegenover leken Wolfstar en Blazesong plots vreemden. Ze wist dat ze daar iets aan moest doen, maar had moeite er genoeg energie voor bij elkaar te hopen. Ze was dankbaar dat hij haar was op komen zoeken.

My fire is starved of oxygen

Starclan zei dank, de kattin leek zijn woorden te apreciëren, bedankte hem met een vluchtige glimlach. Blazesong glimlachte kort, ongemakkelijk, en volgde haar voorbeeld te zitten. Uiteraard vroeg ze meteen naar de intentie achter dit plotselingen bezoek. Hij haalde zijn schouders op, bracht zijn blik op de kattin. "Ik dacht, misschien is het inderdaad goed om even, bij te praten" besloot de deputy maar uit haar vraag af te lijden. Immers was het ook wel een grote factor geweest in zijn overweging hier binnen te komen, nu hij het zo hoorde. "Veel is gebeurd, en ik ben blij dat je er weer bent" Ja, dat was hij. Hoewel niet al te vasthoudend aan de sterren voelde het goed beide katten verantwoordelijk voor de communicatie ermee weer in hun midden te hebben. Maakte alles weer kloppend, heel.

A flicker in the howling wind

Thank you Sarah!

Oh nee, de sfeer was wat ongemakkelijk. Ze kende de deputy niet uitzonderlijk goed, en de deputy haar niet. Dat hielp niet wanneer ze beiden wat meer... Introvert leken te zijn. Routnose haar staart bewoog wat nerveus over de grond. "Oh, ehm, j-ja," ze schudde kort haar hoofd, in de hoop de vele zorgen die haar teisterden even aan de kant te schuiven. Dat verdiende Blazesong op z'n minst. Zijn vriendelijke woorden brachten iets van warmte in haar. Ergens wist ze dat ze waarschijnlijk vooral terug gewenst was als medicine cat, maar ze maakte het zichzelf graag wijs dat katten haar hadden gemist, persoonlijk. "Ik ben ook blij terug te zijn," haar ogen vonden kort de zijne voordat ze weer wegkeek. "Ik... Ik weet dat het niet makkelijk is geweest voor Windclan, maar is iedereen oké..? Relatief oké?"

My fire is starved of oxygen

Hoewel verwacht deed het de kater goed te horen dat ze blij was om terug te zijn. Hij kon zich goed voorstellen hoe vreselijk het had moeten zijn te vertrekken, een clan zo achter te laten. Op haar volgende vraag knikte de kater langzaam. Hoe het ging in windclan? Het was mooi dat ze al door had dat het hier over relatief okay ging. De deputy zuchtte, maar kon nog een klleine glimlach opmaken. "Het gaat" vertelde hij de medicine cat, eindelijk thuis. "Opgeschud, dat zeker. Er zijn heus dingen die moeten herstellen en bijkomen" Tot zo ver mogelijk althans. Zijn bedenkelijke blik gleed kort over de witte buiten wereld. Wolfstar had een behoorlijk zware tijd, de leader wilde het niet toegeven maar de deputy kon niks anders zien. Het verliezen van een kitten aan de klauwen van zijn moeder. Een leven verliezen. Het kon niet anders. "Maar er is nog voldoende te eten, gegeven de tijd van het jaar, het leven gaat door" De kater glimlachtte zachtjes.

A flicker in the howling wind

Thank you Sarah!

Onderwerp: Re: Would've brought a fruitbasket