I am mr Chaos and you are Mr Beef

Vandaag liep hij doelloos rond, zonder iets om echt te doen. Hij kon slapen, maar des te ouder hij werd, des te meer hij ondervond dat hij één bij één de wereld kon veranderen zoals het in zijn dromen zou zijn. Oké, hij kon misschien niet vliegen maar hij kon wel pure chaos en valse harmonie brengen in de wereld, precies zoals het hoorde. Nu was hij nog te klein, nu had hij nog niet veel zorgen. Alles zou nog wel worden hoe het moest zijn, later.

De zon straalde door de grijze dikke wolken heen, maar zijn vacht bleef nog altijd pikzwart. Zoveel licht was er nu ook weer niet, meer was er ook niet nodig. Het was voor één keer een gewone dag, dat kon toch? Of moest hij nog een schepje bovenop alles doen. Hij creeërde alleen maar kleine impacten, die bijna niemand opmerkte. Maar de kleine kit was wel genieperig als je hem binnenstebuiten kende. Gelukkig voor hem kende niemand hem zoals hij echt was, behalve zijn moeder. Maar haha! Die was dood, dankzij de General waar hij erg naar opkeek.

Zijn staartje golfde plezierig heen en weer toen hij iemand interessant zag. Zo interessant ook weer niet, maar interessant genoeg om zich mee te bemoeien. Met een paar huppels bereikte hij de ander en wiebelde met zijn oren. “Hallooow, wie ben jij?”.



+Beef

Beef lag breed uitgestrekt op zijn rug, buik ontbloot naar het waterige zonlicht, licht spinnend van die geringe warmte. Zijn vacht was dik en pluizig en hield zijn grote lichaam toch goed warm, maar hij genoot wel van warm zonlicht. Het maakte hem loom, kalmer dan hij anders was. Zijn oortjes spitsten bij een pieperig stemmetje die hem vroeg wie hij was. De grote kater draaide zijn kopje opzij en opende zijn bloedrode ogen, de zwarte kitten aankijkend. Een grijns gleed over zijn snuitje. "Beef!", antwoordde hij eenvoudigweg, blij dat hij zo'n makkelijke naam had zodat hij toch geen moeite moest doen om het te onthouden of uit te spreken.

De grijze kater lag neer, genietend van het zonnetje. Hadden ze dan echt niets beters te doen dan dit? Of was dit wat het leven van een young-one inhield, gewoon lekker luieren in het zonnetje zonder zorgen. Dat leek een beetje teveel regenbogen en zonneschijn, en regenbogen waren dan ook stom. ‘Beef!’, antwoordde de grote gespierde young-one naar hem toe. Zijn naam was Beef? Wie noemt er haar kind nu Beef? Het enige goede wat zijn moeder had gedaan was hem tenminste een naam geven die goed was. Goed voor hem en goed voor de rest. Maar Beef, dat was gewoon letterlijk vlees. Wat was het nut van vlees, anders dan dat het diende als voedsel? Of was hij zo genoemd omdat hij heel gespierd was? “Oh well. Aangenaam, Beef”,  mauwde het katertje. “Ik ben Nehhhzoda”

Beef knikte toen de kitten zich voorstelde, al ging zijn naam het ene oor in en het andere oor uit. Neh-.. Nog iets. Welke moeder gaf haar kind nu zo'n ingewikkelde naam? Hij vond Cheriey al moeilijk te onthouden, maar dat ging wel omdat hij zijn zus natuurlijk al zijn hele leven kende. Beef geeuwde even en strekte zijn poten uit, waarna hij zijn bloedrode ogen weer sloot. Zo veel vrije tijd had hij niet, en eigenlijk had hij wel zin om een dutje te doen terwijl niemand hem nodig had. Niet dat hij het erg vond als iemand hem nodig had, helemaal niet - maar slapen was ook altijd leuk.