It's all about you & me [geboorte]

After all we were young
But nothing's new under the sun
This is where it all begun
We lead our lives on and on and on

Het was allemaal opeens zo snel gegaan dat het zelfs haar een beetje verwarde. Het ene moment was ze plots wat misselijk in de ochtend, het volgende moment hoorde ze dat ze al vrij ver was in haar zwangerschap. Waarschijnlijk waren het niet veel kindjes, was haar verteld, gezien het amper zichtbaar was aan haar. Eerlijk had ze er ook vrijwel niets van gemerkt tot op de laatste weken toe, en ergens was Faintlight voor het eerst best een beetje bang. Bang dat de klap die ze had gekregen van Ravenkit hen misschien iets aan had gedaan, dat het straks niet goed zou zijn. Maar die zorgen probeerde ze van zich af te schudden, immers wist ze dat het haar toch niet ging helpen. Ze was heel lief voor zichzelf geweest sinds ze het wist, en op dagen zoals deze wanneer ze van het zonnetje genoot kon ze uren wegdromen over het leven dat zich in haar buik bevond. Haar eigen kindjes samen met Whitewalker. Zelfs al was het wat sneller dan ze had verwacht, dat maakte haar niet zoveel uit. Misschien waren ze nog jong, maar ze had niets dan liefde om te geven en te delen. Oh, haar moeder was ook zo blij geweest, en het gezicht van Whitewalker! Een glimlach stond op haar gelaat, maar deze vertrok even toen ze een steek voelde. Instinctief wist ze wat er zou gebeuren en iets van spanning sprong in haar lichaam. Nu al? Oh starclan, stond haar bij. Faintlight was niet vaak nerveus, maar dit was haar eerste keer. Dus vertelde ze het aan de dichtstbijzijnde queen en vroeg haar om Whitewalker (en misschien Shrimppaw, voor de zekerheid) te roepen. "Bless me, Starclan," sprak ze zachtjes en verplaatste zich naar het zachte nest dat ze had klaargemaakt.

Eerst Whitewalker en/of Shrimppaw <3

Shrimppaw was sowieso zenuwachtig aangelegd, maar ze moest eerlijk bekennen dat geboortes haar niet super zenuwachtig maken. Niet meer in ieder geval. Ze had al in haar begin tijd als Medicine Cat Apprentice geboortes mee mogen maken, dus ze was hier al meer bekend in dan grote of diepe wonden. Ze kwam dan ook direct in actie toen ze te horen kreeg dat Faintlight aan het bevallen was. Ze nam alle benodigdheden mee, vroeg of de Queen ook wat mee wilde brengen. Het was Faintlights eerste bevalling en je kon niet voorbereid genoeg zijn.

Met de kruiden liep Shrimppaw de Nursery in, waar Faintlight al in haar nest lag. Whitewalker was nog niet te zien. Shrimp glimlachte naar haar. 'Gaat het een beetje, Faintlight?' murmelde ze voor ze even checkte of alles in orde was. Zo te zien wel. 'Hier, bijt op deze stok zodra de weeën beginnen, als je het nodig hebt natuurlijk,' glimlachte ze en ze schoof de stok haar richting in. 'Hier heb je ook al alvast een paar frambozenblaadjes, voor de pijn.' Ook die blaadjes schoof ze naar haar toe. 'Als je ergens last van hebt moet je het zeggen hoor.'

Krampen begonnen al door haar lichaam te trekken en even kwamen paniekerige gedachten in haar op. Wat als Shrimppaw er niet was? Wat als het fout zou gaan? Maar Faintlight weigerde haar zorgen zo hard te denken dat ze waar zouden komen. De poes haalde diep adem en dwong zichzelf te kalmeren ondanks de pijn. Starclan keek op haar neer, zou haar poot vast houden tijdens dit alles. Oh, ze zou eindelijk haar kindjes kunnen voelen en ruiken, dat zou het allemaal waard zijn. Ze moest enkel het proces vertrouwen, doen wat haar instinct van haar vroeg. Toch was ze opgelucht toen Shrimppaw binnenkwam en kalm haar vertelde wat te doen. Dankbaar probeerde ze het gezicht van de ander aan te raken met haar neusje, maar dat bracht alleen nog maar een pijnlijkere steek door haar lichaam. Faintlight pakte dankbaar de stok en legde zich neer in een gemakkelijkere positie. De geur van de frambozenblaadjes was aanlokkelijk, maar ze wilde het eerst zelf proberen - haar eigen lichaam vertrouwen. "Dankjewel, Shrimp," murmelde ze tussen haar stok door en wenste dat ze de ander een kopje kon geven, maar dat zou later komen. Golven van pijn kamen over haar heen en zacht gekreun ontsnapte haar. Nu moest ze doorbijten, dan zou alles goed komen.

Nog nooit van haar leven was ze zo moe geweest. De inspanning, de verwachting, alles had haar volledig uitgeput. Maar aan haar buik voelde ze de nog zachte buikjes van twee kittens. Haar kittens, hún kittens. Ze vond het jammer dat Whitewalker er nog niet was, maar wist dat hij daar niets aan kon doen. Voor nu was ze ook te druk met haar blijdschap om überhaupt iets te betreuren. Ze roken zo eigen, zo warm zo lief. Het was de geur die hier altijd hing, maar nu kwam het van haar. Van haar, en van de kindjes die ze had gekregen van de liefde van haar leven. Het was het mooiste moment van haar leven, besefte ze toen. Haar dochtertje en haar zoontje. Als sinds ze het goede nieuws te horen had gekregen had ze naar dit moment uitgekeken, en nu was het eindelijk hier. Met haar neus wreef ze over haar zoontje. "Violetkit," naar de bloemetjes die haar vertelden over lente, wiens zoete geur de hemel belaadde en iedereen vertelde dat het weer warmer zou worden, dat er mooie dingen zouden komen. Net als dat haar zoontje alleen maar goedheid beloofde. Ze likte hem liefdevol en boog zich over haar dochtertje. "Laurelkit," naar haar vader, stiekem. Naar overwinning, groot worden op je eigen manier. Oh, hoe ze hoopte dat Whitewalker de namen goed zou keuren. Maar voor nu, nu was ze doodop. De pijn begon weg te ebben en maakte plaats voor een tevreden, zachte rust. "Dankjewel Shrimp, voor alles,"

Het kleine bolletje was voor nu nog helemaal wit, als zijn papa. Later zou hij er, samen met zijn zusje, meer uit zien als zijn mama. Heel stil en heel lief kwam hij op de wereld. Eén enkel piepje verliet zijn bek, om te laten weten dat alles goed ging en dat hij ademde, maar meer dan dat zei hij nog niet. Nee, hij hoefde geen drukte te schoppen, want hij was warm en vertrouwd. De allereerste geur die hij rook was de geur van zijn mama. Hij dronk haar melk en viel toen in slaap. Tevreden en zo geliefd. Hij kon niet wachten om papa te ontmoeten! Maar nu eerst dromen over de warmte van mama.