Pitch had een goed leventje opgebouwd. Hij had zijn eigen kleine stekje, een lekker warme schuur waar de boer zijn gereedschap bewaarde, niet heel ver van diens kippen. Daarnaast zat het ook altijd vol met muizen en ratten. Ja, de boer vond het vast niet heel erg dat hij daar woonde. Maar geknuffeld werd hij niet, nee, want hij zou zich nooit verlagen tot het niveau van een kittypet. whij joeg zijn eigen eten en hij was vrij. Nu maakte Pitch zijn dagelijkse wandeling, elke dag hetzelfde. Het was ooit een heel comfortabele routine, maar tegenwoordig werd het een beetje saai. Dezelfde bomen, dezelfde struiken, dezelfde velden, dezelfde katten. Behalve.. Wie was dat? De slanke kater kwam tot stilstand toen een onbekende gestalte hem benaderde en hief één wenkbrauw op bij diens introductie. "Hallo, Hermitshell van Riverclan.", begroette hij de veel jongere kater. "Wat doe jij zo ver van huis?" Zijn stem was niet aanvallend, maar duidelijk wel op zijn hoede. Hij wist niet goed wat te verwachten, al zag de jonge kater er soft genoeg uit om niet meteen een bedreiging te vormen. Pitch's pezige lichaam was bedekt met kleine littekens die tussen zijn korte vacht door zichtbaar waren. Toen hij jonger was, had hij hard moeten vechten voor zijn plekje. En nu kon hij van al dat werk genieten.

Nu hief hij ook de andere wenkbrauw omhoog. Oh? Extra mankracht voor een gevecht, een beloning van territorium of iets anders? Dat was interessant. De aandacht van Pitch was getrokken. Het was immers niet elke dag dat een clankatje om hulp kwam vragen. Dan moest het belangrijk zijn, of ze waren wel héél hopeloos. "Waarom hebben jullie hulp nodig? Ik dacht dat clankatjes alleen elkaar vertrouwden.", vroeg hij. Hij zou zijn leven niet in gevaar brengen omdat de leider van Riverclan te weinig warriors had om zelf te vechten tegen wat het ook was waar ze tegen zouden vechten. Maar als het gewoon was om een verrassingselement te zijn, en als hij daarvoor ook nog eens iets heel moois terug kon krijgen.. Een nieuw stuk gebied om op te wandelen, of misschien iets anders dat ze konden aanbieden? Zijn hoofd maalde om de mogelijkheden. Er was niet zo veel wat hij wou.. Maar één ding kon hij wel bedenken. Of Riverclan daarmee akkoord zou gaan, dat betwijfelde hij - maar hé, als ze hem echt nodig hadden, zouden ze opofferingen moeten maken.