[Closed] Light as a feather

_{De bittere geur van verbrande heide hing nog zwaar in de lucht. Frailpaw haatte het, ze werd er misselijk van. Het herinnerde haar eraan hoe erg kwetsbaar ze was hier in Windclan, alsnog. Waar ze gedwee meeging met haar mentor Shadefeather, elke keer een stuk verder kwam in haar trainingen, voelde ze zich alles behalve gelukkig.

Opgejaagd door de smerige lucht die van de verbrandde grond af kwam, was ze steeds verder naar de randen van het territorium gezweefd, als een veertje in de wind, alsof ze geen enkele autonomie over zichzelf had. Een beetje dromerig struinde ze langs de gorge, tot ze een geur opmerkte die eng bekend was, een geur die ze helemaal niet wilde ruiken. En met die afleiding, in combinatie met de sneeuw die de stenen bedekte, was teveel. Ze verstopte zich en stenen brokkelden af onder haar pootkussentjes. Even leek ze te zweven, zowel haar hoofd als haar lichaam, haar ogen wijd gespreid, terwijl ze langs de rotswand naar beneden zakte. Een luide gil ontglipt haar, terwijl ze bij een uitstekend struikje tot stilstand kwam, een vossenlengte onder de rand van de gorge.}