[Open] Cryin' won't pave a way to forgiveness

De laatste kitten waar ze voor had besloten te zorgen zou over niet al te lange tijd een apprentice worden, wat betekende dat ze weer volledig haar warrior taken op haar zou kunnen gaan nemen. Toch zou dat ergens wel weer raar zijn, om niet terug naar de nursery te gaan en daar te liggen, maar de warriors den. Alles was sowieso anders nu dat Bloodhound weg was gegaan en ze eerlijk niet goed wist nog wat daarmee te doen. Ja, hij zei dat hij terug zou komen en dat was ook iets waar ze op moest blijven hopen, maar het was niet makkelijk. De sneeuw maakte het ook nog eens niet makkelijk om nu wat prooi te vinden, want dat was eigenlijk wat ze gehoopt had. Om door wat te jagen haar gedachten op wat anders te kunnen zetten, maar het leek erop dat zelfs de prooi had besloten om niet mee te werken.

[Open]

[Open] Cryin' won't pave a way to forgiveness 3tDKfQ

Rudepaw's zwart-witte vacht stak sterk af tegen het sneeuwlandschap. Enkel de onbesneeuwde stammen van de naaldbomen kwamen in de buurt van zijn zwarte vlekken. De Apprentice had een momentje voor zichzelf gekregen of beter gezegd zelf genomen. Over zijn vrijheid besliste hij lekker zelf. En om de een of andere reden brachten zijn poten hem elke keer weer naar de Pinewoods. Het was gek om de plek onder een laagje witte poeder te zien. Een teken dat de manen gewoon door liepen. Een geluid verbrak de doodse stilte van Leaf-bare. Rudepaw trippelde lichtpoots naar het geluid, diepe sporen achterlatend in de sneeuw. "Dag Beechresin." Begroette hij haar toen hij de tabby zag. Hij bleef op een afstandje. "Terug op jacht?" Van wat hij opmaakte leek ze in ieder geval terug een volwaardige Warrior met jachtplicht te zijn.

[Open] Cryin' won't pave a way to forgiveness 11

» Topic tracker - Search «

:»:

[Open] Cryin' won't pave a way to forgiveness 23ux36p

Ze had natuurlijk kunnen weten dat met dit weer er niet veel prooi te vinden zou zijn, maar ze had toch gehoopt wat geluk te hebben. Ze was van plan om verder te gaan, maar op dat moment hoorde ze haar naam en toen ze haar kop die kant uit draaide zag ze dat het een van de apprentices was. "Rudepaw," Natuurlijk kwam de vraag of ze weer aan het jagen was, want de meeste moesten zich ondertussen ook wel afvragen wat ze nog in de nursery deed. "Meer voor afleiding," Weg van haar gedachten die haar alleen maar achtervolgden in de nursery. Nee, ze kon niet wachten tot ze weer volledig haar warriortaken op haar kon nemen.