We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Het was nog vroeg, de lucht kleurde nog lichtelijk orange van de opkomende zon en om haar heen zongen vogels hun ochtendliederen. Hier op de lange velden van Windclan was er niet zoveel zang als in de bossen, maar het was er nog steeds wel. Desondanks de vroege tijd liep de Apprentice toch al buiten rond, ze had straks training wist ze maar wou nu een moment voor zichzelf hebben. Honger had ze niet, dus jagen kon wachten tot later. Het was koud, zoals het de gewoonte was in deze tijd, en ze hield haar kop wat tegen haar borst aan in de hoop zichzelf te beschermen tegen de wind. Ze voelde het gedonder van de Thunderpath, niet wetend dat ze al zo ver gelopen had. In haar ooghoek zag ze een monster voorbij gaan. Wat verderop zag ze de wel bekende vier eiken staan, maar ze had geen interesse in om ze te zien. Daarachter was ook het Shadowclan territorium, aan de andere kant van het Thunderpath. De eerste niet Windclanner die ze ontmoet had was een Shadowclanner, Eaglepaw. Storkpaw bleef even stilstaan, maar bedacht zich toen dat het vast goed was als ze even de grens checkte. Ze was nu toch in de buurt. De wind blies nog steeds in haar gezicht, maar het gevoel van iets goeds doen voor de clan zorgde ervoor dat ze toch een sprintje trok. Het was niet veel grens, het meeste was tot aan de Fourtrees, maar dat nam niet weg dat iemand niet even overgestoken is. Het donkere brede pad gaf haar de kriebels, maar desondanks rook ze toch aan het gras wat er naast groeide. Er was niks wat wees op vreemden die langs waren geweest. Schuin aan de overkant was de duisternis van Shadowclan, ze zag niks daar, maar de wind nam wel zijn geuren mee. Waaronder eentje waarvan ze vrijzeker was dat die vers was, van een kat die haar kant op kwam. Gelijk deed ze een paar stappen naar achteren, het puntje van haar staart zwiepte langzaam. Was daar iemand die haar gezien had? Nou ja, het was niet dat ze nou zoveel bescherming had. Hooguit de sneeuw.