Het regende. Dat was de simpele beschrijving van het weer vandaag. Het viel uit de lucht, als takken die liniair recht naar beneden vielen. Daar was een betere beschrijving, het sloeg prima op wat hij zag. Samen met de andere kittens zat hij te schuilen in hun buis, de regen tikte hard op het plastic. De chocolatepoint zat wat meer bij de rand, de kittens achter hem negerend met wat ze ook aan het doen waren. Hij baalde een beetje dat hij niet naar buiten kon, maar hij wist zeker dat hij gewoon weer terug werd gestuurd. Niet zozeer omdat ze zoveel om hem gaven, maar ze hoefde ook geen doorweekte kittens te hebben. Hij zat een beetje af te dwalen met zijn gedachtens, met zijn ogen de regen volgend, toen er opeens een paar groene ogen naar binnen keken. Niet op bezoek gerekend werden zijn eigen ogen groot en struikelde hij wat naar achteren. Niet de beste kijk voor iemand die van plan was het groot te maken in een clan vol moordenaars. De eigenaar van de kop die zonet pardoes naar binnen werd gestoken was Zahida, een poes die het vast al groot gemaakt had. Moros kende haar voor de rest niet heel goed nog.
"Heb je iemand nodig?''vroeg hij toen hij van de schrik was bijgekomen. Misschien wou ze een van de kittens spreken.