[Fox hunt] Nature was here, something awful something savage

With the gathering force of an essential thing, realising itself out of early ground.
I faced in myself a passionate and tenacious longing.

_{Het was niet echt wat hij voor ogen had die dag te ondernemen. Een vos verjagen. Was niet echt een kater die dols gelukkig achter gevaar aan rende. Maar goed, wat gebeuren moest, moest gebeuren. Bovendien bracht het een onverwachtte bocht in een dag anders zo saai, zo gewoontjes. Settleddust had hem erop uit gestuurd met een groepje van vier, en hoewel de mentale staat van een enkel in twijfel getrokken kon worden, had hij er een redelijk oke gevoel bij.

Zijn kalme pas vervolgde die van Flutterpaw, de tom zorgde ervoor niet al te ver achter de apprentice aan te stappen terwijl hij dikwijls over zijn schouders keek om er zeker van te zijn dat de andere twee niet al te ver achter liepen. Zowel Twistedheart als Flutterpaw hadden een behoorlijke tijd achter de rug, en hij wilde er zeker van zijn dat de twee met hun beste kant de vos tegemoet zouden stappen. Ze hadden alle schoudertjes nodig in dit geval. "Hoe ver is het nog, Flutter?" vroeg de kater kalm, alert, terwijl hij hun omgeving goed in de gaten hield. Vossen waren slimme beesten, maar hij? Hij was slimmer. Al zei hij het zelf.}

MONTY

Patrol voor:@Twistedheart @Flutterpaw @Howlingkit

Vervolg op:klikkerde klik

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Flutterpaw had maar kort op adem mogen komen, zijn poten trilden nog licht maar de vos was tenminste Newtpaw niet. Aan de andere kant, beide hadden rood in hun vacht zitten, wellicht was deze kleur dan toch niet zo vriendelijk zoals de zon altijd het idee gaf. Het was niet meer dan schijn, zijn tweekleurige ogen gleden van Bluejay naar het spoor dat hij had gelopen. Hij wist nog precies waar de vos was geweest, hoe hij in de boom had gewacht tot het vreselijke dier het had opgegeven. Hij was niet veel meer dan een grote kitten, dat dacht hij nog steeds. Hoe vaak Bluejay ook leek te bewijzen dat hij toch daadwerkelijk wat kon. Het deed hem goed om een bekende Warrior naast hem te hebben lopen en af en toe liet hij zijn vacht of kop ook langs die van de ander strijken, zoekende naar een woordeloze geruststelling terwijl hij verder in de richting van de bomen en struiken stapte. Hij had naar takken gezocht, en hoewel dat ooit nog gedaan moest worden, was het eerst het spoor van de vos vinden. Ze zou terug komen, als ze haar niet vonden. Ze had immers een maaltijd gezien. Als hij een muis hier had gezien, dan zou hij die plek ook in de gaten houden, of het er vaker kwam. Als het dier ongeveer dacht zoals hen, dan hadden ze een probleem.

Bluejay leek zijn ogen op beide de Apprentice en de twee andere patrouille leden te houden. Zodat de groep bij elkaar bleef. Niet dat Flutterpaw op dit moment de snelste was. Zijn tweekleurige ogen gleden naar een bekende struik, nog een keer naar links en dan waren ze op de juiste plek. 'Hoe ver is het nog, Flutter?' Vroeg de grote kater waardoor hij trillend inademde en zijn oren in de nek drukte. 'Nog een keer naar links en dan zijn we op de plek waar ze uit het struikgewas verscheen.' Mauwde hij zachtjes terwijl hij zijn staart opzette, duidelijk omdat hij de gedachte alleen al bedreigend vond.

He began to fly.

Elfje

Oké, dit was oké. Dit kon hij best. Dit was een perfecte kans die hem gegund was, om weer wat vertrouwen te creëren voor zijn Clangenoten. Twistedheart was het gesprek met Blackfray nog niet vergeten en ondanks dat de rest van de Clan medelijden met hem hadden - wat hij trouwens ook onnodig vond - bleven de slechte momenten het langst hangen. Maar, nu was hij met een patrouille. Hij was misschien wel één van de oudsten, maar niet de oudste, wat erg fijn was. Bluejay was een gerespecteerd Warrior en Twistedheart keek naar hem op. Meerdere leken dat te doen, maar dat was logisch natuurlijk. Er werd gevraagd hoe lang het nog was en de zenuwen begonnen steeds harder te borrelen in zijn buik. Het was tenminste geen water, alleen een vos. Dat konden ze wel met z'n vieren. Hij bleef dicht bij de anderen en bereidde zich voor, vooral mentaal. Dit was geen water. Dit was alleen een vos. En ze waren met genoeg.