Mono

Haar oren drukten zich in haar nek terwijl sneeuw naar beneden dwarrelde. Dit was de zoveelste dag op rij dat het sneeuwde. Het leek wel alsof de wereld nooit meer kleur zou krijgen, dat alles permanent wit gekleurd zou blijven. Al het water in de stad was veranderd naar ijs en bovenal was het koud. Drinken werd lastig, eten werd lastig, en een lekkere plek om te slapen had ze ook niet meer. God, wat verlangde ze nu terug naar haar prachtige welverdiende nest in de warmste schuur van 't kamp. Maar die stond niet meer, nee, alles was plat gemaaid door de mens. Precies in de winter. Ze zou is aan Orchis moeten vragen hoe het zat met een nieuw kamp, een nieuwe plek. Immers was hij de eerste geweest om op Brat te haten dat ze dit nog niet gefixt had, maar ondertussen was er van hem ook nog geen oplossing gekomen. Toch was ze ietwat huiverig om dit dan aan te snijden, ze was niet van plan hem tegen de haren in te strijken en dat leek verschrikkelijk snel te gebeuren. Met een bedrukt gezicht liep ze zo door de straten, in haar gedachtes verzonken.
- Kauhu 1st

Hun thuis was verwoest. De schuren waar hij eerst dekking had kunnen vinden zodra hij genoeg hondentanden had, bestonden niet meer en in de open plek waar ze nu zaten, was niet genoeg beschutting te vinden om warm te blijven. Hij zou in de stad opzoek zijn gegaan naar een plekje waar hij kon verblijven als hij niet zeker wist of dit Orchis tegen de haren in zou strijken of niet. De kater had nooit specifiek gezegd dat ze allemaal in het kamp moesten blijven en Kauhu kon zich ook niet herinneren dat er een regel over was, maar hij wist wel beter dan zomaar dingen aan te nemen. De tijd dat katten deden waar ze zin in hadden was voorbij en je kon maar beter op je hoede zijn met Orchis en Skadi in de buurt. Kauhu liep door de straten van de Twolegplace terwijl hij zijn blik verlangend naar wat gebarsten nesten liet glijden toen hij een zoete geur opving. Hij liet zijn blik naar voren glijden en zag daar Zahida lopen, een bedrukte uitdrukking op haar snoet. “Waarom zo sip?” vroeg hij op een geamuseerde toon aan haar. “Je bent echt veel mooier als je lacht.” Zahida was een mooie poes om te zien en dus vond hij zijn opmerking hier niet heel misplaatst, maar het was natuurlijk de vraag of ze er goed op zou reageren.