Ema 69 Actief Welcome to the wild,
no heroes and villains
Welcome to the war,
we've only begun
| |
| Onderwerp: Draw 25 cards or... zo 28 feb 2021 - 13:52 | |
|
Kittens. Elk seizoen kwamen er heel wat bij. Elke dag leken zij zo vrolijk te zijn, en leken ze te bloeien. Maar hij was nooit echt veranderd. Hij was altijd al het buitenbeentje geweest. Daarom was hij nu hier, op de plek waar hij wel degelijk moest zijn. De plek waar hij hoorde. En misschien was de kater hier niet geboren, maar het lot had hem hier geleid en hier zou hij dan ook blijven. En misschien waren er ook wel kittens… Die hier waren die hier eigenlijk niet hoorden te zijn. Zijn oog lag op de kleine witte kit die zeer zacht was. Ze leek meer een kit om in een Clan te zitten anders dan Bloodclan. De grijsbruine kater zat neer terwijl hij de kitten aan het bekijken was, wat die ook liep te doen. Hopelijk merkte ze hem niet op- of toch wel. Het was nog iets waar hij op moest oefenen waarschijnlijk.
+Harmony
|
|
Anonymous 55 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Draw 25 cards or... di 2 maa 2021 - 16:52 | |
| Harmony trok ongemakkelijk met haar oortjes terwijl ze haar blik door hun nieuwe kamp liet glijden. Nee, hun tijdelijke kamp. Het maakte ook niet zo heel veel uit. Waar dat ze ook waren, de ellende van de Elite zou altijd boven haar kopje blijven hangen. Er was geen uitweg, dat had wel gebleken toen Orchis de moeder van Nehzoda zonder pardon vermoordde. Het zou niet lang meer duren eer dat ze haar young one ceremonie zou krijgen en ze wilde niet weten aan wie Orchis haar zou koppelen. Hem kennende zou het aan een kat zijn die heel bruut voor haar zou zijn. Dachten ze nu werkelijk dat die brute aanpak haar harder zou maken? Ze had gezien dat het bij sommige katten werkte, maar bij haar zou het dat niet doen. Dat wist ze nu al. Harmony voelde haar vacht prikken en ze liet haar donkerblauwe ogen door de ruimte glijden totdat ze had gevonden wie er naar haar keek. Ze kende de kater niet goed, maar wist dat hij ook niet van de Elite zelf was. Ze trok ongelukkig met haar oortjes en wilde het liefste hem de rug toekeren, maar ze wist wel beter dan dat te doen. “Is er iets?” vroeg ze op een zachte toon aan hem, bang zijnde dat ze de verkeerde vraag had gesteld en dat hij boos op haar zou worden. Maar ze kon nu niet meer terug. Ze zou nooit meer terug kunnen gaan.
|
|