Tiny tree, big shadow

Fireteller lag op zijn normale plek in de cave, ergens op een hoge en moeilijk te bereiken richel op de rand. Hier had hij als kitten al gelegen, en nu hij ouder was had hij het zelfs voor elkaar gekregen nog een plekje hoger te bereiken. Hij was een goed klimmer, en zijn kleine formaat zorgde ervoor dat hij niet veel nodig had om comfortabel te liggen. Deze plek voelde privé, al vond hij het ook gewoon fijn omdat hij zo een goed uitzicht had over wat er allemaal gebeurde. En dat was precies wat hij op het moment wilde. Een rogue was binnen gekomen in hun cave en had een trial aangevraagd, en dat was iets wat hij had kunnen bieden. Zoals altijd was iets nieuws ook iets onzekers, en met alle onrust van de laatste tijd had hij zich daarom kort teruggetrokken op een plek waar hij toezicht kon houden. Gewoon om te zorgen dat alles echt oké was. Eenmaal overtuigt hiervan gaf hij een klein zuchtje en met soepele sprongen hopte hij naar beneden. De kleine bengaal liep met zijn eigen tredje, waar iets van een sprong in leek te zitten, naar de ander toe. En in zijn groene ogen vond hij een soortgelijke blik vinden als die zijn moeder had gehad toen ze hier voor het eerst was gekomen. Fireteller vroeg zich af hoe dat was, om hier te zijn als buitenstaander. Ook al was hij hier persoonlijk ook maar gewoon achtergelaten als een pasgeboren kind. Hij haalde diep adem en gaf de ander een vriendelijke blik, al toonde zijn ogen een vermoeidheid die niet paste bij de rest van zijn lichaam. "Hallo Vulture, zou ik bij u mogen zitten? Ik kan begrijpen als u misschien vragen heeft" Opperde hij terwijl hij zijn staart langs zich heen liet zwaaien. Hopende op een gesprek waarin ze beiden meer over de ander konden leren. Maar dit was ook de plek van tweede kansen. En deze kater had het recht op zijn geheimen.

De bengaal draaide zijn oren ietwat naar achteren toen hij uitgenodigd werd om plaats te nemen. Het jochie was beleefd opgevoed en had hier daarom naar gevraagd. Daarbij kon hij ook inzien dat hij misschien de behoefte voelde om liever alleen te zijn. Dat had hij ook compleet geaccepteerd, ondanks dat deze Vulture eigenlijk weinig keuze had als je naar zijn eigen situatie keek. Hij kreeg antwoord op zijn opmerking, waardoor hij een zacht lachje gaf. Hij kon een luchtere stemming wel waarderen, de kater had het gevoel alsof het altijd leven op dood was. Hopelijk was deze vreemde dit niet. “Natuurlijk niet, ik kan begrijpen dat dit allemaal heel nieuw is. U kunt me alles vragen” Opperde hij vriendelijk. Al leek er snel het een en ander uit de oudere kater te komen. Hij was benieuwd naar de komende tijd, ach, hijzelf ook. Maar in ieder geval kon hij op deze vraag antwoord geven. “De komende tijd bent u op trial, wat betekend dat we kijken of u een beetje in de groep ligt. Dus als het ware de tribe een beetje leren kennen. Verder gaan we ook kijken of u beter zou passen als prey hunter of als cave guard in deze tijd. En aan het einde van de trial doen andere een goed woordje over u, en als er geen klachten komen, bent u deel van de familie” Hij gaf een kleine glimlach bij deze belofte. Zelf was hij voorstander van buitenstaanders die tot de tribe kwamen. Maar eerlijk, was hij nu zelf zo verschillend? Hij hoorde eigenlijk misschien ook ergens anders opgegroeid te zijn. “U kunt bij de andere guards and hunters slapen” Hij wees naar de lange tunnel “Daarin kunt u zelf een plekje zoeken. Maar mocht u het nog spanennd vinden kunt u ook de eerste nacht in mijn cave blijven”