Anonymous
18
Actief
| |
|  Onderwerp: Under a thousand skies  vr 12 feb 2021 - 14:46 | |
| Het was niet de eerste keer dat ze alleen naar buiten ging, ook al zouden de queens net doen van wel als ze haar zouden zien. Forcekit kon natuurlijk niet zien of de queens haar in de gaten hadden, maar ze voelde geen pels langs haar strijken en geen trillingen door de grond gaan ten teken dat een andere kat haar naderde. En dus nam ze aan dat het veilig was om te vertrekken. Hoewel het niet de eerste keer was dat ze sneeuw onder haar pootjes voelde, schrok ze toch steeds weer van de lichte verandering in ondergrond en irriteerde de kou haar. Het maakte haar pootjes gevoelloos en zou er uiteindelijk voor zorgen dat ze de trillingen die door de grond gingen als iemand haar naderde niet langer meer voelbaar zouden zijn, ook al werden die al flink getemperd door de sneeuw in de eerste plaats. Het poesje luisterde aandachtig naar de geluiden om zich heen en kon aan de krakende stemmen bepalen dat de elder’s den zich aan haar rechterkant bevonden. Er klonken meer opgewonden stemmen recht voor haar uit, wat kon indiceren dat daar de apprentice’s den moest zijn. Forcekit kwam overeind en begon te lopen, waarbij ze er op lette dat ze aandacht had voor wat langs haar pels streek. Voor haar gevoel duurde het eeuwig eer dat ze de harde binnenkant van wat een den moest zijn langs haar pels streek. Ze herkende een paar geuren van de apprentices die ze een paar keer in de nursery had weten te passeren, al kon ze er geen naam op plakken. Ze rook ook de geur van een bekendere poes, eentje die tot voor kort nog bij haar in de den had geslapen. “Dimpaw?” Met deze kou kon ze niet onderscheiden of het een oudere geur was of niet, dus moest ze er maar gewoon op gokken dat de poes al hier was.
+ @Dimpaw |
|
