✥ Mistake

Onderwerp: ✥ Mistake wo 27 jan 2021 - 13:51

Howlingpaw lag als een leeuw op een rots in het kamp. Het puntje van haar staart danste op een ritme op en neer die enkel voor haar hoorbaar leek te zijn. Ze voelde een ongeduld die vaker opkroop wanneer ze ongestimuleerd bleef. Het was niet eens dat ze zo'n extreme drang had om dingen te doen, nee ze kon best genieten van wat lui zijn en rondhangen, maar vandaag even niet. Ze was een beetje eenzaam, haar nood voor sociale interactie was groot en ze was nog vol in de ontwikkeling als het ging om grenzen uitzoeken. Kijken hoever ze kon gaan, kijken wat ze allemaal kon maken. En al snel zag ze een doel voor dit. Natuurlijk hoorde ze roddels, ze hielt van roddels, en ze kende echt wel haar leeftijdsgenootjes. Dus van Tidekit kon ze zeker iets zeggen. En weet je, waarom niet, dat ging ze doen ook. Met een snel pasje kwam ze tot de ander en ging voor haar stil staan, om haar kop iets calculerend te kantelen. De stilte liet ze even vallen en nét wanneer je er iets over zou willen zeggen begint ze "Wat is er mis met jou?" Ze zei het compleet neutraal, het was niet vriendelijk maar ook niet boos. Ze was niet eens echt geïnteresseert in het antwoord. Ze wilde gewoon onderzoeken wat op knopjes drukken voor haar kon betekenen.

+ Tidekit

Onderwerp: Re: ✥ Mistake zo 31 jan 2021 - 13:54

Tidekit was nog jong en genas daarom best wel snel. Hoewel ze nog steeds niet honderd percent was, voelde ze zich al veel beter. Enkel een lichte kuch viel haar nu nog lastig - van de koorts en de koude rillingen en de eeuwige vermoeidheid was ze grotendeels vanaf, Starclan zij dank. Daarom mocht ze nu ook weer wat meer naar buiten komen. Het poesje had zich een klein eindje van de medicine cat's den neergezet en genoot van het zwakke leafbare zonnetje op haar pels. Het was fris, de grond was wit van de bevroren dauw, maar dat kleine beetje zon warmde haar gelukkig wel een beetje op. Ze had haar blauwgroene oogjes gesloten, maar opende die toen er plots een schaduw over haar heen viel. Het was een grotere kattin, even oud als haar maar wel al apprentice. En in plaats van een begroeting kreeg ze meteen de vraag wat er mis was met haar. Tidekit knipperde even verbaasd. Uh.. Wat? Maar ze besloot dat Howlingpaw het vast over haar ziekte zou moeten hebben, de reden waarom ze een tijd in de Medicine cat's den had moeten doorbrengen. Dat leek haar het enige logische. "Y-.. Yellow.. C-ough-ough.', wist ze te stotteren, haar oogjes vernauwd in concentratie terwijl ze haar tong om het moeilijke woord probeerde te draaien. Praten ging steeds beter, maar van die stotter was ze nog niet volledig vanaf, zeker niet met van die lange woorden.