A pleasant surprise

Ze was er vroeg uit gegaan. Op de een of andere manier had ze niet goed kunnen slapen de afgelopen nacht en was ze vrij onrustig geweest. Ze wilde anderen dan ook niet langer meer lastigvallen, dus was ze de den uit gegaan en daarna ook het kamp om misschien wat te gaan jagen. Op die manier kon ze haaf gedachten op iets anders zetten hopelijk en zou ze zich niet zo onrustig voelen.

Er hing een dikke mist, wat het moeilijk maakte om prooi te ruiken of te zien waar ze naartoe ging. Toch herkende ze de bomen om haar heen en wist ze dat dit de blooming woods was. Haar volgende stap bracht plots een felle steek door haar buik heen en ze moest haar best doen om niet door haar poten te zakken op dat moment. Ze herkende de pijn. Was dit waarom ze zo onrustig geweest was? Nog een steek deed haar haar tanden op elkaar klemmen. Deze kitten ging duidelijk niet wachten voor haar om terug te komen tot het kamp. Ze koos een plek uit tussen de wortels van een van de bomen en legde zich daar neer. De weeën kwamen steeds sterker en na een tijdje lag daar dan een kitten. De weeën stopten daarna ook, dus het leek erop dat het er een was. Ze boog naar de kitten toe en begon het droog te likken. Ze hoopte maar dat hij het niet te koud zou hebben. Het was hier tenslotte niet heel erg warm, maar de energie om te bewegen had ze nog niet. Ze keek vol verwondering naar de kitten en duwde hem zachtjes naar haar buik toe. Ze wist wie zijn vader was, er was tenslotte maar een kater geweest die het kon zijn, maar hoe ging ze dit aan hem uitleggen? Waarom er ineens een kitten was?

[Gesloten]

Het was erg vroeg in de ochtend. Meestal hield de tom van lang te slapen, maar vannacht had de slaap hem niet goed gevat. Daarom ging hij dus alvast naar buiten, maar het was zo koud en zo mistig, en dat vond de bruine kater nooit echt fijn. Al zijn siblings hadden een mooie, lange vacht die hen beschermden tegen de kou en dan kwam je bij hem. Zijn vacht was zeker niet volledig kortharig, ietsie langer nog, maar niet zo lang als die van zijn siblings. De tom had al opgemerkt dat de geur van Winterbird rondhing, een poes waar hij het best gezellig vond om mee te praten. De kater besloot het te volgen, want misschien konden ze wel weer een gezellig babbeltje doen of samen gaan jagen. Het duurde hem even om er te komen, en toen hij uiteindelijk aankwam, merkte hij haar op samen met... Een kitten? De kitten zag er klein en pasgeboren uit, met een mooie zilveren vacht. "Winterbird?", zijn stem klonk vragend. "Van waar komt die kitten?". Ergens wist hij wel vanwaar het kon komen, maar hij was niet zo zeker of het echt wel gold. Alles in zijn kop was nu maar gewoon een theorie.

Waarom had ze dit niet eerder door gehad? Het was niet alsof ze nog niet eerder een nest gehad had, maar misschien kwam het omdat er amper klachten waren geweest en het maar een kitten was. In ieder geval kon ze zo snel niet zien dat er iets mis was met de kitten en dat luchtte haar toch wel wat op. Ze verstijfde wat toen ze pootstappen dichterbij hoorde komen, maar toen een bekende stem sprak ontspande haar lichaam toch weer wat. "Thymeflare," Sprak ze zachtjes, uitgeput, maar ook omdat ze de kitten niet wilde storen. "Het lijkt erop dat je vader bent geworden." Er was geen andere kater recent geweest dan hem, dus het kon niet anders zijn. De vraag was alleen of hij haar zou geloven.