she's like warm days, sunshine, honey and love.

Zijn keel voelde een beetje droog aan toen hij voor de nursury stond. Hij had met Faintlight afgesproken, had haar gevraagd op.. 'date' en vandaag was het dan zover. Zijn hart klopte luid in zijn borstkas door de zenuwen. Het was nooit zo ernstig geweest als nu, zelfs toen hij met Riverclan naar Shadowclan getrokken was en tegen de Elite gevochten had had hij niet zulke kriebels. Hij voelde geen angst, probeerde altijd meedogenloos te zijn. Immers was hij ook getraind door één van de beste katten die er ooit bestaan had. Nu zijn mentor dood was, één van de krachtigste leaders ooit, voelde hij de druk om te presenteren nog vele malen als eerst. Pantherstar had zijn laatste dagen met hem gespendeerd, had zijn laatste woorden en weesheden met hem gedeeld en nu voelde hij zich hierdoor nog meer verantwoordelijk om alle kennis die hij gekregen had van de leader te gebruiken om Riverclan sterk en machtig te houden. Alles kon hem gemaakt worden, maar Faintlight kon hem met een neusje uitschakelen. Zijn borstilge staart zwiepte wat heen en weer. Twijfelend stond hij nog altijd enkele meters van de ingang te staan. Wat als ze dacht dat het een vriendschappelijke date was? bestond dat? Wat als ze het niet leuk vond? Wat als ze hém niet leuk vond op dezelfde manier als hij over haar dacht. Misschien had ze gewoon ja gezegd om vriendelijk te zijn, om hem geen verdriet aan te doen. Een krop stak vast in zijn keel maar hij zette door. Hij was stoer, hij was cool, hij was een warrior en geen bange verlegen kitten. Daarbij was er genoeg tijd over heen gegaan, hij kon niet meer langer uitstellen. Faintlight verdiende het ook niet om nog langer te wachten. Sinds de dag dat hij het gevraagd had namelijk waren er wat dingen tussendoor gekomen; zoals zijn warrior ceremonie maar ook de druktes van zijn nieuwe taken en het hele gebeuren met de vergiftigde rivieren en Thunderclan. Ondanks dat had hij haar wel elke keer op de hoogte gehouden van wanneer ze gingen en dat hij nog altijd heel graag wou. Whitewalker stapte eindelijk naar voren en duwde zijn brede kop naar binnen. Veel kittens hielden nu een middagslaapje, dus de warrior probeerde zo stilletjes mogelijk de aandacht te vangen van Faintlight. ''Faint?'' Sprak hij in een poging tot fluisteren maar de baard zat te diep in de keel de laatste tijd waardoor het harder klonk dan bedoeld. Oops.. De tom keek snel weg toen een moederpoes hem streng aankeek. Snel stapte hij naar binnen naar de nest van Faintlight. ''Ga je mee?'' Vroeg hij. Dubbel checkend. Misschien was ze van gedachten veranderd, misschien had ze nog taken te doen. Hij hoopte van niet.. hij had namelijk deze tijdstip gekozen voor een reden.

she's like warm days, sunshine, honey and love. Faint310

Ze had zich nooit echt veel zorgen gemaakt over haar uiteindelijk. Wanneer anderen haar zeiden dat ze mooi was, of gniffelden wanneer 's ochtends een plukje vacht op haar kopje overeind stond dan lachte ze gewoon mee, of knikte enkel maar. Waarom zou ze zich zorgen maken over hoe anderen haar schijnbaar zagen? Zij ging ook nooit af op hoe iemand zijn stem klonk, of hoe zijn geur rook - meer op wat hij vertelde, of deed. Alleen vandaag was eventjes een uitzondering, want vandaag was een hele speciale dag. Ze had wat verlegen aan een van de queens gevraagd of ze haar wilde helpen met haar 'date' situatie. Oh, dat had ze geen twee keer hoeven vragen - voordat ze het wist werd ze afgevoerd naar twee andere queens en kreeg ze een heuse spa dag. Nu stond ze buiten, een klein beetje ongemakkelijk met de vreemde bloemetjes die ze in haar vacht hadden gewoven, ze roken niet eens lekker! Het maakte niet uit, hopelijk vond Whitewalker het mooi.

Ze was net bezig een laatste kitten in slaap te neuzen, toen ze de stem van haar date hoorde. Meteen kwamen haar oortjes overeind en draaide ze zich met een glimlach naar hem om. "Hey," sprak ook zij zachtjes, maar haar warme woorden verraadden haar goede humeur. Met een kleine huppelsprong was ze bij hem, waarbij ze nog altijd wat onhandig zijn neusje probeerde aan te raken. Veel dingen kon ze, maar het was vaak nog knap lastig iemand zijn neus te vinden zonder hem meteen te betasten met al haar snorharen. "Natuurlijk!" ze miauwde een laatste afscheid naar de queen en liep met hem mee de den uit. Haar hartje fladderde in haar borstkas en ze voelde zich zo speciaal nu, naast hem. Kort durfde ze haar lange, pluizige staart om die van hem te slaan. "Waar gaan we naar toe?" fluisterde ze opgetogen. Hun date, alleen voor hun tweetjes. Ze hoopte dat hij haar mooi vind - zowel op de manier als katten die konden zien dat deden, als op de manier dat zij dat deed.