You're not suited for the rage of war... yet [Training 3]

Stormflight

Stormflight luisterde aandachtig naar het antwoord dat Aurorapaw gaf op zijn vraag en hij schudde kort zijn kopje naar haar. “Onthoud dat een gevecht altijd eervol moet verlopen, Aurorapaw, zeker als onze Clans in oorlog met elkaar zijn. Ik weet dat een harde aanpak soms vereist is om onder het gevaar uit te komen, maar iemand een elder maken puur omdat hij zijn territorium probeert te verdedigen, is allesbehalve eervol. Je mag eigenlijk alleen voor het extreme gaan wanneer je echt overgaat naar zelfverdediging, bijvoorbeeld als je belaagd wordt door iemand die buiten een Clan woont.” Hij knikte naar haar. “Maar een deel van je antwoord klopt wel. Je moet inderdaad zorgen dat de ander pijn heeft, al is het maar één keer met je klauwen aanvallen. Pijn zorgt ervoor dat reactie wordt uitgelokt en laat je ook meteen weten of diegene onder je echt bewusteloos is en zich overgeeft of niet.” Hij zuchtte zachtjes. “Soms kan het echter zijn dat een gevecht zo erg uit de hand loopt dat iemand onbedoeld zijn leven verliest. Wanneer dit het geval is, bid je tot StarClan en laat je je slachtoffer met rust.” Er verscheen een strenge blik in zijn ogen. “Onthoud dat wij als Clankatten eervol vechten en dus enkel in extreme gevallen voor het doden van anderen zullen gaan. Wanneer je merkt dat iemand genoeg pijn heeft geleden, dan laat je diegene met rust. Doe geen niet eervolle dingen zoals voor de ogen gaan of iets anders wat ervoor kan zorgen dat niemand nooit meer warrior kan worden, want dat is een schuldgevoel dat je voor de rest van je leven bij je gaat dragen, zeker als het om iets miniems gaat zoals het verdedigen van je territorium.” Dit moest echt goed tot haar doordringen, zeker omdat Crystalstar al had bewezen dat ze niet vies was van de harde, oneerlijke aanpak. Stormflight wilde zijn eigen apprentice zo niet opvoeden en hopelijk zou ze wat van zijn normen en waarden overnemen als ze warrior zou worden.

Elfje

Haar mentor luisterde naar haar antwoord, maar zijn woorden waren niet hoe ze het zelf bedoeld had. 'Ik bedoelde ook niet zo hard bijten, maar dat mijn tegenstander het gevecht dat we op dat moment voerde dan niet meer mee zou kunnen vechten!' reageerde ze geschrokken. Aurorapaw wilde niemand zo verwonden dat die nooit meer zou kunnen vechten. Even schudden ze dan ook haar kop om het gevoel van schaamte van zich af te schudden. Ze wilde net zo eervol vechten als Stormflight haar aanleren zou niet zo gemeen vechten als ze in de verhalen over de bloodclanner gehoord had in haar tijd als kitten. Gelukkig mocht ze andere katten van buitenaf wel zodanig verwonden. 'Maar toch alleen als ze gemeen proberen te vechten. We willen toch niet dat Tweebenen hierheen komen omdat we een kittypet mank gemaakt hebben?' een vraag waar van ze niet wist of het wel mogelijk kon zijn natuurlijk, maar ze wilde het toch even kwijt. Beter veilig dan niet! Er was dus een simpele oplossing om te kunnen achterhalen of het gespeeld was of niet en daar knikte ze dan ook direct op en zag zijn strenge blik toen haar mentor vertelde dat ze per ongeluk iemand kon doden. 'Dan zal ik tot Starclan bidden en vragen om vergeving. Zeker als het onbedoeld was.' miauwde Aurora en je kon horen dat ze het meende. Het zou geen zin hebben om hierover te gaan liegen, want katten die hielden van doden of andere katten verminken kwamen in het duistere woud terecht, volgens de Oudsten. Het zou dus oneervol zijn om haar klauwen over de ogen van een andere clankat te halen of een andere oneervolle plek waar ze dan momenteel erbij zou kunnen komen. Snel knikte de grijze leerling dat ze hem begrepen had en ze wilde nooit zo worden als die verschrikkelijke katten die in het donkere gedeelte aan de hemel rond zwierven na hun dood.

Stormflight

Stormflight voelde iets van opluchting door zich heengaan toen hij Aurorapaw duidelijk zag schrikken bij het vooruitzicht iemand zodanig te verwonden dat deze nooit meer mee kon doen aan een gevecht. Ze was nog jong en hij kon nog veel invloed op haar hebben, wat wilde zeggen dat hij haar het juiste pad op moest laten gaan. Dat ze eervol moest vechten en dat ze anderen in hun waarde moest laten, maar dat ze wel haar mannetje moest kunnen staan. “Dat is een goede instelling,” stelde hij haar gerust toen hij zag dat ze echt geschrokken was door zijn stelling. Hij luisterde aandachtig naar haar vraag en probeerde het geamuseerde trillen van zijn snorharen tegen te gaan. De kans dat ze hier een kittypet tegen zouden komen, was even groot als dat Crystalstar Grimestripe deputy zou maken. Onbestaanbaar dus. “Je hoeft geen schrik te hebben voor kittypets of wraak van Twolegs, wat dat betreft,” zei hij op een kalme toon tegen haar. “Kittypets zijn zelf verstandig genoeg om weg te blijven van onze grenzen en diegenen die ik al heb ontmoet, zijn of heel erg bang voor ons, neutraal of juist heel vriendelijk. Je zal van een kittypet niet snel dreiging krijgen en RiverClan zit goed afgeschermd van Twolegs, dus daar zullen we ook niet snel hinder van ondervinden.” Misschien in het warmere seizoen, maar dan zou hij eerder denken dat ze in de buurt van het verloren territorium blijven dan dat ze naar de RiverClan grenzen trekken. Hij gaf een goedkeurend knikje toen ze haar woorden sprak. “We proberen het doden van katten van andere Clans inderdaad te vermijden, maar dat is wel het beste wat je kunt doen als je het je toch overkomt,” zei hij op een zachte, serieuze toon tegen haar. Zijn blik werd meteen wat vriendelijker. “Laten we ons weer even focussen op het doel waar we over bezig waren, Aurorapaw,” zei hij op een vriendelijke toon tegen haar. “Want er is nog één techniek dat ik je wil leren voordat we de trainingssessie van vandaag gaan afronden.” Hij knikte naar haar staart. “Als ik je zei dat je je staart als een geniepig wapen kunt gebruiken tijdens een gevecht zou je me dan geloven?”

Elfje

Het was een hele geruststelling dat hij vond dat ze een goede instelling had, maar toch zat de schrik er nog goed bij haar in. Maar dat verminderde al snel toen haar mentor haar vertelde dat5 ze weinig tot niets met kittypets of tweebenen te maken zouden hebben, mocht het toch zo zijn dat ze een kittypet tegen zou komen zouden ze vaak eerder bang, neutraal of vriendelijk zijn. Toch bleef Aurorapaw daar nog even sceptisch over, al zou ze daar zelf nog wel achter komen. Het was iets dat ze moesten proberen te vermijden, maar mochten er toch doden vallen dan moest ze het wel doen van Stormflight. Aurora knikte dat ze het begrepen had en luisterde naar zijn volgende woorden. Haar blik viel op het stukje staart dat ze nog net naast zich neer kon leggen, maar veel was het niet. 'Euhm... misschien met een staart lengte als die van jouw of als die van de rest van de clan, maar ik zal het vast niet kunnen, of het gezicht van een vijandige kat moet wel erg dichtbij mijn achterwerk zijn als ik mijn staart als wapen zou kunnen gebruiken.' miauwde ze en de grijze leerling had zich al vanaf dat ze zichzelf kon wassen waarom ze zelf maar zo'n kort staartje had en de rest op een paar na wel een langere staart hadden?