Queen of the Freaks

Waarom had Aegir het gedaan? Waarom had hij Emberkit meegenomen? Ze moest weten waarom, maar de enige plek waar ze hem waarschijnlijk snel zou vinden zou de twoleg place zijn. Ze zou de andere bloodclanners moeten zien te vermijden tot ze Aegir gevonden had, maar zou hij wel met haar willen praten over Emberkit? Dat was iets waar ze niet eens zeker van kon zijn. Maar ze moest het toch proberen, dus was ze de twoleg place binnen gegaan. Ze had geen idee waar Bloodclan nu hun kamp had, dus ze zou uit moeten kijken, alleen verwarden de geuren in de twoleg place haar nog steeds. De geuren waren sterk en het was lastig om een geur er tussenuit te pikken die je wilde volgen.

Ze had dan ook niet door in eerste instantie dat er een andere bekende geur in de buurt was tot het eigenlijk al te laat was. De vraag die haar gesteld werd deed haar ogen vernauwen. De ander wist echt wel dat ze niet verdwaald was. "Skadi," Sprak ze dan ook alleen maar, ook al was de verleiding groot om haar gewoon te negeren en verder te gaan zoeken naar Aegir. Ze wist alleen dat Skadi dan alsnog achter haar aan zou komen. "Je weet vast wel waarom ik hier ben." Of had Aegir de kitten niet naar Bloodclan gebracht? Maar dat leek haar toch van wel.

Het rund kwam naar voren met de kryptische woorden dat ze wel wist waarom ze hier was. Skadi rolde haar ogen. Natuurlijk had ze wel een vermoeden, want ze was zo doorzichtig als wat. “Ben je hier om je vriendje te bezoeken? En dan zeg je tegen mij dat ik een leven moet zoeken,” reageerde ze met een sarcastische lach op de kattin voor haar. “Jammer genoeg moet ik je toch echt vragen op te rotten uit mijn territorium.” Het was duidelijk dat ze het helemaal niet jammer vond om dat te vragen. Nee, ze hoefde die lelijke kop van Lilypool echt niet voor haar te zien. Daarnaast was het ook duidelijk dat er een dreigement in verborgen zat. Als ze niet zou oprotten, dan zou ze het wel voelen. Het boeide haar eigenlijk helemaal niets wat ze hier kwam doen, het zou waarschijnlijk toch niet van belang zijn. Eerlijk, wat had dat kreng toe te voegen aan de Twoleg Place.

Had Skadi dan nog niks vernomen van de gestolen Riverclan kitten? Of deed ze alsof ze het niet wist. "Misschien ben ik er inderdaad voor hem, maar wel om hem te vragen naar een riverclankitten deze keer." Eens zien of ze wist wat ze bedoelde. Natuurlijk had ze de dreiging wel gehoord dat ze weg zou moeten gaan, maar eerlijk, sinds wanneer deed Skadi alsof ze hier de baas was? "Sinds wanneer is dit jouw territorium?" Ja het was van Bloodclan, dus niet van haar specifiek toch? Zijzelf zou het ook gewoon riverclanterritorium noemen en niet haar territorium. Ze deed dan ook vooral geen aantalsten om weg te gaan, maar ze deed ook geen stap naar voren. Hoe graag ze ook Aegir wilde vinden, Skadi zou waarschijnlijk alleen maar weer in de weg zitten.

Ze was captain nu? Zoals een deputy? Was ze daar niet veel te jong voor? "Ben je daar niet wat jong voor?" In de clan zou dat nooit gebeuren voor een deputy, want diegene moest op zijn minst een apprentice gehad hebben en dat had Skadi vast nog niet. "En wat ik heb begrepen is Emberkit niet vrijwillig mee gegaan. Niet wat een van onze queens gezien had." Dacht ze tenminste. Maar wat als Aegir Emberkit had weten te overtuigen? Dat ook deze kitten speciaal was? Nee dat kon hij niet gedaan hebben. Waarom had hij een kitten meegenomen van Riverclan? Hij moest geweten hebben dat hij op deze manier de hele clan achter zich aan zou hebben. Dat het hierdoor nog lastiger ging worden voor hun. En als Skadi daadwerkelijk Captain was, dan zou het mogelijk zelfs onmogelijk zijn en dat wilde ze niet. Dit alles wilde ze niet. Ze moest hem nog een laatste keer spreken, maar ging ze het riskeren om hier doorheen te gaan en hem te spreken of zou ze op hem wachten? Ze wist niet wat te beslissen. Ze deed dan ook niks voor nu met de laatste woorden van Skadi en bleef staan. Ze moest eerst bepalen wat ze wilde doen voor ze kon besluiten om weg te gaan of om door te zetten.

Te jong. Wat was de clanmentaliteit toch weer eens ouderwets en achterstallig. Als ze genoeg talent had, dan maakte haar leeftijd niet uit. Skadi rolde dus ook haar ogen. “Misschien dat jij niets kan, betekend het niet dat ik dat niet kan,” wierp ze spottend naar haar toe. Lillypool mocht misschien zwak en nutteloos zijn, maar zijzelf was het tegenovergestelde. Daarnaast ging het dat kreng helemaal niet uit hoe de Elite haar zaken regelde. “En misschien hebben jij en je queen het dan verkeerd begrepen, want ze kwam erg vrolijk met hem mee het kamp binnen.” Ja, waarschijnlijk had die domme kitten niet begrepen waar ze zich in bedolven had, maar ze was toch echt vrijwillig achter Aegir aangelopen. Misschien dacht ze zelfs dat hij haar vriend was, want die kwal legde daar veel te veel nadruk op. Vriendschap was niet het belangrijkste in de Elite, want vrienden staken je vroeg of laat in de rug. “Waarschijnlijk was die queen ook haar moeder. En anders, dan moet je maar even de ogen laten testen.” Dat was het laatste wat ze er aan vuil maakte. Vroeg of laat zou dit in een gevecht uitlopen, zeker als Lilypool haar bleef irriteren of langs haar zou proberen te gaan.

Ze begreep niet helemaal waarom bloodclan katten zo'n jonge kat zouden volgen, maar misschien hadden ze niks beters gehad dan Skadi. Dat zou goed kunnen. Want op de een of andere manier leek Skadi haar altijd te irriteren en mogelijk was dat ook omgekeerd het geval. "Ik ben vrij zeker dat ik meer dan niks kan." Maar met haar leeftijd zou ze nooit nu al deputy worden. Dan zou er teveel tegenstand in de clan zijn. En heel eerlijk had ze die ambitie ook niet echt. Bij de volgende woorden vernauwde ze haar blik iets. Die 'hem' sloeg op Aegir, daar was ze vrij zeker van. Het zou haar niks verbaasd hebben als Emberkit overweg kon met Aegir, tenslotte was hij anders dan Skadi. "Misschien dat ze dacht dat hij een riverclanner was? Tenslotte is Aegir vriendelijker dan iemand als jij." Misschien te vriendelijk soms. "Maar dat neemt niet weg dat ik wil weten waarom hij een kitten mee heeft genomen." Maar wilde ze dit echt weten voor het belang van Emberkit of was het meer? Waarom hij haar misschien nooit gevraagd had? Ze wist het niet goed meer, niet na de vorige keer. Helaas leek het erop dat ze deze keer Aegir niet zou gaan vinden, niet op deze manier, want ze was er vrij zeker van dat Skadi haar er niet langs zou laten, maar was ze bereid er nu voor te vechten?

Ugh, wat was dit wijf toch dom. Ze kon toch zeker wel raden waarom Aegir het nodig dacht een kitten naar de Elite te brengen. Kittens waren makkelijker te kneden naar hun wil dan een volwassen kat. “Nee, dat dacht ze niet. Ze wilde deel uit maken van een clan die haar sterk zou maken, hoe ik het begreep. Niet dat het snotjong het lang gaat reden, te naïef en lief,” vertelde Skadi met een shouderophaal. Wat boeide haar het of het kind het zou overleven, het was niet alsof ze voor iedere Riverclannner moest uitkijken. Nee, zeker nu niet. Ze was Captain van de Elite en de Elite was haar clan.

Wilde Emberkit zelf naar Bloodclan? Ze kon eerlijk niet inzien waarom. Of had de kitten gedacht weer terug te kunnen gaan? Dan was het misschien begrijpelijk geweest. "Emberkit heeft het vast niet goed begrepen." Dat was de enige logische verklaring hiervoor. Haar haren rezen iets bij de laatste woorden van Skadi. "Als je dat denkt, waarom geef je haar niet terug aan riverclan?" Want dat was toch echt wel wat Littlefish zou willen. Dat Emberkit weer terug kwam. "Als jullie toch niet veel aan haar gaan hebben?" Ze wist dat ze Emberkit hoogstwaarschijnlijk niet mee zou krijgen, maar het proberen kon ze altijd.

Skadi rolde haar ogen. Blijkbaar was dit wijf te dom om simpele woorden te begrijpen. “Ze was anders heel koppig,” vertelde ze op geïrriteerde wijze. Als ze het kon stuurde ze het kind inderdaad terug naar Riverclan, maar dat was niet alleen aan haar. En ergens dacht ze dat het irritante kind ook nog terug zou komen ook dan. Ze was heilig overtuigd dat Aegir haar reddende engel was of iets in die geest. “Het kind wil niet weg,” sprak ze dan ook simpel op de vraag van de ander. Dat Emberkit niet wist waar ze zich in had begeven, dat was een detail wat ze omwege liet. Ze hoopte wel echt dat Lilypool niet te lang door zou gaan zeiken, want anders zou ze haar klauwen wel tevoorschijn halen.

Emberkit wilde niet weg? Ze wilde de woorden van de poes niet geloven, maar misschien zat er wel een kern van waarheid in. Alleen zou ze de kitten ook niet terug krijgen wist ze. Misschien via Aegir, maar niet via Skadi. Maar hoe kon de kitten weten dat dit was wat ze wilde? Als ze meer wilde weten zou ze duidelijk met Aegir moeten spreken en niet met Skadi. "Wees niet verbaasd als Riverclan besluit haar terug te willen nemen." Ook al wist ze zelf dondersgoed dat ze ook niks hadden gedaan toen Skadi en Aegir meegenomen waren. Zelf was ze toen nog een kitten geweest ook en had niks kunnen doen, maar ze begreep die keuze toen nog steeds niet.

Skadi moest echt even lachen om de volgende woorden die uit de mond van dat kreng kwamen. “Had je het nog niet gehoord?” Vroeg ze toen ze klaar was met Lilypool uitlachen. “Als je haar wil terug nemen, dan zul je door Thunderclan territorium moeten,” Greens ze vrolijk, maar je kon duidelijk de gemene mening er nog achter zien. Ja, loop maar even Thunderclan in voor een kitten die niet terug wilde, dat wilde ze wel zien hoor. De spanning tussen de twee clans was toch al hoog, van wat ze hier en daar gehoord had, dus was het het echt waard?

Thunderclan? Waarom zou ze daar doorheen moeten? Had Bloodclan een deel van thunderclan ingenomen? Dat had ze nog niks van gehoord en ze fronste dan ook iets. "Thunderclan? Waarom zou ik daar doorheen moeten?" Nee, ze moest geen conclusies trekken voor ze het zeker wist. Want dat zou het zeker niet makkelijk maken als dat zo was. Dat verklaarde ook waarom ze Bloodclan niet had kunnen vinden in hun oude kamp. Waarom Emberkit daar niet geweest was.

De calico rolde haar ogen. Het was logisch dat Thunderclan niet wilde laten merken dat ze hun territoirum over hadden genomen, maar zoiets zou vast wel opgevallen zijn. Dit was alleen maar meer bewijs dat die oh zo heilige clankatjes alleen maar domme idioten waren. “Ach, we hebben alleen maar Tallpines in bezit,” vertelde ze Lilypool nonchalant. Ze wisten beiden dat ze niets zou proberen. Thunderclan had nog niets tegen de Elite gedaan omdat ze wat geliefde kittens in gijzeling hadden genomen, maar tegen Riverclan zouden ze niet zo soepel zijn. Noch zou de Elite het waderen als madam zomaar het gebied op zou komen wandelen, wie haar pappie ook had mogen zijn.

Ze hadden Tallpines in bezit? Wat was er gebeurd met Thunderclan waar zij niks vanaf wist? Waar mogelijk heel Riverclan niet vanaf wist? Maar nee, ze wist dat ze niet naar de Tallpines konden zonder door Thunderclan gebied heen te moeten. Dat maakte het juist alleen maar onmogelijk. Iets wat ze liever ook niet tegen Crystalstar vertelde als ze van plan was een poging te doen om Emberkit terug te nemen. "Dat maakt het lastiger." Dat kon ze niet ontkennen. Tenslotte kon ze er ook niet zeker van zijn of Thunderclan niet mogelijk iets samen spande met Bloodclan. Niet dat ze Thornstar er normaal voor aan zou zien om dat te doen, maar het was niet Thornstar momenteel die de leiding had over Thunderclan.

Lastiger? Lillypool leek dus haar best te doen haar mannetje te staan, want ze wisten beiden dat het onmogelijk was, tenzij ze er oorlog met nog een clan bij wilden. “Of je geeft het gewoon op, aangezien het jong jullie niet moet. Slimme keuze als je het mij vraagt.” Er was niets te winnen door bij Riverclan te blijven zoveel was overduidelijk voor iedere buitenstaander. Maar Crystalstar had haar slaafjes zo erg gehersenspoeld dat ze dachten dat ze de beste waren en dat niemand ze kon verslaan. Hoe fout ze toch zaten, maar daar zouden ze vanzelf wel achterkomen, zonder haar hulp.