Princess Tail

Geboeid lag ze naar de blauwe kater te kijken, de broer van de rare kitten met de stompstaart. Uiteindelijk kwam ze tot de conclusie hem te benaderen. Stormflight had haar immers verteld vrienden te maken en dat was momenteel haar hoofdmissie. "Hallo uhh." Wat ze wilde zeggen wist ze eigenlijk nog niet. "Jij hebt wel gewoon een staart?" Hmm, dat kon nog weleens werken. Een wijze elder zei ooit dat als je iets gemeen hebt, je het beter met elkaar kan vinden. Dit was al één ding!

[Mizzle first]

Mizzlekit keek op toen hij aarzelend begroet werd. Voor hij echter de kans kreeg om iets terug te zeggen, werd er opgemerkt dat hij wel gewoon een staart had. Het katertje fronste even niet-begrijpend en zwaaide even met het ding in kwestie, alsof hij zich ervan moest verzekeren dat hij inderdaad een staart had. Iedereen had toch een staart? Die was niet altijd even lang, zoals zijn zusje Kiwikit die maar een kort stompje had, maar dan nog. "Ja, en jij ook!", besloot hij toen maar te antwoorden, waarna hij even zijn scherpe tandjes bloot greens.

Verward keek ze naar haar eigen staart. Ja, zij ook. Dus? Jongere kittens waren soms zo verwarrend. "Hoe kan dat als Kiwi er geen heeft?" Vroeg ze hardnekkig. Ze moest het weten. Haar moeder was grijs, dus zij ook. Maar níémand in Kiwikit's familie had geen staart. Ze snapte het allemaal niet meer zo goed.

Het oudere poesje vroeg toen hoe dat het kon dat kiwi geen staart had. Mizzlekit hield zijn hoofdje lichtjes scheef, bijna vragend, al was er een bijna waarschuwende blik in zijn ogen. Tearkit moest oppassen wat ze zei over zijn zusje hoor, want het was wel zijn zusje waarover ze het hadden. "Kiwi heeft wel een staart!", antwoordde hij, een beschermende ondertoon in zijn stem. "Het is enkel een kortere staart." Niks mis mee, toch? Sommige katten waren groot, anderen klein, sommigen hadden een lange staart en anderen een korte. Starclan mocht weten hoe dat kwam; hij wist enkel dat het zo was.

Had ze iets verkeerds gezegd? Misschien lag het wel heel gevoelig, wist zij veel. Toen Mizzle zei dat Kiwi een korte staart had snapte ze het opeens. Ze had al die tijd gezegd dat zijn zusje er geen had. "Dat was niet stom bedoeld hoor." Zei ze met haar ogen naar haar pootjes gericht. "Ik vroeg me gewoon af waarom zij een korte staart heeft, maar jij dan weet niet." Misschien kon hij zijn wijsheid met haar delen. Jonger betekende nog niet dommer.

Tearkit mauwde dat ze het niet slecht bedoeld had maar dat ze enkel nieuwsgierig was waarom hij dan wel een staart had. Mizzlekit geloofde dat wel; hij geloofde meestal wel dat anderen het beste voor hadden. Maar zijn familie ging altijd voor, die moest hij beschermen. Nu het 'gevaar' echter geweken was, ontspande hij zich weer. Het katertje keek zijn staartje nadenkend aan. Het was niet zo'n hele lange staart, maar wel langer dan het stompje van zijn zusje. Zijn andere zusjes hadden ook een staart. Hm, misschien had het daarmee te maken? "Misschien waren de staarten op toen zij gemaakt werd", antwoordde hij, al was het eerder een suggestie dan echt een antwoord. Zo veel kende hij er immers ook niet van.

Bij het zichtbaar ontspannen van de kater wist ook zij meer te relaxen. Vervolgens zei hij iets wat wel heel slim klonk. Daar had ze nog nooit over gehoord, maar hij kon heel goed gelijk hebben. "Owja, logisch!" Bracht ze enthousiast uit. Zo had ze weer wat nieuws geleerd. Nu ze haar antwoord had wist ze niks meer te zeggen, dus bleef ze ongemakkelijk staan. "Weet je het zeker?"

Mizzlekit glimlachte opgetogen toen het poesje enthousiast antwoordde dat dat logisch was. Toen viel er even een stilte, een beetje ongemakkelijk, waarna Tearkit vroeg of hij dat zeker wist. Mizzlekit hield zijn hoofdje lichtjes scheef en dacht na. Hm. Nee, hij was daar niet echt zeker van. "Euh.. Nee.", antwoordde hij daarom ook, een beetje van zijn stuk gebracht. Wist zij misschien wél wat dan de reden was? Dan kon hij er nog iets uit leren, misschien, dat was altijd wel leuk.