[Valentine Event] Remember, you’re the one who can fill the world with sunshine

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

Remnantkit hield niet zo van het sombere. Nu eerst Polarbear was overleden, daarna Nightpool en Thornstar ook nog steeds vermist was. Alles bij elkaar zorgde voor behoorlijk wat onrust in de Clan en dit moest natuurlijk niet te lang aanhouden, zeker niet in Leafbare. Ze kon wellicht de wereld niet veranderen, maar de jonge kattin had wel geleerd dat ze voor heel even de wereld een stukje mooier kon maken. Remnantkit stapte dan ook zelfverzekerd op een Apprentice af, een prachtige Prince Charming?

'Oh Frostpaw! Prachtige Frostpaw! Ik heb uwe hulp nodig!' Mauwde de jonge kattin terwijl ze haar kopje zo sierlijk mogelijk neeg. In de hoop dat de kater haar niet kon weerstaan, zette ze grote onschuldige amberkleurige oogjes op. 'Iedereen is zo somber, wil je samen met mij een groots liefdesverhaal vertellen?' Haar licht heze stem was zacht en warm, in de hoop dat ze hem kon overtuigen. Een oortje bewoog kort voordat ze met haar staart zwiepte. Kom op! Hij zou toch geen nee kunnen zeggen? Niet tegen haar, toch?

Ze had een van de Warriors gevraagd om een veer van een roodborstje aan haar te geven. De rode tot oranje kleur was fel en mooi, het zou afsteken tegen de vacht van de kater. Voorzichtig stapte ze naar de ingang van de Nursery toe om daar het veertje op te pakken vanuit diens verstopplek. Ze had er een klein beetje sneeuw overheen gegooid dat ze er nu met een poot voorzichtig vanaf haalde voordat ze terug draafde naar de Apprentice en met lief knipperende ogen de veer in diens vacht stopte.

'Oh Frostpaw, wil jij alsjeblieft het verhaal over de liefde tussen Rainforest en Justiceheart met mij vertellen? En uitbeelden?' Vroeg ze zachtjes terwijl ze op en neer sprong om de kater te overtuigen, dat ze samen wellicht voor gek zouden staan, dat kwam niet eens in haar op.

- Frostpaw eerst, daarna open

NOTE: Dit verhaal is gebaseerd op Romeo en Julia en hoewel ik niet het hele verhaal heb gelezen vond ik het wel leuk daarop de liefde van Rainforest en Justiceheart te baseren. Dit verhaal wordt uitgebeeld en is interactief! Je kunt met jouw kat een personage kiezen die mee speelt.
Frostpaw speelt Rainforest en Remnantkit Justiceheart <3
Have fun!

✵

Frostpaw was net weer terug van een training, maar lang had deze niet geduurd. De versgevallen sneeuw van die ochtend had roet in de plannen gegooid en ze waren maar terug naar het kamp gekeerd. Nu was de lichte sneeuwval voorbij, nog voordat de middagzon aan de hemel stond. Hij wist dat hij eigenlijk zijn mentor weer zou moeten opzoeken, om te kijken of ze toch nog wat aan training konden doen, maar hij had totaal geen zin om weer die gure wind in te trekken. Zijn redding kwam in de vorm van een grijze kitten die zelfverzekerd op hem afgestampt kwam.

Of misschien was het eerder zijn ondergang. Soms snapte hij echt niet hoe het brein van een andere kat werkte. Ze vroeg hem of hij samen met haar een verhaal over te liefde wilde vertellen om iedereen in de clan op te vrolijken. Ongemakkelijk trok hij met zijn oor. Hij had altijd wel een grote mond en maakte grappen, in een manier om een valse bravado op te zetten, maar hij wilde het liefst totaal niet het middelpunt zijn. Hij kon de clown goed genoeg uithangen, maar een liefdesverhaal samen met een kitten vertellen ging een beetje uit zijn comfort zone. Voor hij een antwoord op haar vraag en haar kittenoogjes kon geven, was ze de nursery al ingesprint en toen ze er uitkwam duwde ze een rode veer zijn vacht in. Het leek er niet echt op alsof hij een keuze had. Of ze moest zijn verbouwereerde stilte als een ja opvatten.

Hij stond daar maar, uiterst ongemakkelijk met een veer in zijn vacht. Zeer mannelijk, inderdaad. Hij hakkelde kort, proberende nee te zeggen, maar ze sprong enthousiast op en neer. Daarnaast dacht hij ook niet dat zijn moeder heel hoog van hem zou denken als hij nee zei tegen een kitten. Ze had hem goed opgevoed immers. Daarnaast zag het er, hoewel het verschil niet al te groot was, nog steeds beter uit als de hele dag door de sneeuw sjokken. Frostpaw probeerde dus een grijns, charmant of niet, op zijn gezicht te toveren. "Maar natuurlijk, uh... galante dame" vertelde hij haar, haar naam niet echt wetend. Misschien maakte dat ook niet echt heel erg uit, aangezien hij blijkbaar een debut als acteur zou gaan maken in een paar minuten tijd.

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

Remnantkit had nog een zeer jeugdige instelling over de liefde, een zeer romantische instelling. Ze snapte nog niet dat het houden van iemand ook behoorlijk wat worstelingen met zich mee kon brengen. Elke kat had zijn of haar eigen bagage, elke kat had zijn of haar eigen punten die wel eens als negatief bestempeld kon worden. In haar ogen was de liefde iets moois, iets dat een geweldige ervaring moest zijn. Ze zag de pijn niet die liefde ook kon veroorzaken, zoals de pijn te moeten kiezen tussen de Clan en een partner bijvoorbeeld. Nee, ze zag enkel iets dat rooskleurig was, en prachtig, en nodig om te tonen in de Clan. Ze was nogal fan van verhalen en dit verhaal had ze ooit een keer gehoord en iets aangepast om wat minder somber te klinken, want wie wilde nu gaan huilen om de dood van katten? Het was juist de bedoeling dat het de anderen ook op zou vrolijken.

Ze was zo op gegaan in haar gedachtegang dat ze niet eens door had dat Frostpaw wellicht helemaal niet mee wilde doen. Immers zag ze enkel het doel dat ze voor ogen had en dat was de donkere dagen en nachten van Leafbare even vergeten. Zeker met de onrust die de verdwijning van hun Leader diep vanbinnen met zich mee bracht en haar dode oom. Ze konden wel iets gebruiken om daar even niet aan te denken. Zijn stilte, was in haar ogen een positief antwoord. Ze had helemaal niet door dat de gevlekte kater niet geheel op zijn gemak was met het idee in de middelpunt van de belangstelling te staan. Zelf was ze niet bang om ogen op haar gericht te hebben, wellicht ook omdat ze zich op haar gemak voelde met de meeste leden van de Clan. Daarnaast had ze nog niet echt negatieve ervaringen gehad, en was ze altijd al een kat geweest die het positieve zag.

Ze was een dromerig type en dus klonk haar stem ook bijna dromerig toen ze reageerde op de woorden van de oudere en grotere kater. 'Maar natuurlijk, uh... galante dame,' Sprak hij waardoor hij een tevreden blik van de kitten ontving. Ha, iemand anders die wist hoe een goed verhaal er uit moest zien! 'Ken jij het verhaal van Rainforest en Justiceheart?' Vroeg ze zachtjes aan hem, immers verwachtte ze wel dat hij ooit met de Elders in een warme den had gezeten terwijl een oude kat langzaam een verhaal begon. De meeste verhalen waren aangepast op de soort kittens, en de leeftijd van de kittens. In verhalen was vechtten vaak eervol, niet altijd maar vaak genoeg wel, terwijl de realiteit was dat vechtten een kat behoorlijk veel pijn kon veroorzaken. Niemand hield van oorlog, toch? Zelfs al konden jonge katten dit wellicht niet beseffen.

✵