Rockstar

Kleine Brackenkit was niet zo heel klein meer nu. Niet dat hij al groot en sterk was - ook al vond hij zichzelf wel zo - maar hij was zeker geen kitten meer. Alleen zijn rang was nog kitten, wat voor hem niet snel genoeg naar Warrior veranderd mocht worden. Maar goed, eerst Apprentice natuurlijk. Maar niet-kleine kleine Brackenkit was ook erg nieuwsgierig, en een beetje opstandig nu en dan. Niet dat hij heel erg opstandig bezig was nu, maar.. Wel een klein beetje. Hij snuffelde namelijk dichtbij de Leaders Den, de Den die hem altijd al interesse gaf. Leader, dat wilde hij later ook wel. Snel keek hij even om zich heen voor hij heel ondeugend zijn kopje naar binnen stak. Even kijken hoe zijn toekomstige Den eruit zag hoor...

Crystalstar

Toekomstige Den, het waren wilde dromen. Maar die dromen hielden Bracken gemotiveerd. Niet dat hij dat niet zou zijn, maar het vooruitzicht om een Clan te leiden, om te zorgen voor de katten in die Clan. Niet zoals een Medicine Cat dat deed, maar zoals een echte Leader dat deed. Hij zag zichzelf wel op de grote trots staan. En tussen de andere Leaders. Bracken zag het al helemaal voor zich, maar zijn dromen leken wel even in duigen te vallen toen hij een maar al te bekende stem hoorde. 'Dus, wat vind je: eenzaam of lekker ruim?' Brackenkit slikte en draaide zich om naar de grijze Leader. Hij voelde zich betrapt - dat was hij ook - maar ze leek toch wel vriendelijk. 'Nou.. Het is wel lekker ruim hoor,' miauwde hij. Voor hem nog wel, nu hij nog een klein jochie was. 'Maar eenzaam zal het vast niet zijn! Ik heb dan wel een mate hoor,' knikte hij overtuigd.

Brackenkit keek verschrikt op, en Crystalstar grinnikte. Dit was de leeftijd waar ze wel mee om kon gaan: de kittens die nog nét geen apprentice waren maar wel al alles begrepen. Ruim was het hier zeker. Het was misschien niet zo groot als het Warriors den, maar met z'n tweeën bleef er zoveel ruimte over dat Crystalstar hier vaak genoeg ook was om na te denken. Ze lachte hartelijk toen de kitten verkondigde dat hij dan echt wel een mate zou hebben. "Wanneer zou je echt wel een mate hebben? Als dit allemaal van jou is? Als je mijn plekje hebt ingenomen?"

De Leader lachte hartelijk, dus Bracken durfde ook zachtjes mee te lachen. Kijk, zo spannend was het allemaal niet. Er was niks aan het pootje. 'Wanneer zou je echt wel een mate hebben? Als dit allemaal van jou is? Als je mijn plekje hebt ingenomen?' Oei, zoals ze het zo verwoordde klonk het niet zo heel goed. Bracken liet zijn oortjes wat hangen en moest even nadenken. 'Uh, nou nee.. En, daarvoor moet ik eigenlijk Blueflowers plek innemen, denk ik.' Als hij uiteindelijk oud genoeg zou zijn. 'N-niet dat ik dat ga doen. Nou ja, misschien wel als ik Deputy ben.. Dat lijkt me wel leuk namelijk,' knikte hij, proberend niemand te beledigen.

Het was wel aandoenlijk om de ambitie te zien die zelfs bij zulke jonge katten al zichtbaar was. Brackenkit, het kleintje van één van haar trouwste volgelingen, leek zich echter ook bewust van het feit dat er hier katten waren die eeuwig ver boven hem stonden en die hij absoluut niet mocht beledigen. Maar hij redde zich nog best goed. "Hmm, ja..." Miauwde de leader terwijl ze ging zitten, en hem nog even op zijn plekje liet. "Het is ergens inderdaad leuk, maar het is vooral ook veel verantwoordelijkheid. En belangrijkste is dat alles je goed aan wordt geleerd en dat je hard blijft werken." De mentor creëerde de warrior, dat wist zij als de beste. Er was een duidelijke verbinding tussen de beste warriors en hun apprentices.

Hij was soms misschien wel brutaal maar de katten in de hoogste rangen durfde hij niet te beledigen. Zo slim was hij ook wel. Niet dat hij ze wilde beledigen, nee, hij had respect voor ze. 'Hmm, ja...' miauwde Crystalstar terwijl ze ging zitten. Brackenkit keek verwachtingsvol naar haar op. 'Het is ergens inderdaad leuk, maar het is vooral ook veel verantwoordelijkheid. En belangrijkste is dat alles je goed aan wordt geleerd en dat je hard blijft werken.' Bracken knikte dat hij het begreep. Dat het zwaar was begreep hij immers wel, maar hij was nog jong en zag er vooral nog de leuke aspecten in. Daarbij was hij alsnog erg ambitieus en vond dat hij dat allemaal wel makkelijk kon. 'Dat weet ik wel, maar.. Maar ik wil het alsnog wel graag,' knikte hij. 'Zodra het kan en zo. Ik zal in ieder geval heel hard werken hoor, dat beloof ik!'

Het was vreemd om te bedenken dat kleine katjes als deze Brackenkit inderdaad ooit de leaders en deputies van de clan zouden zijn. Crystalstar vroeg zich geïntrigeerd af of de volgende leader al geboren was, of dat zij het daarvoor te lang zou uithouden. Ze keek weer op toen de kitten beloofde dat hij er keihard voor zou werken. Die woorden, die boodschap, herkende ze. Het was dezelfde manier waarop Hermitpaw had gepraat, toen hij had verkondigt deputy te willen worden, zei het iets brutaler. "Dat is prettig om te horen. Dan zal ik je ook maar een goede mentor geven, hmm? Iemand die al die ambitie aan kan." Ja, ja. Ze was al eventjes opzoek geweest naar iemand die Hermit's drive kon evenaren.

Hij wilde echt niet brutaal zijn, deed zijn best zijn eerdere wat onhandige uitspraken te verdoezelen. Natuurlijk meende hij het ook niet zo. Hij wilde echt wel gewoon graag Deputy én Leader zijn. Dat leek hem zo cool! Echt iets voor hem. Dat wist hij nu al. Crystalstar was het blijkbaar ook met hem eens. Of nou ja, in ieder geval was ze het niet met hem oneens! 'Dat is prettig om te horen. Dan zal ik je ook maar een goede mentor geven, hmm? Iemand die al die ambitie aan kan.' Bracken glimlachte en knikte. 'Jaa, graag, mevrouw Leader!' Netjes aanspreken, dat had hij geleerd. Hij was nu wel heel benieuwd wie zijn mentor zou worden. 'Heeft.. Heeft u misschien al een idee?' vroeg hij onschuldig, maar oh zo nieuwsgierig. Hij wilde het graag weten!

Oh, wat wilde hij graag een goede mentor. Crystalstar had allang had sommetje in haar hoofd gemaakt: als alles goed zou gaan zou Hermitpaw warrior worden bij dezelfde ceremonie waarbij Brackenpaw apprentice werd. Het was bijna alsof Starclan zelf deze kitten hier als een voorteken gebracht had. "Jazeker, ik heb al wel een idee. Maar het is beter als je het nog niet weet, je hoort het binnenkort wel." Glimlachte ze lichtjes, voordat ze besloot dat ze toch niet álles zou achterhouden. "Nou goed dan, het is een poes."

Hij vond het zo  spannend! Hij hoopte op iemand goed. Iemand cool. Een grote, stoere kater. Een beroemde Warrior. Eentje die lekker veel gevechten mee gemaakt had zodat hij hem álles bij kon brengen. Zo zou Brackenkit de beste Warrior worden, en laten zien aan StarClan dat hij het echt wel goed zou doen als Leader. 'Jazeker, ik heb al wel een idee. Maar het is beter als je het nog niet weet, je hoort het binnenkort wel,' glimlachte Crystalstar. Oh nee, hij wilde het zo graag weten! Hij kon er niet stil van blijven zitten. De Leader had het duidelijk ook opgemerkt, want gaf toch toe. 'Nou goed dan, het is een poes.' Oh, hij deed echt zijn best. Zo zijn best. Maar Brackenkit had gedacht, gehoopt, op een stoere bikkel van een kater. Iemand waar hij wilde spelletjes mee kon doen, écht mee kon leren vechten. De teleurstelling was dan ook makkelijk van zijn kleine gezichtje af te lezen. Maar hij toverde al snel een glimlach op zijn snoet, want poezen waren natuurlijk ook stoer. Alleen.. niet hoe hij het bedacht had. 'Ohh! Cool..'

De teleurstelling in het jonge gezichtje was bijna te proeven, en Crystalstar moest haar uiterste best doen om hem geen standje te geven. Wat was het aan katers dat hen betere mentoren maakte? Zíj had Hermitshell getraind, en was er vrij zeker van dat hij één van de meest capabele warriors van zijn leeftijd was geworden. Brackenpaw zou nog wel doorkrijgen wat een kattin als mentor zou betekenen. "Zeker, en ik weet zeker dat ze je zal afmatten." Glimlachte Crystalstar onschuldig.