They say only the good die young

Het begon langzaamaan avond te worden. Thawrage liep met een koude blik in zijn ogen en twee magere konijnen in zijn bek geklemd naar het kamp toe. De hemel begon ondertussen te veranderen in een explosie van diverse kleuren die in elkaar overgingen, maar Thawrage had weinig aandacht voor de mooie verkleuringen en dus hield hij zijn blik strak naar voren gericht. Ieder ander zou het aanzicht misschien aanschouwd hebben, maar Thawrage was zo nu en dus liep hij het kamp binnen, gooide de prooi achteloos op de mager gevulde stapel in het centrale gedeelte van het kamp en liep naar een bepaald punt voor de warrior’s den, waar hij zijn beurt afwachtte om prooi te mogen nemen van de stapel. Zijn blik gleed naar diverse katten die een stukje prooi namen en naar een ander gedeelte in het kamp liepen en hij bewoog enkel met zijn oortje om zijn ongenoegen te uiten toen één van de konijnen waar hij zeker een kwart van de dag op had zitten broeden om het te vangen weggenomen werd. Verdomme.

In de ochtend had de bolle kattin al vroeg mee gedaan aan een patrouille, die vrij wel alle grenzen langs waren gegaan. Eenmaal terug in het kamp had ze geholpen in de nursery, iets wat ze eigenlijk niet echt als een 'taak' zag maar meer als een hobby. Ze ging er immers vaak heen. En vondt het ook leuk! Kittens waren echt haar zwakte. En de Queens waren ook altijd super gezellig. Ze zou het niet erg vinden om daar ooit haar eigen kittens groot te brengen. Maar dan moest er eerst wel de juiste kater langskomen! Ze wilde dat haar babies een goede vader figuur hadden in hun leven. Maar uh- waar was ze ook al weer? Oh ja! Haar dag indeling- Ze had ook nog aan haar nest gewerkt, het was een beetje verwaarloosd. Dus een werkje om het weer goed te krijgen was het wel. Maar Fawnleap was wel tevreden met het resultaat. Ze was al met al best wel druk geweest. En had in al die tijd niks gegeten. Dus had onderhand wel honger. Ze had al haar aandacht op een konijn gericht die op de prooi stapel. Ze greep het beest ook snel toen het voor zijn grijpen lag. Toen ze zich omdraaide echter- merkte ze al snel Thawrage op, en hoewel hij niks zei. Had de bruine poes al snel door dat zij niet de enige was die het konijn wilde. "Hey kom, laten we hem delen." Lachte vriendelijk terwijl ze het prooidier voor zijn poten op de grond neerlegde.

Thawrage’s blik gleed tergend traag naar boven toen het konijn door de kat die het weggegrist had het voor zijn poten legde. Zijn koele gouden blik bleef in de hare hangen en hij trok met zijn oortje. “Wat aan mijn houding laat jou denken dat ik een prooi met je wil delen?” vroeg hij op een koude toon aan haar. Alsof zijn leven hem haatte en zijn lichaam zijn geduld wilde testen, begon net op dat moment zijn maag luid te knorren en Thawrage snoof diep. Hij legde gewichtig zijn klauw op de prooi en trok het konijn naar zich toe, zijn scherpe blik nog altijd op de poes voor hem gericht. Hij herkende haar als Fawnleap, maar meer wist hij ook niet over haar en het kon hem ook weinig schelen. “Goed dan, maar ik krijg de eerste hap.” Voordat ze daar iets tegenin kon brengen, boog hij zich al naar voren en scheurde een groot stuk van de prooi af, waarna hij deze weer achteloos in haar richting duwde. Dank StarClan voor zijn leven zijn reet. Hij had voor die prooi gezorgd en niet een groep dode katten die waarschijnlijk niet eens bestond.