Tinkle

Het was nog zo vroeg dat de hemel nog bijna zwart leek. Toch was Calcitekit al een tijdje wakker en kon hij zijn trillende poten niet stil houden. Hij moest heel nodig plassen maar toen hij mama probeerde te weken leek ze niet wakker te worden; die was natuurlijk nog diep in dromenland. De andere queen begonnen chagrijnig te mopperen als hij het bij hen probeerde en zo was er al een uur voorbij gevlogen terwijl hij zo stond te wiegen om zijn plasje in te houden. Op een gegeven moment kon hij het bijna niet meer houden en vloog hij de nursury uit. Helaas wist hij no way de weg naar de dirt place, en al helemaal niet wanneer het zo donker nog was. Hij besloot het aan iemand anders te vragen die hij wel wist te vinden. De tom zag hij vaak, hij kwam altijd even dagelijks checken als het goed ging met zijn mama. Hij had daar geen enkele ideeën achter maar hierdoor kende hij de ander beter dan de meeste andere warriors. Snel rende hij naar binnen en tikte hij de slapende warrior aan. ''Lynxfang! Lynxfang!'' Piepte hij, luid genoeg om hem te wekken maar nog wel stil genoeg om niet de gehele den te wekken. ''Lynxfang!'' Piepte hij nog een keer en tikte hem weer een paar keer aan met zijn pootje. ''i- ik- ik moet plassen.'' Fluisterde hij zachtjes in zijn oor met een beetje een beschamende ondertoon in zijn stem. De tom beet zachtjes op zijn lip terwijl hij zijn pootjes gekruist hield.

Lynxfang

Lynxfang lag nog diep te slapen tussen de Warriors in, zijn zij ging rustig op en neer terwijl hij lichtjes snurkte. Hij was nog diep in dromenland en hoefde voorlopig nog niet op te staan. In elk geval was hij dat niet van plan. Toen er een pootje tegen hem aan kwam bewoog hij even wat mopperend en krulde hij zichzelf meer op. Zijn naam werd gezegd of eigenlijk gepiept, maar hij hoorde het niet. Hij kreeg nog een paar zachte tikken en ditmaal hoorde hij zijn naam. Slaperig deed hij zijn ogen open, om tegen de gestalte van een kitten te kijken. Hmm? Hij knipperde eens met zijn ogen en besefte dat het Calcitekit was, een van Shatteredice zonen. De Warrior bezocht ze bijna elke dag even, om te checken of alles nog goed ging. Echt naar binnen gaan deed hij minder vaak, omdat hij de andere Queens niet lastig wou vallen. Toch was hij daardoor wel beter bekend bij haar kittens dan de meeste andere Warriors. Calcitekit deelde mee dat hij moest plassen, waar hij een beetje beschaamd over klonk. Ruw wakker gemaakt en dus nog niet helemaal helder keek Lynxfang de kitten nadenkend aan. Hij moest dus plassen. Maar waarom kwam hij dat Lynxfang vertellen? "Kan je moeder je niet helpen?''vroeg hij toen maar. Of een andere Queen eventueel? Dat leek hem zelf logischer dan naar de Warrior Den lopen om daar iemand wakker te maken.