it's called fashion sweaty, look it up

Urgh! Iedere dag werd zo ontzettend langzaam. Amberkit voelde zich maar opgesloten hier, in een den waar ze niet eens meer hoorde te zijn! Inmiddels was ze al hartstikke groot, en als haar stomme broertje niet met haar stomme plan was gekomen dan zou dit allemaal gewoon niet gebeurd zijn. Dan was ze nu Amberpaw met een mentor en was het leven veel leuker geweest. De poes zuchtte verveeld, maar het leven werd net iets minder zwaar toen ze haar blik liet vallen op Tearkit. Een vriendinnetje van haar die misschien net iets jonger was, maar eigenlijk alsnog heel erg leuk. De poes veerde overeind en stapte op haar af. "Hey Tearbear!" ze giechelde om de stomme bijnaam. "Zullen we iets gaan doen saampjes?"

&Tearkit

Ze was al eventjes wakker, maar lag lekker in haar nest te luieren. Toen ze in haar ooghoek een bekend figuur op haar af zag komen rekte ze zich enthousiast uit. Amberkit had eigenlijk al apprentice moeten zijn en Tear vond het allemaal heel zielig voor haar. Maar stiekem vond ze het niet zo erg dat haar grote vriendin nog een moon bij haar was. Zo konden ze samen beginnen met hun training. Tearbear, dat klonk heel dom. Een glimlach verscheen op haar gezicht. "Hey Ambam." Die had ze ter plekke bedacht. Nu was het haar beurt om te giechelen. "Ja, ik verveel me dood hier." Zuchtte ze vervolgens. Beiden waren al veel te groot om met de kleine kittens te spelen en vaak genoeg werd ze naar buiten gestuurd. Ze kon dus wel wat avontuur gebruiken.

Ambam? Daar moest ze ook even om lachen, gekke bijnamen hadden ze ook eigenlijk. Amberkit vond het stiekem wel leuk, ze hield ervan om tijd door te brengen met haar grijze vriendinnetje. Voornamelijk omdat ze gewoon heel erg leuk was, maar stiekem ook een beetje omdat het de dochter van de leader was. Amberkit kende Crystalstar niet, maar vond haar extreem intimiderend en gaaf. Hopelijk zou Crystalstar haar ook leuk gaan vinden als ze vriendjes waren. "Ugh, maar echt! Al die kindjes ook," sprak ze en rolde met haar ogen, alsof ze zelf niet ook nog evengoed een kind was. "Oh! Ik weet wat!" ze ging leggen en liet haar kop op haar pootjes steunen, pretlichtjes in haar ogen. "We kunnen het over jongens hebben!"

Soms leek Amber haar volledig te begrijpen. Die irritante kinderen waren precies waar zij zich ook zo aan ergerde. Thornkit was heus wel lief hoor, maar ze merkte wel dat hij jonger dan zij was. Over jongens gesproken, haar vriendin wilde het erover hebben. "Omg, ja." Giechelde ze ongecontroleerd met dezelfde pretoogjes. Het was duidelijk dat de ander al een echte dame was. "Wie vind je leuk dan?" Vroeg ze stout, zonder oogcontact te verbreken. Daar kon ze echt niet onderuit komen.

Haar ogen fonkelden toen de ander al even enthousiast instemde. Jongens, oh, was dat niet super spannend? Amberkit wist nog amper wat liefde was, maar wel dat het haar ouders heel gelukkig had gemaakt... Iniedergeval voor een hele tijd. En alle apprentices hadden het er ook over, dus waarom zij niet? Het was spannend en nieuw en leuk. Bij haar vraag keek ze even heel bedachtzaam "Hmm" heimelijk kwam ze dichterbij. "Nou, niet zeggen hoor! Maar heb je Greypaw wel eens gezien, hij is echt super knap," ze giechelde opgewonden. "En jij dan Tear? Wie vind jij dan zo leuk, hm?" speels probeerde ze haar neus aan te tikken.

Afwachtend keek ze de ander aan toen ze dichterbij kwam. Greypaw? Hmm, nooit over nagedacht. Apprentices waren best intimiderend.. Zeker zo'n stoere kater als hij. Gelukkig forceerde Amber haar niet iets over hem te zeggen en vroeg ze naar wie zij leuk vond. Althans, dat was misschien nog wel erger, net zoals de speelde tik tegen haar neus. "Uhhh-" Stootte ze verward uit, zoekend naar iemand om leuk te vinden. "Thornkit is leuk, maar toch te jong.." Eens kijken, wie kon ze nog meer leuk vinden? "Mag je ook niemand leuk vinden?" Haar oogjes stonden opeens een stuk verlegener. Was er iets mis met haar?

Ze keek de ander wat schuin aan. Waarom moest ze daar zo diep over nadenken? Er waren zoveel knappe katers in de clan, je koos er gewoon eentje uit die leuk was en bedacht je hele leven samen. Zo werkte verliefd zijn toch? De queens hadden het over vlinders in je buik, en als ze hard genoeg haar best deed kon ze die bijna echt voelen. Dat was toch genoeg? Overduidelijk was Tearkit gewoon niet eerlijk, ze was stiekem op iemand verliefd! Amberkit opende al haar mond om aan te dringen, maar zag toen de onzekerheid in de ogen van haar vriendin. Oh. "Je mag mij altijd leuk vinden!" giechelde ze grappend en draaide zich op haar rug, waarna ze naar het plafond van de nursery keek. "Weet je, als we straks apprentice zijn dan komt het vast wel! Dan vinden we super leuke jongens en dan vangen ze eten voor ons en dan leggen ze bloemen in ons nest..." ze herhaalde alleen de verhalen die ze van anderen had gehad, wist er zelf helemaal niets van. Maar dat maakte ook niet uit, de romantiek was niet eens wat haar zo aansprak - het leek haar vooral zo fijn om iemand te hebben die jou het allerleukst vond van alle katten. Dat was een fijn idee.

Een grinnikje verliet haar mond toen Amber zei dat ze háár wel leuk mocht vinden. Dat klonk nog niet eens zo slecht. En ja, zodra ze apprentice werden zou het allemaal wel goed komen. Dan werden zij en een sterke, knappe kater verliefd op elkaar en deed hij super romantische dingen voor haar. Ze rolde om en ging naast haar vriendin liggen, haar pootjes boven haar buik opgekruld. "En dan als we warrior zijn dan krijgen we een nestje met perfecte kittens." Voegde ze er dromerig aan toe. Misschien wilde ze wel moeder worden. Oh, wat was er toch veel om te kunnen zijn.