Chicken wing, chicken wing [open]

Nyra hield zich laag, lag plat op haar buik op het zachte zand. De poes had haar prooi in het oog en moest nu extra voorzichtig zijn. Eén verkeerde beweging en haar prooi zou het kippenhok in rennen. Ze had niet zo heel veel ruimte om rond de kip te sluipen, laat staan dat ze enige vorm van dekking had om zichzelf in te verstoppen. Nyra was hier gelukkig goed op getraind en bleef nog even liggen waar ze lag, wachtende op haar prooi die heel langzaam dichterbij kwam. In een oogwenk sprong ze naar voren en wist ze één van de kippen te velden. Uiteraard maakte de andere kippen een hels lawaai, maar door haar verkennende wandel, wist ze dat er geen mensen thuis waren om zich druk te maken over hun kippen.  Ze hield de kip stevig vast in de hals totdat ze niet meer fladderde en zich slap liet hangen. Nyra richtte haar ogen op het hekje waar ze nog over moest geraken. Daar ging ze, met een bijna sierlijke sprong belande ze op het hekje. Ze zette zichzelf snel schrap aangezien het gewicht van de kip, tussen haar kaken, weer terug naar beneden wilde trekken. Ze trok het beest naar de andere kant van het hek en liet de prooi naar beneden vallen. Even trok ze met haar kaken, vermoeid van de stevige inspanning die ze gedaan hadden. Net op het moment dat ze naar beneden wilde springen zag ze beweging aan de kant van de bossen. Ze zette er wat vaart achter en sprong naar beneden, waarna ze blies naar de naderende kat.

Open voor eender welke kat!

Aura opende haar ogen terwijl de beelden en de geluiden van chaos zich verdreven. Ze had nog nooit een nachtmerrie gehad. Ze had nog nooit enge dingen gedroomd, had nog nooit ergens te lang bij stilgestaan en hier was ze opeens. De angstige blik van Cheriey in het kamp was in haar droom teruggekomen en Aura probeerde zichzelf te kalmeren door op haar ademhaling te letten. Er schoot pijn door haar poot heen en ze keek kort naar beneden. Het bloeden was inmiddels gestelpt, maar ze wist dat een paar verkeerde bewegingen ervoor zouden zorgen dat het weer opnieuw zou gaan bloeden. Ze herinnerde zich hoe ze als een kleine kitten aan haar nekvel door haar moeder mee werd gesleurd en herinnerde zich de chaos dat in het kamp had geheerst. En nu had ze daar blijkbaar dromen over. Dromen die ze met niemand ging delen, diepgaande emoties die ze aan niemand kwijt zou kunnen. Ze wist dat ze met haar familie overal over kon praten, maar dit wilde ze voor zichzelf houden. En dus struinde ze maar wat door Twolegplace om te voorkomen dat anderen haar zagen, bang zijnde dat ze de gekwelde blik in haar ogen nauwelijks kon onderdrukken. Aura schrok dan meestal ook niet van katten die opeens vijandelijkheid naar haar toonden, maar nu schrok ze zich een ongeluk toen een kat opeens naar haar blies. En niet zomaar een kat. Aura dook in een vechthouding – waarbij haar poot pijnlijk pulseerde – en richtte haar blik kwaad naar de kat voor haar. “Wat is jouw probleem?” spuugde ze de witte kattin die ze als Nyra herkende kwaad toe.

Nyra trok haar vers gevangen prooi naar zich toe, weg van Aura. Haar oren lagen nog steeds in haar nek. Aura mocht dan wel Elite zijn, maar dat wilde niet zeggen dat Nyra vriendjes was met iedere kat uit de Elite. Ze probeerde juist zo min mogelijk contacten te leggen, om erger te vermijden. Ze had zich in haar levensjaren goed kunnen bezighouden, zonder zich bezig te houden met vrienden en familie, enkel voor de Elite zelf stond ze klaar. niet voor individuele katten omdat ze wist dat, als ze eenmaal aan hen vast hing, ze hen moeilijk kon laten gaan als het zover was. Door op die manier te denken, kwam ze nogal kil over op anderen. Ze was liever op zichzelf. En in deze koude en het gebrek aan prooi, was het uiteraard ook slim om prooien goed te verdedigen. "Momenteel ben jij mijn probleem," snauwde ze kortaf, pakte haar prooi en begon deze alvast wat verder te slepen, weg van Aura. Ze wilde niet vechten, aangezien ze opgedroogd bloed rook bij de young-one. Het beetje sympathie dat ze had, wist ze daar voor op te brengen. Natuurlijk viel ze geen katten aan die niet tegen haar opgewassen waren. Ze legde haar prooi kort neer. "Zorg dat die geur van bloed weg gewerkt wordt." zei ze nog en ging weer een stukje verder met haar prooi, om zich vervolgens neer te zetten en de pluimen van de kip met haar kaken uit te trekken. Ze spuugde telkens een hapje veren uit.

Aura trok een gezicht toen Nyra zei dat Aura haar probleem was. “Bedankt?” vroeg ze op een vrij droge toon aan de member, zich hervattend zodat ze al net zo min onder de indruk leek van de houding van de poes als dat ze liet blijken naar iedereen van de Elite. Ze wist niet wat Nyra’s probleem was, maar het maakte haar voor de rest ook vrij weinig uit. Haar blik gleed naar haar poot toen Nyra haar wees op de geur van bloed en ze trok kort met haar oortje. “Vertel me niet wat ik moet doen,” zei ze redelijk kortaf terug tegen de she-cat. Net zoals Nyra had zij ook maar een vrij selectief groepje katten waar ze het mee kon vinden en deed ze tegen de rest van de Elite niet bepaald aardig. Ze keek toe hoe Nyra van haar prooi begon te eten en moest toegeven dat zijzelf ook wel honger begon te krijgen. In de Elite was het meestal zo dat je zelf voor je prooi moest jagen, maar voor haar was dat nu een stuk lastiger omdat haar poot er niet goed aan toe was en dus liet ze zich met een zucht op haar kont vallen. “De geur van bloed hangt constant om ons heen,” sprak ze. “Het houdt katten die hier niet thuishoren juist weg en ik verwacht geen problemen van een kittypet.” Zowel haar stem als haar blik werd wat droog door die opmerking en ze richtte haar blik weer naar haar poot, waarna ze deze langzaam naar haar gezicht bracht om het bloed weg te likken.

“Bedankt?” De eerste reactie van de jonge kat had ze genegeerd aangezien ze druk bezig was met het uittrekken van de pluimen en veren van de kip. Het puntje van haar staart zwiepte echter geïrriteerd heen en weer bij de eerdere confrontatie tussen de twee. Deze kitten, de dochter van haar tante dacht dat ze heel wat was. De reactie die volgde, liet haar strak opkijken naar Aura. “Vertel me niet wat ik moet doen,” Ze was gestopt met de kip en had haar aandacht nu heel nadrukkelijk op de jonge poes gericht. De grote woorden die uit deze jonge kat kwamen, kwamen niet goed aan bij Nyra en dat liet ze ook merken. Ze had zichzelf recht gezet en was weg gaan staan van haar eerder gevangen prooi. “De geur van bloed hangt constant om ons heen, het houdt katten die hier niet thuishoren juist weg en ik verwacht geen problemen van een kittypet.” Ze greens even bij wat de poes nu zei. "Men vreest de Elite niet om zijn geur, maar voor de acties die onze members volbrengen." Haar grijns verdween zo snel als ze gekomen was. "Jij kan je nog lang geen member noemen met die attitude," siste ze nu fel. Aanleiding naar deze reactie was er geweest. Dat Nyra al een hele dag geprikkeld was door de afgelopen gebeurtenissen, kwam er uiteraard ook nog bij. Ze tevens ook een goede vergelijking met haar eigen young-one, daar ontbrak in ieder geval geen respect naar members toe.

Aura onderdrukte de neiging om met haar ogen te rollen toen de member haar woorden sprak. “Juist, ja,” zei ze bijna op een verveelde toon. “En waar zijn die acties aan gelinkt? Juist, aan onze geur. Dat is hetzelfde als die boskatjes de geur van WindClan ruiken; dan weten ze ook dat ze niks te vrezen hebben.” Ze had, toen ze nog kitten was, gehoord van de ervaren, oudere members dat er op WindClan neergekeken werd door de meeste Clans omdat ze zo’n kleine bouw hadden. De kater had toen ook beweerd dat WindClanner nerveus aangelegd waren en snel vluchtten voor gevaar, maar Aura had dat nog nooit met haar eigen ogen kunnen bevestigen omdat ze nog geen enkele WindClanner in actie had gezien. Ze liet haar blik weer naar Nyra glijden toen deze haar opmerking maakte en ze moest lachen. “Boehoe, opnieuw een member die vindt dat ik nog geen member kan worden. Haal een hoopje mos tevoorschijn, want dadelijk hebben we een overstroming van tranen.” Haar groene blik werd weer kil terwijl ze deze op Nyra richtte. “Wees maar niet bang, Nyra. Wanneer de tijd rijp is, zal ik echt wel een member worden en zal ik mijn plaats in de Elite echt wel verdienen. Daar heb ik de titel van mijn moeder of de goedkeuring van members zoals jou niet voor nodig.” En Nyra was diegene die begon met de bitchy attitude, dus waarom kreeg Aura shit terug terwijl Nyra enkel terugpakte op hoe ze eerder gereageerd had?