Anonymous
90
Actief
| |
|  Onderwerp: It hurts like hell  za 9 jan 2021 - 19:34 | |
| Featherkit richtte haar blik naar haar pootjes terwijl ze dacht aan alles wat Falconpaw tegen haar had gezegd. Hij had aangegeven dat ze overgevoelig was, wat wel verklaarde waarom ze alles wat met haar zintuigen te maken had zo scherp ontving. Ze had echter altijd gehoopt dat ze een Moor Runner had kunnen worden omdat haar moeder dat ook was, maar opeens had Falconpaw geopperd dat het beter was als ze Tunneler zou worden omdat haar beperking daar meer voordeel bij zou geven dan als ze Moor Runner zou worden. Er zouden bovengronds te veel geluiden zijn, te veel afleidingen. Ze zou het misschien niet goed kunnen filteren en dat zou dan weer een effect op haar training hebben. Falconpaw had zelfs gezegd dat er mogelijkheid was dat ze later warrior zou worden en ze wist nog steeds niet hoe ze zich daarover moest voelen. Featherkit kneep haar oogjes kort samen toen ze het gepiep van de spelende kittens hoorde alsof ze zich recht naast haar oor bevonden en geïrriteerd liet ze haar groene blik naar opzij glijden, alleen maar om de ogen van een andere kitten te ontmoeten. Ze kneep haar ogen gepijnigd samen door de geluiden en de knallende hoofdpijn die al op kwam zetten en misnoegd liet ze zich op de grond zakken. Ging dit echt een kwelling blijven voor de rest van haar leven?
+ @Spiderkit |
|
