Nothing can tear us apart

Met een strenge blik in haar ogen keek Missingclaw naar het groepje apprentices dat aan het spelen was met een balletje mos. Ze dacht dat ze vrij duidelijk was geweest toen ze tegen hun had gezegd dat ze vers mos moesten gaan halen en zo snel mogelijk terug moesten zijn, maar blijkbaar was hun spelletje interessanter dan het welzijn van hun elders. Nadat Missingclaw ze zo’n stevig standje had gegeven dat geen van hun haar nog meer aan durfde te kijken, liep ze geïrriteerd naar het kamp toe. In haar tijd was dat wel anders. In haar generatie hadden de apprentices nog volop respect voor hun elders en werkten ze hun taken zo snel mogelijk af, maar de apprentices van tegenwoordig waren zo lui als iets. Je moest in principe constant bij ze staan om er zeker van te zijn dat de taken die ze moesten doen ook effectief gedaan werden. De kattin liep naar de nursery met een paar verse balletjes mos tussen haar kaken geklemd en haar blik verzachtte wat toen ze tussen de geuren van de mosballetjes door de geur van de nursery rook. Ze liet de balletjes mos op de grond vallen en begon ze netjes te verdelen over de nesten, daarbij oplettend dat ze de vuile nesten verwijderde. Ze was al even bezig toen ze voelde dat er een blik op haar werd gericht. Missingclaw keek op en de strenge blik in haar ogen verzachtte toen ze oogcontact maakte met de dochter van Crystalstar. “Hallo daar, Tearkit,” sprak ze op een warme toon tegen de kitten. “Zou je me soms willen helpen?”

Al een tijdje zat ze toe te kijken naar hoe Missingclaw netjes het mos aan het verversen was, tot ze toch eindelijk oogcontact maakten. Daar schrok ze van. Het was net alsof de poes haar ergens op betrapte, terwijl ze alleen maar aan het kijken was. Bij het verzachten van de poes haar blik en een begroeting wist ze weer te ontspannen. "Hallo mevrouw." sprak ze netjes, zoals haar was geleerd. Over het verzoek moest ze even nadenken. Had ze zin om te helpen? Nee. Maar het was wel een warrior die het aan haar vroeg. Ze liet een twijfelachtig knikje los en trippelde op haar af. "Wat moet ik doen?" Dit was de eerste keer dat ze dit zou doen, wat eigenlijk toch best spannend was. Ze zou nú al iets doen wat apprentices deden!

Missingclaw’s mondhoeken drukten zich kort omhoog toen ze de aanspreking van Tearkit hoorde. Het was duidelijk dat Crystalstar haar kittens de juiste beleefdheden aanleerde en daar was ze blij mee, maar Tearkit hoefde van haar niet zo formeel te zijn. “Je mag me gewoon bij mijn warriornaam aanspreken, Tearkit. Anders voel ik me zo oud.” Ze gunde de jongere kitten een plagerige knipoog, vooral ook omdat ze had gemerkt dat de kitten wat stijver was gehouden in haar houding toen de senior warrior zich om had gedraaid. Tearkit vroeg wat ze moest doen en Missingclaw knikte naar de nesten om hun heen. “Zou je eens willen zien of er nog vuile nesten zijn die verwijderd moeten worden? Ik denk dat je siblings het vast niet erg vinden als je met jullie eigen nesten begint.” Ze glimlachte warm. “Let vooral op doorgezakte, kapotte of stinkende nesten, want die zijn het meest oncomfortabel om in te liggen.”

Met een knikkend hoofd maakte ze duidelijk dat ze het begreep. "Is goed me-Missingclaw." Haar moeder mocht ze ook nooit met mevrouw aanspreken, maar het was dan ook haar mama. Vervolgens luisterde ze aandachtig naar de instructies die de poes gaf. Wauw, ze klonk erg slim. "Komt voor de bakker." Mauwde ze al enthousiaster dan eerst. Ze trippelde op haar eigen nest af en merkte na enige inspectie op dat het inderdaad was doorgezakt. "Dus deze moet weg?" Vroeg ze lichtjes onzeker van haar zaak. Wat was alles toch ingewikkeld.

Missingclaw’s blik werd zachter toen ze hoorde hoe Tearkit zichzelf snel verbeterde. StarClan, wat hield ze toch van kittens. In een andere wereld zou zij ze ook zeker gehad hebben, ware het niet dat ze vast was blijven zitten in de tijd toen de liefde van haar leven haar had laten zitten voor een andere poes. Misschien had ze zich daar overheen moeten zetten, maar dat was niet gebeurd en opeens had ze geen enkele tom cat in haar Clan nog zien staan. En nu was het allemaal te laat. Missingclaw wist dat ze niet de jongste meer was en dat het steeds lastiger zou worden om nog aan kittens te beginnen. Daar kwam dan ook nog eens het feit bij kijken dat ze haar oogkleppen nog altijd op had en dat ze niemand in haar Clan echt aantrekkelijk vond. En dus zou ze de zorg, gecombineerd met haar eigen warriortaken, van de andere kittens maar op zich nemen als daar nood aan was. Ze zou natuurlijk volledig in de nursery kunnen trekken, maar ze wist dat ze haar taken als warrior dan te veel zou missen. Ze zou het er wel over hebben met Crystalstar vanaf het moment dat ze in haar botten zou voelen dat ze te oud was om zich nog aan het avontuurlijke leven van een warrior te wagen. Missingclaw werd uit haar gedachten gehaald door Tearkit en haar snorharen trilden wat geamuseerd, al hield ze haar gezicht wel in de plooi. “Wel, de beste manier om er zeker van te zijn, is door er even in te gaan liggen,” stelde ze voor. “Als het niet meer comfortabel voelt, dan moeten ze inderdaad vervangen worden. Dus toe maar, probeer het maar eens.”

Geniaal. Hoe was ze daar zelf niet op gekomen? Natuurlijk had ze er vandaag al in gelegen, maar dat was ze allang weer vergeten. Na even te hebben getest kwam ze tot de conclusie dat nu ze wist dat het niet in orde kon zijn, het ook niet in orde was. Alles kon beter! "Deze kan hoor." Riep ze met vragende ogen, wachtend op een volgende instructie. Ze zou het wel leren, maar nu had ze vooral genoeg duidelijkheid nodig.

Een warme blik ontstond in Missingclaw’s ogen toen ze zag dat Crystalstar’s dochter het nestje uit probeerde. Ze knikte toen Tearkit haar woorden sprak en liep naar de kitten toe, waarna ze snuffelde aan een nest in de buurt en weer naar Tearkit keek. “Oké, dus als je een nest vind dat niet oké is, dan schraap je het bij elkaar tot een balletje. Je moet het zien als een prooi dat steeds bij je weg probeert te komen en dat je het dan weer terug naar je toe trekt.” Ze deed het voor door met haar poot achter het nest te beginnen en het nestje daarna naar zich toe te trekken. “Je rolt het op tot een klein balletje en dan pak je het op tussen je kaken en breng je het naar het hoopje dat ik daar al gemaakt heb.” Ze knikte naar twee verfrommelde nesten die zijzelf al verwijderd had. “Zal ik je meteen ook eens leren hoe je vervolgens een nieuw, schoon nestje maakt?”

Met een actieve houding volgde ze de uitleg, waarna ze het ook zelf probeerde. Dat ging nog verrassend makkelijk. Bij de vraag of ze nieuwe nesten wilde leren maken knikte ze gretig. "Jajaja!" Ze leerde graag nieuwe dingen, al helemaal als ze zichzelf hiermee kon bewijzen. Wie weet kon ze vervroegd apprentice worden als de hard werkte? Dan had ze het zeker verdiend.

Missingclaw grinnikte zachtjes toen ze de enthousiaste houding van Tearkit zag. “Sht, Tearkit. Niet zo luid! Dadelijk worden de jongste kittens nog wakker. Dan moet ik mijn aandacht over jullie verdelen en kan ik je niks nieuws aanleren,” sprak ze plagerig, gevolgd door een knipoogje. Ze nam aan dat dit de meest effectieve manier was om Tearkit wat stiller te laten zijn, al dacht ze wel dat Tearkit uit zichzelf al zo beleefd was om naar haar te luisteren. Op dat vlak had Crystalstar haar dochter goed opgevoed en zag Missingclaw ook wel zeker een krachtige, goede kat zich ontwikkelen in Tearkit. “Het is eigenlijk niet zo lastig als je eenmaal weet hoe je het moet doen,” begon ze. “Je pakt een schoon nest, legt deze neer op de plaats waar de oude nest eerst lag en duwt het dan goed aan. Als je voelt dat er ergens hobbels of onregelmatigheden zijn, dan versleep je het nest een klein beetje totdat het echt egaal over de grond ligt. Kijk met het platdrukken ook goed uit voor scherpe objecten zoals doorns. Ik wil niet dat je gewond raakt.”

Na de waarschuwing klapte ze haar kaken op elkaar. Dat ging dus mooi niet gebeuren. Alle aandacht moest naar haar. Ze zei tijdens de instructie dan ook geen woord. Voor een introvert iemand had ze vaak nog behoorlijk wat praatjes, dus het was een uitdaging. Pas toen ze een nieuw nest naar de plek van de oude had verschoven wist ze weer iets op te brengen. "Dat is nog best zwaar werk hoor.." Fluisterde ze lichtjes buiten adem. Misschien zou ze als ze groot en sterk werd wel duizend van dit soort nesten kunnen verplaatsen. Dat klonk als dé droom.

Missingclaw’s snorharen bewogen geamuseerd toen ze de opmerking van Tearkit hoorde. “Dat klopt, maar je bent dan ook nog jong,” sprak ze op een warme toon tegen de kitten. “Geef het wat tijd. Zodra je ouder wordt en je ontwikkelt meer spieren, dan zul je wel merken dat alles gemakkelijker gaat.” Hoe ouder je immers werd in een Clan, hoe meer verantwoordelijkheden er op je schouders rustten. Ze kon zich nog herinneren hoe zij helemaal buiten adem was geweest toen ze als kersverse apprentice zijnde achter haar mentor aan had moeten rennen. Het was een periode dat ze allemaal moesten doorstaan en de apprentices in Leafbare hadden het meteen al zwaarder dan de apprentices in Newleaf of Greenleaf, maar ook daar kwamen ze wel weer doorheen. “Wat is het eerste dat je wilt doen zodra je apprentice wordt?” vroeg ze op toch wel een licht nieuwsgierige toon aan de kitten.

De woorden van de poes gaven haar hoop. Maar natuurlijk zou ze sterker worden. Ze kon vanaf hier alleen maar groeien. Haar snorhaartjes trilden enthousiast bij de vraag naar haar eerste activiteit als apprentice. Pff, er was zoveel! "Strijden voor de clan natuurlijk." Wat klonk dat toch goed. Dan zou ze een held zijn, een onverslaanbare prinses. Zo moest elke apprentice zich vast voelen.

Missingclaw knikte goedkeurend toen Tearkit haar woorden sprak. Het leek erop dat de kitten het temperament en de wilskracht van haar moeder had en dat was naar Missingclaw’s een goed ding. Als ze ook nog de juiste compassie zou hebben voor haar omgeving en goed zou nadenken eer dat ze een beslissing maakte, dan zou dat van haar een sterke warrior maken. “Vergeet niet dat je op meerdere manieren kunt strijden voor je Clan, Tearkit,” sprak ze op een warme toon. “Natuurlijk is het verdedigen van je grenzen erg belangrijk, maar strijden voor je Clan wilt ook zeggen dat je zorg neemt voor de zwakkeren, je de Clan van prooi voorziet en je, als je uiteindelijk warrior zou worden, mee helpt om de nieuwere apprentices op te leiden. Het leven in de Clan bestaat uit meer dan vechten alleen.” Ze schonk de kitten een warme glimlach en duwde het verse mos dat ze in haar poten had aan om een nieuw nest te maken voor één van de queens.

Met gespitste oortjes luisterde ze toe terwijl ze begon aan een nieuw nest. Er waren dus meerdere manieren. Ze wist niet eens dat je die dingen strijden kon noemen, maar het klonk toch verdomd goed. "Dat weet ik wel." Schoot ze een beetje in de verdediging. "En dat is ook belangrijk, maar ik bedoelde vechten." Zo, dat was weer duidelijk. Pff, al dit nesten bouwen was nog behoorlijk vermoeiend. Ze zou geen nee zeggen tegen een pauze straks.