Step on the line

Zoals gewoonlijk liep de kater weer in zijn eentje rond door het gebied, net als de River die maar een kant op stroomde. Het waren de dingen in het leven die je niet kon veranderen, omdat het hun natuur was of omdat ze simpelweg niet wouden. Kijk, of men afschuwde hem wat erg duidelijk was als hij met ze sprak of ze lieten hem staan in de hoek. Dus waarom zou hij samen moeten zijn met iemand? Voor wie schoot dat op? Hij snapte het niet, hij deed zo zijn best en was van groot nut voor zijn clan. Meer dan sommige anderen. Daar ging het niet om in dit leven, ook al lieten ze je dat geloven. Het ging om de contacten die je had, vriendschappen en misschien zelfs liefde. De juiste contacten hebben was al iets, maar de enige beetje stabiele relatie die hij al had was met zijn zus. Dat was ook alleen maar omdat ze familie waren en Missingclaw vond het blijkbaar nodig om hun band een beetje heel te houden. Hij zag er een beetje houvast in, iemand waar hij tegen kon klagen als het nodig was. Wel, waar hij tegen kon klagen als hij haar zag. Hij had namelijk altijd wel wat te klagen. Of de Warrior zijn eenzame bestaan, ook al zat hij in een clan, anders wou hebben? Ja, natuurlijk. Hij wou aanbeden worden, de trots van de clan zijn, kittens die tegen hem opkeken. Alles wat hij verdiende, wat hij allang had moeten krijgen. Maar in Riverclan, waar ze halfclanners lieten blijven, waar ze zelfs een Windclanner toelieten en waar veroveringen enkel voor voedsel waren en waarbij de gebieden gewoon weer werden teruggegeven. Nee, als daar niet snel iets aan veranderde verwachtte hij met zijn ideologie geen groot succes te hebben. Dus liep hij maar weer in zijn eentje, totdat er een poes opeens in zijn gezichtsveld kwam. Totaal ongeïnteresseerd hief hij zijn hangende kop op, het was een van die Heatherpaws. Verwarrend voor de clan, maar als iemand die toch geen goed contact had maakte voor hem die namen niet uit. Dit was een Heatherpaw, een van drie en als hij zich niet vergiste waren ze behoorlijk verwaand. Waarom? Wat hadden zij dan al gedaan voor de clan? Maakte dat uit? Niet echt, want ze waren nog steeds beter af dan hij. Dichterbij haar gekomen trok hij toch maar zijn bek open, al was het niet uit vriendelijkheid. "Waar zijn je vriendinnetjes?''het was meer een opmerking dan een vraag en hij hoefde er eigenlijk ook geen echt antwoord op. Hij had geen interesse daarin, hij was enkel uit voor gedoe.

De zon was warm op de donkere plekken van haar vacht. Ze genoot van dit soort momenten. Binnenkort zou sneeuw gaan plakken en de kou insettelen. Liever niet als je het haar vroeg. Maar dat betekende dat het alleen maar kouder zou worden. Vies en nat. Nee dankje. Maar zelfs zij kon niets doen aan de natuur dus moest ze maar genieten van de momenten zoals deze. De beeldschone jonge kattin lag compact op de grond met haar tweekleurige kopje in de lucht, zonlicht schitterend op haar gezonde, glanzende vacht. Het was een klein beetje ultieme rust waar ze maar heel af en toe van kon genieten, zeker met die zeikende stemmen constant om haar heen. Maar zelfs nu was ze niet van zeikers af zo leek het. Een nare stem liet haar haar tweekleurige ogen openen en draaide haar kop langzaam om starend naar de grijze kater. Grimestripe? Grime nog iets, zijn naam klopte, hij was simpelweg vies. Met een kleine blaas trok ze haar lippen even op en kwam overeind. Ze was klein en fijn gebouwd. Lichter op haar poten dan de meeste riverclanners maar haar dikke pels gaf duidelijk aan dat ze Riverclanner was, ze was gewoon van wat beter bloed dan de gemiddelde.. Grimestripe. Yeah, dat klonk kloppend.

Een kille lach gleed na de blaas over haar lippen en ze deed een stap naar hem toe. ”Vriendinnetjes zou ik ze niet willen noemen meneer. Onderdanen, klinkt beter.” Spinde ze zacht maar kil terwijl ze hem aanstaarde. ”Je hebt geluk dat je mij kan aanspreken zonder ze.” Knikte ze hem toe, haar ogen vernauwend.

Ergens genoot ze hiervan. Dit was nieuwe afleiding en in haar saaie bestaan zocht ze constant naar afleiding. Ze rekte haar tweekleurige lichaam uit en liep langs de kater, haar staart onder zijn kin glijdend. Uitdaging of hem onder de duim drukken. Hij mocht zelf beslissen. Het deerde haar weinig wat een oude zak over haar dacht. Behalve als hij het zo heerlijk maakte om mee te spelen. "Grime, jij gaat nu toch met mij om." Spinde ze naar hem en duwde haar staart in zijn neus. "Wanna have some fun?" Spinde ze en zwaaide opnieuw met haar staart. Alvast wegstappend, hij zou maar volgen, hij had weinig keus.

_{Hij verwachtte een snauw, misschien zelfs een klauw naar zijn kop of dat ze beledigd wegging. Wat ze deed was het laatste wat hij zag aankomen en toen haar staart onder zijn kin langsging kon hij niet veel anders doen dan daar een beetje verbaasd zitten. Hij was bezig met het beseffen wat hier nou precies gebeurde toen Heatherpaw sprak. En spon. Hij knipperde langzaam met zijn lichtgroene ogen, volgde haar met zijn kop om te zien wat deze vreemde poes nou opeens van hem wou. Ze begon over fun en toen viel het kwartje. Oh hell nah. Zo wanhopig en smerig was hij nou ook weer niet. Heatherpaw stapte weg van hem, alsof ze verwachtte dat hij haar zou volgen. "Sorry, je bent me iets te jong''vertelde hij haar, opvallend rustig voor zijn doen, al zat er een lichte toon van spot in. Dit was een kind, een apprentice. Ok, het zou niet al te lang duren voordat ze een Warrior was maar dan nog steeds. Hij werd als een hoop gezien, ook hij had zijn grenzen.}