Anonymous
55
Actief
| |
|  Onderwerp: Surrender my everything  di 5 jan 2021 - 20:53 | |
| Het kamp was aangevallen en nu waren ze verhuisd naar een nieuw kamp. Alsof Harmony niet al genoeg moeite had om de nachtmerries van zich af te schudden, waren er opeens weer een boel bijgekomen door de aanval op het kamp. Haar dromen, van de moord op haar vader tot de aanval op het kamp, vermengden zich met elkaar en soms moest ze moeite doen om ’s nachts niet te gaan huilen van ellende. Ze wist echter dat ze dan weer een boel commentaar zou krijgen en Hyzenthlay was er niet altijd om bij uit te huilen. Ze vermoedde dat de kattin haar ook moe zou worden als ze zo veel emotie zou blijven tonen en ook al probeerde de kitten dat te minderen, toch gebeurde het zo nu en dan nog wel eens dat ze een huilbui had. Ze miste gewoon alles: de bergen, de Tribe en haar moeder die eerst nog zo zorgzaam voor haar was, maar haar nu in de steek leek te hebben gelaten voor de Elite. Harmony keek wat misnoegd naar haar poten en liet haar blauwe ogen toen vervolgens door het kamp glijden, waar ze kort bleven hangen op een gevlekte young one. Ze wendde haar blik echter al snel weer af en zenuwachtig keek ze naar haar poten, hopend dat de young one haar niet had gemerkt en haar nu niet als mikpunt zou gebruiken. Dat kon ze nu echt niet hebben.
+ @Skadi |
|
