The trees, the birds, the flowers, theire all singing: I love you Tailpaw.

Alles was rustig, niet te rustig maar precies hoe het hoorde te zijn. Ze vogels zongen, de bomen ruisten en de bloemen dansden in de wind. Het enige wat het verstoorde was een gevlekte vacht. Een gevlekte vacht met een kop en een zwiepende staart. De kater keek recht naar een muis, en sloop erheen. Het weer was mooi, de jachtomstandigheden perfect. Toch twijfelde hij of het zou lukken de muis te vangen, hij was een goede vechter en een aardig goede visser, maar jagen... mwa.. daar was hij lang niet zo goed in. Hij sloop verder steeds dichter en dichterbij. Tot hij op een voslengte was die hij kon springen. Hij sprong, zette zijn klauwen uit en verheugde zich al om het diertje met Tailpaw op te eten. Zijn nagels drongen opeens diep in het vlees. Hij slaagde een vreugde kreetje die de mooie rust verstoorde. Het was hem gelukt! Hij doodde de muis zo snel hij kon om hem van zijn leiden te verlossen. Daarna nam hij hem in zijn bek. hij liep door de bomen heen, en genoot van de stilte. Opeens stopte hij, had hij iets gehoord? hij liet zijn prooi vallen en keek om. Niets, had hij het zich verbeeld? Hij wou zijn muis weer pakken maar toen hoorde hij het weer. Stemmen? nee, het was er maar 1 als dat het zou zijn. Hij hoorde wel duidelijk pootstappen. geen zachte pootstappen die een indringer of een aanvaller zou maken, die zou uitkijken voor takjes en andere geluiden die zijn poten konden veroorzaken. Deze kater of poes deed dat wel. Nu rook hij de geur van riverclan. Hij had zin in een grapje dus legde hij snel zijn prooi op een zichtbare plaats neer en gooide er een heel klein beetje zand over zodat andere jachtdieren het niet zagen maar de poes of kater wel. Daarna ging hij aan de andere kant dan zijn net gevangen prooi in de struiken liggen, hij wachtte af op wie er zou komen... Toen hoorde hij het kraken van de struiken en zag een schim van een poes die naar de net begraven prooi liep. Spotlight wachtte op het juiste moment, toen sprong hij. Recht op de poes. Zijn klauwen waren in maar hij wou haar wel laten schrikken. Hij wachtte tot ze omvielen om vervolgens weg te rollen van de poes zodat zij hem niet kon terug pakken. Opeens Herkende hij de poes. Het was een poes die hij maar al te goed kende en die hij voor altijd lief had.. " Betrapt!" riep hij grijnzend naar de poes toe. Hij sprong op en spinde van vermaak. " Wat doe jij hier op deze mooie dag?" voegde hij er aardig aan toe. Hij wachtte op antwoord terwijl hij de mooie poes aankeek.

Goldenshadow en Tailstorm only!

De zon scheen al warm door de bladeren aan de bomen tegen een prachtige vacht. Haar naam was niet langer Tailpaw, haar naam was nu Tailstorm. De poes had een perfect leven, ondanks haar poot. Al was haar poot al genezen. Met een zwiep van haar staart stond Tailstorm op. Ze zuchtte diep, het was al een aantal weken geleden dat ze partners was geworden met Spotlight. Het maakte haar niks uit wat ze moest gaan doen. Het enige wat ze nu moest doen was naar Spotlight gaan. Haar neus volgde een geurspoor van Spotlight. Met een paar passen volgde ze het naar een paar struiken. Haar oog viel op een muis. Wat deed die daar? Tailstorm sloop er niewusgierig naartoe, ze was zich er totaal niet van bewust dat Spotlight in de struiken zat te loeren. Met een klap botste Spotlight tegen haar op. "Betrapt!" Riep hij grijzend. Tailstorm keek hem boos aan. Spotlight zal waarschijnlijk niet weten waarom, maar dat zal hij snel genoeg weten. "Wat doe jij hier op deze mooie dag?" Vroeg hij. Tailstorm knikte. "En het word nog mooier." Zei Tailstorm verlegen. Dit zal vast schokkend aankomen bij Spotlight, maar daar kwam hij wel overheen. "Ik kwam hier omdat ik je iets moest zeggen. Het is al een tijd geleden dat we partners zijn geworden..." Tailstorm bedach dat dit geen nut had, ze moest het er gewoon uit gooien. "Ik krijg kittens." Verklaarde ze na een lange stilte. Al kon Spotlight het nog niet zien aan haar buik, ze moest wel voorzichtig gaan doen.

(Heel vaag)

Tailstorm knikte. "En het word nog mooier." Zei ze verlegen. Spotlight keek haar vragend aan, wat zou er dan zijn? Waarom zou ze zo boos hebben gereageerd door het grapje? Kwam het daardoor? was dit een grap of.. "Ik kwam hier omdat ik je iets moest zeggen. Het is al een tijd geleden dat we partners zijn geworden..." Tailstorm bedacht blijkbaar dat dit geen nut had, Toen zei ze et opeens; "Ik krijg kittens." Spotlight deinsde een paar stapjes achteruit. Zijn ogen groot maar we trots. Daarna kwam hij bij zinnen en ging zitten. Hij dacht na over wat hij hierop moest zeggen, ze waren al een paar weken partners maar dit had hij nog niet verwacht. Nog niet... Hij keek even naar haar buik. " Sorry van net..." begon hij twijfelend. Maar hij vond het niet een moment voor excuses. Hij keek nu naar haar ogen, hij zag blijdschap erin. " Wat geweldig nieuws! Heb je al ideeen voor namen? Hoelang weet je dit al? En hoelang nog totdat ze er zijn? Kan je nog wel jagen nu? En vissen? En patrouilles meegaan? En ga je nu naar de Nursery toe?" Opeens besefte hij nu pas dat hij misschien iets teveel vragen stelde. Hij hoopte dat ze begreep dat ze ze niet allemaal hoefde te beantwoorden. Hij was zo blij met dit nieuws, natuurlijk moest hij er vooral aan wennen maar... het bleef geweldig nieuws. Hij keek naar de mooie poes voor zich, hij had totaal geen zin in een nieuwkomer die alles zou verpesten. Maar die komt niet, vast niet. Straks krijgt hij ook een apprentice, en hoeveel zouden het er zijn? Veel? of juist weinig zoals hij met zijn zussen. Duizenden vragen spookte in zijn hoofd. Om de verwarring een beetje weg te halen begon hij zijn poot te likken.

"Wat geweldig nieuws! Heb je al ideeen voor namen? Hoelang weet je dit al? En hoelang nog totdat ze er zijn? Kan je nog wel jagen nu? En vissen? En patrouilles meegaan? En ga je nu naar de Nursery toe?" Vroeg Spotlight allemaal in een keer. "Namen moeten wij samen bedenken en ik weet het nog niet zo lang en ik heb echt nog geen idee wanneer ze komen en waarschijnlijk kan ik nu nog wel jagen en patrouilles doen alleen vechten mag al niet meer. Ik zal melden bij de Nursery dat ik erbij kom." Zei Tailstorm vrolijk. Ze begon te snorren. "De kittens worden vast prachtig." Met een klein stapje kwam ze weer bij Spotlight en ging ze naast hem zitten. "Er zit er vast wel een bij die precies op jou lijkt." Lachtte ze. "Dan komen er twee prachtige katers in mijn leven." Ze keek met haar zachte ogen naar Spotlight. De kittens zouden echt prachtig worden.

"Namen moeten wij samen bedenken en ik weet het nog niet zo lang en ik heb echt nog geen idee wanneer ze komen en waarschijnlijk kan ik nu nog wel jagen en patrouilles doen alleen vechten mag al niet meer. Ik zal melden bij de Nursery dat ik erbij kom." zei Tailpaw vrolijk. Spotpaw hoopte vurig dat alles goed zou komen... En dat alles normaal zou blijven. Toch bleef hij vrolijk kijken, zorgen maken kon later wel.. Vandaag zou hij vrolijk zijn. "De kittens worden vast prachtig." met een klein stapje kwam Tailpaw weer naast hem zitten en spotpaw begon haar te likken. " Ja.. dat worden ze vast..." zei hij tussen de likken door. "Er zit er vast wel een bij die precies op jou lijkt." Lachtte de poes vrolijk. "Dan komen er twee prachtige katers in mijn leven." Spotpaw glimlachte breed en bleef haar likken. " Ik hoop het niet.. Straks vind je hem mooier dan mij" Grapte hij. Hij keek even in haar mooie zachte ogen en glimlachte naar haar. " Ik hoop dat er een mooie poes bij is, mooier dan jouw zodat ik er met haar vandoor kan gaan" Hij zij het vrolijk en glimlacht breed. Hij meende er geen woord van en probeerde het om haar het zo duidelijk mogelijk te laten merken. Hij gaf haar een kopje en lachte breed naar haar. " Ik kan niet wachtten...." ze zouden vast heel mooi zijn, perfect, net als Tailpaw...


Short :3

Zachtjes liep ze door de schaduwen heen. haar poten zacht neerzettend op de grond. Als een gouden schaduw gleed ze voort. Ze hoorden Spotlight, ze herkende de stem van haar broertje van verre. Het duurde even tot het tot haar door drong dat de andere stem van tailstorm kwam. Iets in het hart van goldenshadow werd koel. Ze bewoog ze verder voort op hun af als een schaduw. Opeens hoorde ze tailstorm zeggen: "ik krijg kittens" ze hoorde Spotlight er enthousiast op reageren. Goldenshadow stond doodstil, alsof iemand haar had vastgelijmd aan de grond. Ze kon zich niet meer bewegen. Langzaam drong het tot Goldenshadow door dat haar broertje binnenkort vader zou worden, en dat zij dus tante zou worden. Het idee stond haar eigenlijk niet echt aan. Zij en Spotlight waren altijd zo close geweest, en nu opeens was het alleen nog maar Tailstorm voor hem. en zij werd vergeten. Haar haren gingen langzaam overeind staan, en een grom verliet haar keel zonder dat ze het echt door had. Haar goud/bruine ogen stonden vol haat en toch ook met verdriet. Nee ze mocht Tailstorm niet meer vanaf het moment dat ze Spotlight van haar af had gepakt. Niemand mocht aan de band tussen haar en haar broertje komen, ze wou niet de laatste twee verliezen van wie ze nog hield. Ze zou alles overhebben voor Spotlight en Magicpaw, en niemand mocht daar tussen in komen.

Spotlight begon haar vacht te wassen. Ja.. dat worden ze vast..." Zei hij tussen het wassen door. Hij begon te glimlachen. " Ik hoop het niet.. Straks vind je hem mooier dan mij" Lachtte hij. Tailstorm porde hem in zijn buik. "Natuurlijk niet joh!" Lachtte ze terug. " Ik hoop dat er een mooie poes bij is, mooier dan jouw zodat ik er met haar vandoor kan gaan" Lachtte Spotlight weer. Tailstorm wist dat hij er niks van meende. "Die zijn nog veel te jong!" Lachtte ze opnieuw terug. Tailstorm's oren wiebelde toen ze een grom in de verte hoorde. Ze haalde haar schouders op en keek weer naar Spotlight. "Jij bent echt gewoon de prachtigste kater die ik ooit in mijn leven ben tegengekomen, maar ik ben eigenlijk nooit een kater tegengekomen, behalve jij." Zei Tailstorm zacht. Alles van wat ze zei meende ze, Spotlight was werkelijk de prachtigste kater. Niemand kon tussen hem en haar komen, niemand...

"Die zijn nog veel te jong!" lachtte Tailstorm terug. " hmm, das waar... dan moet ik het voorlopig maar met jouw volhouden" grijnsde hij op zijn beurt weer naar haar. Opeens hoorde hij een grom, hij kende de grom, het was die van Goldenshadow. Zou er iets met haar zijn? Maar hij zag dat Tailstorm haar schouders ophield en besloot dat Goldenshadow zich als warrior wel zelf kon redden. Hij keek weer naar Tailpaw die ook naar hem keek. "Jij bent echt gewoon de prachtigste kater die ik ooit in mijn leven ben tegengekomen, maar ik ben eigenlijk nooit een kater tegengekomen, behalve jij."zei ze zacht. Spotlight voelde dat het nu niet meer het moment was van grappen maar van serieuze liefde. Hij keek in haar zachte, mooie ogen. Opeens zag hij de mooie felle ogen van een bloodclanpoes die hij moest vergeten weer voor zich. Hij keek naar Tailpaw maar zag niet haar mooie gevlekte vacht zoals normaal maar de mooie vacht van Scratch, dapper, sterk en lenig. Mooi in alle wegen, niet zacht maar bitterhard maar met een lieve kern vanbinnen. NEE! stop Spotlight! dacht hij bij zichzelf. Hij schudde zijn kop heen en weer om weer bij zinnen te komen. Hij keek op en zag weer Tailstorm, zijn geliefde, zijn mooie toekomst. Hij wou niets anders dan haar. echt niet... maar waarom bleef hij Scratch zien, droomde hij over haar en zag haar nu zelfs in Tailpaw? Hij moest haar vergeten, het moest gewoon! " Jij bent ook de liefste die ik ken S...Tailstorm... Ik zou niemand anders willen, echt niet" Sukkel! hoorde hij in zijn hoofd, Ze heeft het vast gehoord! Hoe kan je zo stom zijn?! Je wilt haar, haar! Hij probeerde niet te blozen en keek haar aan. " zullen we goldenshadow gaan zoeken? Straks was die schreeuw wel wat ergs..." Hij haatte zichzelf nu. Hoe kon hij ooit zo stom zijn?!

Ze hoorde spotlight iets zeggen, maar lette er niet echt op. Haar nagels schoten uit en haar haren bleven overeind staan terwijl ze verder naar hun gesprek luisterde, Goldenshadow stond nog steeds in de schaduw, haar vacht flikkerde heen en weer, soms zichtbaar, soms niet. diep van binnen voelde ze zich afgedankt. eerst gaat hij er met die kat vandoor, dan met een ander, en dan weer met de eerste. Nooit meer besteedde hij aandacht aan haar, alsof ze voor hem niet meer bestond. Nee, voor hem was het alleen nog maar Scratch en Tailstrom. een duistere grom bracht ze voort, terwijl ze in de schaduw bleef staan, haar ogen stonden vol pure haat

Spotlight bleef haar maar aanstaren. Wat zou hij denken? Tailstorm snoof even, ze rook een bekende geur alleen ze wist niet van wie. Ze keek weer naar Spotlight. " Jij bent ook de liefste die ik ken S...Tailstorm... Ik zou niemand anders willen, echt niet" Stotterde Spotlight. Tailstorm keek met een vragend gezicht naar Spotlight. "Wat bedoelde je met 'S...Tailstorm...'?" Vroeg ze aan hem. " zullen we goldenshadow gaan zoeken? Straks was die schreeuw wel wat ergs..." Zei Spotlight. Tailstorm schudde haar kop. "Ze kan het heus zelf wel oplossen, ze is nu een warrior! En wil je niet liever met mij zijn?" Een twijfelend gevoel rees in haar op. Zou Spotlight nog wel van haar houden? En wat bedoelde hij met die 'S'? "Hoe kun je dat nou denken! Spotlight houd nog van mij!" Dacht ze. Ze stond op. "Wat bedoelde je nou?" Vroeg zenog een keer. Tailstorm keek om zich heen, Goldenshadow zal zichzelf wel kunnen redden. Maar zij kreeg kittens en zij mocht niet vechten!

"Wat bedoelde je met 'S...Tailstorm...'?" zei Tailstorm. Spotlight probeerde het even te negeren en deed alsof hij het niet hoorde. Daarna zei de poes weer "Ze kan het heus zelf wel oplossen, ze is nu een warrior! En wil je niet liever met mij zijn?" Spotlight twijfelde, Goldenshadow kon heus wel in de problemen komen. En hij stond nog bij haar in het krijt door een vroegere reddingsactie. " Maar.... Ja tuurlijk wil ik wel met jouw zijn en jouw beschermen maar... het is wel mijn zusje.. Jij zou toch ook alles doen voor..." nog net op tijd sprak hij de naam niet uit, straks luisterden verkeerde oren mee en zou alles veraden zijn. Hij voelde de drang om Goldenshadow te gaan helpen maar Tailstorm was zwanger en kon niet vechten als er nood was, hij moest haar misschien wel meer beschermen dan Goldenshadow. Had ze gelijk? kon zijn zusje voor zichzelf opkomen nu ze warrior is? Maar die schreeuw dan? "Wat bedoelde je nou?" Zei Tailstorm en daarmee verbrak zij zijn gedachtegang. " Niets... Ik dacht aan onze kittens toen ik het zei ... ik vond euhm... Silverkit wel een leuke naam" loog hij. Hij haatte het liegen maar deed het toch, maar het was beter zo... toch? Opeens schrok hij op, vanuit de schaduw kwam een duistere grom. Spotlight keek er direct naar, Indringer! schreeuwden zijn hersenen. Hij stelde zich voor Tailstorm om haar te beschermen voor het wezen. Hij was er klaar voor, klaar om te vechten en deze vreemdeling te verjagen. Hij keek het duister goed in en zag ogen, ogen vol haat en pijn. Bijna dezelfde kleur als die hij had maar dan donkerder en vol duisternis. Opeens herkende hij ze, het waren de ogen die hij altijd vrolijk had gezien, of boos maar niet vol haat. "G...Goldenshadow?!" stammelde hij verbaasd. Wat deed ze hier? waarom was ze zo boos? Hij raapte zijn moed bij elkaar en begon verder te praten " Goldenshadow! kom daar onmiddelijk uit en vertel ons wat er aan de hand is, dit is niet grappig!" was het een grapje? Dan moest ze stoppen want Tailstorm's kittens liepen gevaar. Of... was het echt? maar waarom dan?


Flut

Ze bleef naar haar broertje en tailstorm kijken, ze hoorde haar broertje verbaasd haar naam stammelen, en daarop volgend zeggen: " Goldenshadow! kom daar onmiddelijk uit en vertel ons wat er aan de hand is, dit is niet grappig!" Ze grauwde even. Langzaam liep ze de schaduwen uit, haar nagels nog steeds uitgeslagen, haar haren overeind, en haar oren in haar nek. In haar ogen kon je nu alleen nog maar pure haat zien. Haat tegenover degene die haar had vervangen, haat omdat hij had toegelaten dat ze was vervangen. Weer ontsnapte er een duistere grom uit haar keel terwijl ze op Spotlight en Tailstorm afliep. Haar nagels boorden zich bij elke stap in de grond. Als het moest, dan zou ze niet aarzelen. Ze zou hun aanvallen, ookal was tailstorm zwanger, dat zou alleen maar beter zijn, dan zou ze direct ervan af zijn. Ze wist wat de gevolgen waren als ze tailstorm aan zou vallen, maar dat maakte haar niet meer uit. haar haat was te sterk. De spieren rolden onder haar vacht door, als ze wou, kon ze hen nu aanvallen, hun doden. maar ze wachtte nog even, kijkend wat haar broertje en tailstorm zouden doen. Opnieuw bracht ze een duistere grom voort terwijl ze met haar pure haat ogen naar hun keek.

Tailstorm keek naar Spotlight, ging hij nou nog antwoorden? " Maar.... Ja tuurlijk wil ik wel met jouw zijn en jouw beschermen maar... het is wel mijn zusje.. Jij zou toch ook alles doen voor..." Zei Spotlight. Tailstorm keek verbaasd. "Voor wie?" Vroeg ze. Het schoot haar ineens te binnen. "Je bedoelt Soulheart! Waarom zei je niet gewoon dat je eigenlijk Soulheart wilde zeggen? Het is gewoon mijn broer, daar hoef je niet bang voor te zijn, ook niet omdat hij in de Bloodclan zit." Vlak nadat ze het had gezecht klonk er een grom in de struiken. Tailstorm schrok en ging bang achter Spotlight staan, toch keek ze nieuwsgierig over zijn schouder. Normaal gesproken had ze meteen aangevallen, maar haar kittens... "G...Goldenshadow?!" Stamelde Spotlight. Tailstorm wiebelde verbaasd met haar oren. Toen drong het tot haar door, zij moest nu weten dat haar broer in de Bloodclan zit! Tailstorm blies. " Goldenshadow! kom daar onmiddelijk uit en vertel ons wat er aan de hand is, dit is niet grappig!" Zei Spotlight streng. "Zij heeft het gehoord!" Siste ze. Goldenshadow liep de struiken uit. Haar nagels waren ontbloot. Pure haat stond in haar ogen, net als bij haarzelf. "Jij hebt ons afegluisterd en nu weet je het!" Siste ze weer. Goldenshadow liep op Spotlight en Tailstorm af, met haar ogen gefocust op haar. Goldenshadow bleef grommen, met haar sterke lichaam zou ze haar zo in de pan hakken. En Tailstorm wist wat ze wilde doen, maar waarom? Had ze iets misdaan? "Wat wil je van me?" Siste Tailstorm duister. "Wat wil je me aandoen?" Haar stem klonk nu duister, net zo duister als ze Darkpaw vaak hoorde praten... Tailstorm kwam achter Spotlight vandaan en ging recht voor Goldenshadow staan. "Kom maar op!" Ze wierp een blik op Spotlight. "Je hoeft me niet te redden, je staat toch aan haar kant, dat had ik al gemerkt." Met een boze blik draaide ze haar kop weer naar Goldenshadow.

"Voor wie?" Vroeg Tailstorm. Spotlight wou nog iets grommen om haar stil te krijgen maar: "Je bedoelt Soulheart! Waarom zei je niet gewoon dat je eigenlijk Soulheart wilde zeggen? Het is gewoon mijn broer, daar hoef je niet bang voor te zijn, ook niet omdat hij in de Bloodclan zit." zei ze al. " Sst! Straks luistert iemand m...." toen hoorde Goldenshadow grommen. "Zij heeft het gehoord!" sisde Tailstorm in zijn oor. Verbaasd keek Spotlight naar Goldenshadow die uit de schaduw liep, haar klauwen uit en haar ogen voor haat. "Jij hebt ons afgeluisterd en nu weet je het!" zei Tailstorm weer, dit keer hardop. Spotlight besefte dat zij ongeveer hetzelfde eruitzag als Goldenshadow nu. De ogen van zijn zus keken naar hem en Tailstorm, vol haat. Haar houding veraden dat ze hun wou doden. Wat hadden ze gedaan? Was het Tailstorm's broer? Was ze daarom zo boos? Spotlight stelde zich zo op dat Goldenshadow totaal niet bij Tailstorm kon komen. Want op een of andere manier voelde hij dat ze haar wou hebben. Ook Tailstorm leek dat door te hebben en sisde: "Wat wil je van me?" Siste Tailstorm duister. "Wat wil je me aandoen?" voordat Spotlight haar tegen kon houden kwam ze achter hem vandaan en ging ze naast hem staan. "Kom maar op!" Ze wierp een blik op hem. "Je hoeft me niet te redden, je staat toch aan haar kant, dat had ik al gemerkt." Toen keek ze weer naar Goldenshadow. Spotlight wist niet wat hij moest doen en keek even omhoog. " oh Starclan... wat nu?" Hij twijfelde even en keek van Tailstorm naar Goldenshadow. Toen maakte hij een besluit. " Sorry dat jullie het me zo moeilijk hebben gemaakt, maar met deze keuze red ik de meeste levens, Goldenshadow vlucht als je dat wilt want ik wil het niet zover laten krijgen als dat jij het wilt..." hij keek even omlaag en zette zijn klauwen uit. Opeens sprong hij op, over Tailstorm heen zomaar op zijn gouden zus. Hij stak zijn klauwen in haar rug en ging zo diep als hij kon. " sorry... ik moet mijn kittens redden, het staat in de warrior code, en de starclan gaat nog altijd boven familie... ik houd nog steeds van je..." fluisterde hij zo zacht dat alleen Goldenshadow het kon horen. Toen haalde hij zijn klauwen uit haar rug. Hij wist niet hoe hij het uit moest leggen, het liefste rende hij nu weg, ver weg, weg van alles hier. Naar Scratch en de bloodclan... maar... nee... zo moest hij niet zijn. Hij was nier slecht zoals de meeste bloodclanners... maar toch, hij miste haar zo. Haar, die mooie Scratch. Ooit zou hij terug komen, hij had het belooft. En zijn belofte zou stand houden, voor altijd... maar wanneer?"

ze hoorde hun praten over Soulheart, de bc kat, maar dat maakte haar niet uit, ze was helemaal daar over niet boos, nee, goldenshadow was woedend en zat vol pure haat. ze hoorden tailstorm zeggen: 'wat wil je van me" voordat ze kon antwoorden hoorde ze spotlight, ze hoorde hem zeggen; " Sorry dat jullie het me zo moeilijk hebben gemaakt, maar met deze keuze red ik de meeste levens, Goldenshadow vlucht als je dat wilt want ik wil het niet zover laten krijgen als dat jij het wilt..." ze snoof alleen even, vroeger was ze misschien weggerend, maar nu niet meer, nee ze was nu anders, ze was geen goldenpaw* meer die zich door haar broertje liet inpeperen, nee ze was goldenshadow de warrior die geen vrees meer kende, alleen nog maar pure haat. Ze liep verder op hun af, ze zag Spotlight in actie komen hem over tailstorm heen springen en op haar afkomen, Ze voelde hoe hij zijn klauwen in haar rug stak, maar ze voelde geen pijn, het wakkerde alleen maar haar haat aan, haar ogen werden nog donkerder, een diepe duistere grom bracht ze voort, ze hoorde hem nog iets zachts zeggen, zo dat alleen zij het kon horen: " sorry... ik moet mijn kittens redden, het staat in de warrior code, en de starclan gaat nog altijd boven familie... ik houd nog steeds van je..." ze geloofde hem niet meer, te vaak had hij haar gevoelens vertrapt, haar in de steek gelaten, en nu, nu zette hij haar, notebene zijn bloedeigen zus aan de kant voor een stomme poes en voor zijn kittens, Ze haalde uit naar hem, en raakte hem in zijn nek, haar klauwen groeven zich in zijn huid en daarna trok ze haar klauw terug. 'en dat moet ik geloven' siste ze duister, ze keek haar broertje aan met ogen vol met haat. 'vanaf nu ben jij mijn broertje niet meer, je verraadde mij, jezelf en magic. ik zal je nooit vergeven wat je hebt gedaan, en denk maar niet dat ik je het ooit zal vergeven wat je mij hebt aangedaan' zei ze met een stem vol van pure haat, het was niet alleen tegen hem gericht maar ook tegen Tailstorm. Ze haatte de poes omdat ze tussen haar en Spotlight was gekomen, en Spotlight zou daar nu zelf de prijs voor moeten betalen. 'you're not my brother anymore, you are just a trater, who devents more a other cat, than the cat that he called sister. The next time we will meat, i will kill you all, remember that' zei ze. Haar nagels waren nog steeds uitgezet en haar haren stonden nog steeds overeind, en ze keek naar hun met haar donkere haat ogen, Haar sneeuwwitte tanden waren ontbloot, ze zou hun afmaken hier en nu, maar ze wist dat ze hun nu niet kon afmaken omdat tailstorm zwanger was, maar hun tijd zou nog wel komen. Vanaf nu zou Goldenshadow een schaduw zijn waarvoor je moet uitkijken, niet meer gene die voor je uitkijkt, nee degene die je in je rug aanvalt als je ook maar even niet oplet. Want zij is Goldenshadow, en haar hart is vol met haat wat sterker is dan wat dan ook. ze zal niet rusten voordat haar haat gekoeld is, ze zal blijven vechten totdat ze wint, of tot haar dood. She is gold and moves like a shadow, but inside she is pure darkness, fear me, because I am goldenshadow

Goldenshadow haalde uit. Maar Spotlight kon net onderduiken en de klauw ontwijken, er kwam alleen een snee in zijn vacht maar die zal wel weer helen met de tijd. 'en dat moet ik geloven' sisite Goldenshadow vol woede. Ze keek hem aan met ogen van haat, woedend was ze, verschrikkelijk woedend. Dat kon je zien aan alles, haaar houding, haar stem, haar ogen maar.. de vraag die Spotlight bezig hield was: Waarom? waarom doet ze dit? Wat heb ik in Starclans naam ooit gedaan wat verkeerd was voor haar? 'vanaf nu ben jij mijn broertje niet meer, je verraadde mij, jezelf en magic. ik zal je nooit vergeven wat je hebt gedaan, en denk maar niet dat ik je het ooit zal vergeven wat je mij hebt aangedaan' Zei ze weer. Het klonk als een antwoord: Hij had ze veraden, maar wanneer dan? En met wie? Daar stond hij dan, verstijfd om te vechten door de woorden van zijn zusje. In 1 klap twee van zijn geliefden kwijt. En waarom? Was dit de straf van Starclan omdat hij diep in zijn hart op een ander verliefd is? Maar hij had die gevoelens toch getemd en genegeerd? Hij was nu toch bij Tailstorm en ze zouden samen een gezin vormen? Met kittens en ouders... maar... nu opeens was alles anders. Hij keek verward van Tailstorm naar Goldenshadow. Ze had vast gelijk, hij had iedereen veraden. Hij was slecht, stom en gek. Hij mocht vast dan ook geen lid meer van de clan zijn. Hij was slecht, puur slecht. Hij had iedereen verraden! Die gedachtes bonkte in zijn hoofd. Hij boog zijn kop even en twijfelde over wat hij moest doen. 'you're not my brother anymore, you are just a trater, who devents more an other cat, than the cat that he called sister. The next time we will meat, i will kill you all, remember that' bokte zijn hoofd in. Hij keek op en zag Goldenshadow staan, haar haren opgezet, haar tanden ontbloot en haar klauwen licht in de aarde gedrukt maar klaar voor de aanval. Ook al begreep hij amper de tekst die ze net had gezecht, hij begreep duidelijk de boodschap daarachter. Ze zou het afmaken, hier en nu. Spotlight zou zijn prijs moeten betalen voor zijn verraad. Niet wetend wat te doen en volledig in verwarring ging hij opeens zitten en begon hij keihard te lachen. Hij wist niet wat hem overviel maar hij lachte enorm hard en bleef maar lachen. De tranen liepen over zijn wangen en langzaam maar zeker kwam zijn moed terug en werd zijn kop helderder. Hij wist niet hoelang hij gelachen had maar opeens stond hij op. Hij haalde klauwloos uit naar Goldenshadow. En keek daarna naar Tailstorm en likte haar kort. " Als ik jullie toch veraden heb, dan ga ik maar weg. Blijkbaar mogen jullie me beiden niet meer... Dag zusje, dag Tailstorm, ik ben vanavond terug... en denk dan maar na over je woorden Goldenshadow, want jij bent hier de enige verader en dat weet je best... Hij draaide zich om, zijn staart hoog in de lucht en recht overeind. Trots en vol moed liep hij weg, door de bomen. Alleen hij wist waarheen, naar wie... Hij liep regelrecht naar de plek waar ze was, waar Scratch was. Want zij was blijkbaar de enige die gewoon met hem kon praten....


Flut

Tailstorm zag dat Goldenshadow en Spotlight begonnen te vechten, waarom deden ze dat? Haar ogen stonden geschrokken, wat deden ze nou? "Spotlight! Hou op!" Riep ze, maar Spotlight ging door. Tailstorm begon om hen heen te rennen om tussen hen in te komen, maar het lukte niet. Ze keek geschrokken naar de nagels die de rug van goldenshadow openreten. Ze murmelde iets in zijn oor en Spotlight bleef staan. Tailstorm keek hun vragend aan, ze waren gestopt met vechten? Spotlight haalde even zonder ontblootte nagels uit naar Goldenshadow en likte haar. " Als ik jullie toch veraden heb, dan ga ik maar weg. Blijkbaar mogen jullie me beiden niet meer... Dag zusje, dag Tailstorm, ik ben vanavond terug... en denk dan maar na over je woorden Goldenshadow, want jij bent hier de enige verader en dat weet je best..." Zei hij. Tailstorm keek hem met glanzende ogen aan, kon ze hem wel zolang missen? "W-Waarom? W-Waarom?" Bracht ze er alleen maar uit. Koude klauwen kwamen om haar hart, haar haren op haar schouders rezen overiend. Haar ogen glinsterde van verdriet. Wilde hij nou echt weg van haar? Tailstorm ging zitten en keek hen beide aan, met glinsterende ogen van verdriet. "Het ligt aan mij hè? Ik heb deze ruzie veroorzaakt hè?" Zei ze. Opnieuw keek ze naar hen beide en stond op. "Waarom zeiden jullie het niet?" Ze stond op en keek naar Spotlight. Tailstorm dacht aan Darkpaw, hij had het hart van Beautypaw gebroken en was vertrokken, zou dat ook met Spotlight gebeuren? Had hij ook een slecht hard?

[Kort en Flut]

ze hoorden hun beiden van allemaal dingen zeggen en de kater lachen, maar de gouden poes reageerde nergens meer op. ze keek met haar goudbruine ogen naar Tailstorm. en gromde even duister. die poes tegen over haar had alles vernield, alles wat er tussen haar en de kater die ze haar broertje had genoemd had bestaan. Ze zwiepte heen en weer met haar staart, haar nagels waren nog steeds uitgestoken en haar haren stonden nog overeind. de wonden die spotlight haar aan had gebracht, die voelde ze niet, haar woede was daar te groot voor. Opnieuw ontsnapte er een grom aan goldenshadow. Ze stond vlak voor tailstorm. 'je hebt iets vernield tailstorm, wat je niet meer goed kunt maken, voortaan zal je op je hoeden moeten zijn, het is dat je zwanger bent, maar anders.. je zult je leven niet meer zeker zijn, maar ik wens je nog veel plezier met spotlight, de volgende keer als we elkaar zullen ontmoeten als de tijd daar is, then i will kill you both, because i hate you for what you did, and the spotlight, well now he isn't my brother anymore, i can kill him, i promise you that, and i will always keep my promise. siste de goudkleurige poes tegen Tailstorm. Daarna draaide ze zich om en verdween in de schaduwen. Het enige wat op haar aanwezigheid van daarnet duide was een diepe klauwafdruk van haar poot, voor de rest helemaal niks. ze liep verder en verder door het bos heen, tot ze uit het kleine bos was verdwenen.