[Event] Danger

Ze was meegegaan met een jachtpatrouille, maar ze hadden nog niet veel geluk gehad in het vangen van prooi. Ze was met Coppertusk en Tallfright en ook de twee warriors leken nog niet echt geluk te hebben met het vinden en vangen van prooi. Ze hield dan ook haar zintuigen op scherp voor een kans om een prooi te vangen, alleen het was niet de geur van een prooidier dat ze ontdekte, maar een die echt stonk. "Yuk," Bracht ze dan ook uit terwijl ze haar gezicht optrok. Ze volgde de twee warriors en bleef laag tot ze zag waar de geur vandaan kwam. Natuurlijk had ze de verhalen gehoord over het beest voor haar, maar niemand had haar verteld dat ze zo groot waren. Haar haren rezen dan ook overeind en ze staarde met grote ogen naar het beest. Zei Coppertusk nu echt dat ze het dier wel aan moesten kunnen? Ze was er zelf niet zeker van met drie warriors en een apprentice, maar als het besluit genomen zou worden om te vechten, dan zou ze geen keuze hebben. Dan zou ze wel moeten vechten, want ze kon moeilijk haar clangenoten het werk laten doen.

De koude temperatuur deed de kater niet veel. Andere factoren bleken wel te lijden onder de koude temperatuur, waaronder hun prooien. Veel kregen ze niet te zien. Het was wel alsof ze hen telkens hoorde aankomen, terwijl de patrouille muisstil geweest was bij het manoeuvreren door het gebied. De grote kater. Alle beesten leken verdwenen te zijn, toch was er één beest dat hen eerde met een bezoekje. Hij haalde zijn neus op bij de geur die hij opving. Ziekte hing in de lucht, een das verscheen in zijn blikveld en hij was dan ook direct alert. Hij hield zich laag en zakte neer naast Coppertusk. Zijn ogen bleven op het beest gericht, terwijl hij zijn oren spitste bij wat zijn mede-warrior voorstelde. De das gedroeg ze anders dan andere dassen die hij al gezien had. De ziekte had greep op de das, wat het beest onvoorspelbaar maakte. "Ik denk dat we 'm aankunnen, wat zeg jij?" Kort draaide hij zijn kopje opzij en knikte hij op wat de ander zei. "Met gemak," zei hij met een grijnsje. Uiteraard ging hij geen uitdaging uit de weg, hij was voor het groter goed getraind. "Enkel zien dat je je niet laat bijten. Je weet maar nooit welke ziekte het beest met zich mee bracht." voegde hij nog wel toe en keek even zijdelings naar de apprentice, Juniperpaw. Hij was niet zeker welke vaardigheden de apprentice al had opgedaan tijdens de trainingen. Hij hoopte in ieder geval dat ze voldoende had om een aanval af te wenden en zelfs een aanval te verrichten. Bij het horen van gegrom, was hij meteen alert. De das had hen gezien. "Jij link, ik rechts?" stelde hij snel voor en stond als klaar om te vertrekken. "Juniper, met mij mee." Hij wist dat Coppertusk minder gesteld was op apprentices, niet dat hij er evengoed dol op was, maar omdat de kater ook wat ouder was, kon hij maar beter zo helpen in de verdeling. De das langs twee kanten benaderen was beter dan dat de das hen in één keer frontaal zou benaderen. Hij wachtte nog even op een teken van de andere warrior, voordat hij zou vertrekken.

Net op het moment dat de kater dichter naar het beest toe stapte, begon de das luid te hoesten. Tallfright zette snel een stapje naar achteren toen hij slijm en bloed zag rond de snuit van het zwart-witte beest. Zijn oren waren verrast naar voren gericht. Uhm. Ze hadden hem nog slag of stoot op de grond gekregen, wat niet niets was voor zo'n dier. Een das was normaal een groot gevaar, maar zo zag dit exemplaar er niet uit. Hij bleef hoesten en even wisselde Tallfright een blik uit met de andere warriors. "Argentpaw, achteruit!" siste hij de jonge apprentice toe. De grote kater was op zijn hoede en tevens ook enorm in de war door wat er net gebeurt was. Hijzelf zette terug een stap naar voren. Als de das terug recht zou staan, was hij een gevaar voor de clan. Ze moesten hem doden, zodat hij niet verder zou gaan dwalen. "We moeten hem doden." zei Tallfright en zette nog een stap naar voren, dichter naar het best toe. Kort wierp hij een blik naar de tijdelijke deputy, wachtende op toestemming. Hij stond in ieder geval dicht genoeg om in één sprong op het beest te springen en hem in de hals te bijten.