Feud with earth

Hij zuchtte zachtjes terwijl hij door het territorium heen stapte. Hij haatte dat het weer kouder werd, je kon veel zeggen, maar hij vond het heerlijk in de zon eerder. Zelfs met de warmte die het met zich mee bracht. Nu de zon vaker achter de wolken verschool, was het territorium hier alleen nog donkerder geworden. Kon je dat voorstellen? Het was hier al heel erg donker en nu dat de zon achter de wolken was verscholen, alleen nog maar meer! Geez. Het was dat hij het aardig gewend was, maar dat betekende niet dat hij er blij mee was dat het weer zo donker was hier. Pluspunt dat het kouder werd was dat hij katten er soms in kon praten om samen te slapen omdat het zo koud was. Al kreeg hij vaker een lach en een schuddende kop. Soms een mep. Maar dat kon hij wel incasseren, dat maakte alles alleen maar meer interessant. Hij stopte even om wat modder van zijn poot af te likken. Bah, dat gevoel van natte aarde dat aan je vacht koekte was gewoon verschrikkelijk.

Een geur van een bekende kater bereikte zijn neusgaten. Hij herkende de geur als Settleddust en het duurde niet lang voordat hij de kater zag. Zijn ogen werden ietwat groot toen hij zag dat de kater vies was. Heel erg vies. Zelfs zijn buik was aangekoekt met modder die aan het opdrogen was. Natuurlijk had hij het ook wel eens gehad, maar ja hij had het toch liever niet. Vacht was verschrikkelijk om schoon te maken als het aangekoekt met modder was. Alleen bij de gedachte ervan vertrok zijn gezicht al, bah. 'Zo ben je een eeuwigheid bezig, als je na elke pas je poten wilt wassen,' klonk er van de kater af, waarop hij even met zijn oren draaide en zijn poot weer op de grond neerzette en even kort zijn lippen af likte om daar ook even de modder af te halen. "Zo'n knappe kater als jij zou toch moeten weten hoe belangrijk het is om je vacht schoon te houden?" sprak hij even met een charmante grijns tegen de kater. Hij was er echt niet bang voor hoor, zelfs als de kater de helft van zijn leeftijd was. Vooral als het enige wat hij deed de waarheid spreken was, daar ging hij echt niet moeilijk over doen hoor.

De jonge kater kantelde vrijwel meteen zijn kop toen hij sprak dat zo'n knappe kater als hij wel zou moeten weten dat het belangrijk was om zijn vacht goed schoon te maken. Hij kon het wel merken dat de kater het ongemakkelijk vond en een geamuseerde glimlach verscheen op zijn gezicht. Het was toch wel weer amuserend om te zien hoe sommige katten het zich zo aantrokken. Waarom moest het ongemakkelijk zijn? Ze konden gewoon het compliment aanpakken hoor. Hij meende er echt niks verkeerds mee, Hij was gewoon eerlijk en als dat betekende dat hij voor andere katten over kwam als een flirt, dan so be it. 'Uhh... tuurlijk,' mompelde de jonge kater vlak, waarop hij even lichtjes grinnikte. Het was toch echt wel schattig hoor. Sommigen vonden het maar raar maar als je je aangetrokken voelde tot een kat of gewoon plain een kat er mooi uit vond zien, waarom zou je dan moeilijk doen? Het was dan toch veel beter om het gewoon te zeggen? De kater keek uiteindelijk weer terug naar hem en hij keek de kater gewoon met een rustige glimlach aan. 'Maar uh.. Ik was me wel als ik terug ben van kamp. Onderweg heeft het geen zin. Snap je.. ja.' het klonk nog steeds over ongemakkelijk, maar Ink knikte even rustig op de woorden van de kater. "Maar jongen, wat als je nou de liefde van je leven tegen komt? Dan wil je er toch niet zo uit zien?" sprak hij met een lichte grinnik tegen de jonge kater. Zie je het al gebeuren? Een poes of kater versieren terwijl je volledig onder de modder zat? Dan nam niemand je meer serieus. "Af en toe een wasbeurt tussen het jagen door kan een kater veel goed doen." sprak hij met een knipoog tegen hem.

De jonge kater was overduidelijk van de kaart van zijn woorden en het enige wat hij kon doen was grijnzen naar hem. Die arme jongen en dat terwijl hij hem alleen maar wilde helpen. Hij had dit allemaal niet gedaan als hij de jonge kater niet wilde helpen. Want hoe moest dat toch allemaal als hij zo een poes (of kater) wilde versieren? Dus ja hij wilde er alleen maar voor zorgen dat de kater er knap uit zag. Kon hij toch niks aan doen? Toen hij sprak over de liefde van zijn leven kreeg Settled een verblufte blik op zijn kop waardoor hij bijna zou vragen of alles wel oké was. 'I-ik, uh..' klonk er eerst van de kater af, maar verder dan dat leek de kater niet te komen. Arm ding. Was hij zo erg van de kaart? Wat moest deze arme kater dan als de liefde van zijn leven met hem begon te flirten? Dan kon hij toch ook niet zo reageren? Arme jongen moest even lessen krijgen van Ink hoor, hij kon hem veel leren. Dan had hij in een mum van tijd de poes of kater aan de haal die hij graag wilde hebben. Dat waren de beloftes van Inkspots tm. 'Misschien..' klonk er vervolgens van de kater af, waarop hij even zijn wenkbrauwen omhoog haalde. Misschien? Wow, dat was wel heel erg spannend of het echt zo iets zou worden of niet. 'Maar ik besteed mijn tijd liever anders. En mocht ik de liefde van mijn leven tegenkomen, dan... Dan waardeert ze me vast ook als moddermonster,' klonk er met een flauwe glimlach van de jonge kater af, waarop hij even geamuseerd glimlachte. Wat lief dat de kater zo dacht. Dan moest hij maar hopen dat zijn soulmate geen ijdeltuit was, want anders zou dat toch echt niet gaan klikken, hoe hard hij ook zijn best zou gaan doen. "Goed punt," sprak hij met een glimlachje tegen de kater. Hij wist best wel wanneer hij punten kon geven aan andere hoor. Dat was geen probleem voor hem. "Maar zou je zelf ook niet willen dat de liefde van je leven je voor het eerst zou zien volledig schoon? De beste indruk ooit willen maken?" Hij bleef expres een beetje vaag over het geslacht van de kat die dat zou zijn. Hem boeide het niet hoor, of het een kater of een poes was. Zolang het maar niet te jong was. Dus minimaal 12 manen. Dan was het prima. Of naja, de kater was nog jong! Dus voor hem gold natuurlijk een andere reden, jonger was dan nog goed. 10 manen minimaal leek wel goed te zijn voor hem. "Je kan toch niet ontkennen dat dat toch beter klinkt dan dat je eruit ziet als een moddermonster toch?" sprak hij met een licht glimlachje.

De kater leek er niet eens helemaal van overtuigd dat hij gelijk had. Moest de jonge kater niet luisteren naar zijn ouderen? Hij was ouder en wijzer, dus zou de jonge kater eigenlijk goed moeten luisteren naar zijn advies. Dat leek hem alleen maar logisch, of niet dan? Maar goed, de kater stribbelde aardig tegen. Was ergens ook wel weer een leuk karaktertrekje als hij eerlijk was. Als de kater alleen maar ouder was geweest eh, dan was het misschien nog wel wat voor hem geweest ook. Maar aan de andere kant, waarschijnlijk niet. 'Ik maak nooit meer een goede eerste indruk, want het eerste wat ze doen is staren naar mijn achterste,' klonk er van de kater af, waarna hij zich omdraaide, waar de staart zo goed als weg was van zijn lichaam. Ach ding, daar was hij toch niet onzeker door of wel dan? 'Moddermonster, konijnenkont, wat maakt het uit,' klonk er van de jongere kater af, waarop hij zijn hoofd even ietwat kantelde en naar hem keek. "Dat maakt niet uit, dat is anders." sprak hij met een rustige glimlach tegen de kater. "Zie, dat is stoer, je kan er een mooi verhaal van maken. Dat ofwel stoer is of heel verdrietig, dan voelen ze meestal wel voor je. Ligt er een beetje aan per kat." sprak hij met een glimlachje tegen de kater. "Daarbij haalt t niet weg dat je alsnog gewoon een knappe kater bent, dus dat je je staart mist is totaal geen probleem. Echt niet." verzekerde hij de kater. Je moest wel zekerheid uitstralen, anders ging het sowieso al mis. Dat moest je toch over het algemeen wel weten? Een onzekere kat was vaak falend in het flirten. Dus de kater moest meer zelfvertrouwen krijgen, nou dan was hij aan het juiste adres. "Maar je vacht schoonhouden? Dat is wel belangrijk. Dat geeft pas een goede indruk." sprak hij met een charmante glimlach tegen de jonge kater. Kijk, dat was wat hij nodig had. Snapte hij dat dan niet? Dat was de manier. Zo vies had je meteen een lekkere indruk want als je dan al vies was, hoe was je dan in het dagelijkse leven? Buiten het jagen en patrouilleren? Nee, netjes was over het algemeen beter. 'Maar,' klonk er van de kater af, met ondeugende oogjes waarop hij niet zeker wist wat hij moest gaan verwachten van de jonge kater. 'Ik zie anders ook nog niemand aan jouw zijde, meneer glansvacht.' Hm? Hij keek even de kater aan met een gekanteld kopje. Ging hij letterlijk die kaart spelen? Dat was gemeen hoor, beetje zijn leeftijd aan de haal halen en daarmee vragen waarom hij nog niemand had. Huilen. "Ik heb de juiste nog niet ontmoet." sprak hij rustig tegen de jongere kater. "Ik probeer met alle katten close te worden, maar soms ben je nog niet close geworden met de juiste. In mijn geval is dat zo." sprak hij even rustig, waarna hij even zijn pootje uitrekte om hem wat losser te krijgen. Hij had er geen schaamte in hoor, dat hij nog niemand had gevonden. Ook voor hem zou het vanzelf gaan komen. Zolang hij maar gewoon bezig was zoals hij nu ook bezig was zou het vanzelf wel goed komen, daar geloofde hij heilig in.

De jongere kater schudde vol ongeloof zijn kop op zijn woorden. 'Nou, dankjewel voor je advies,' klonk er sarcastisch van de kater af. Wat!! Hij gaf hem nog wel zulk goed advies... Waarom werd hij nou niet serieus genomen? Wat gemeen was dat, alsof het leuk was om met zijn arme gevoelens gespeeld te laten worden. Toen hij de kater nog een keer knap noemde, draaide Settled zijn oren naar achteren. 'Ik weet dat het geen probleem is,' klonk er van de kater af, irritatie duidelijk te horen in de stem van de jongere kater. Sjonge jonge, hij begon erover! Hij wilde alleen maar zijn ego strijken en nog werd hij afgezeken, wat was dat nou weer voor iets geks. Hij zou nog eens een keer advies geven aan een jonge kater!! Huilen. Hij kon de kater anders opzadelen met een date? Hij kon altijd iets regelen, hij kende zat katten dus waarom zou dat niks zijn voor hem? Maar goed, de kater leek al aardig van de kaart te zijn, dus hij zou hem nu niet verder pushen. Op dit moment dan, een andere keer wist je maar nooit wat er kon gebeuren. 'Wat jammer nou,' klonk er van de kater af, waardoor hij even met zijn oortjes draaide. Meende hij dat nou of toch niet? Als hij het niet meende zou hij het toch wel een beetje sad vinden hoor, voor iedereen was er wel iemand! 'Misschien moet je dan toch je technieken bijschaven. Misschien je vacht eens vuil laten worden?' klonk er met een ondeugende toon van de kater af, waarop hij even zachtjes lachte. Nou.. dacht het even niet dus. Want het laatste wat hij wilde was zijn vacht heel erg vies laten worden. "Stoffig mag ik dan hopen? Misschien werkt het wel." sprak hij zacht lachend terwijl hij zijn kopje schudde. Modder was echt een stap te ver voor hem.

Settled draaide zijn kopje iets toen hij vertelde over een stoffige vacht. Stoffig kon hij namelijk nog wel hebben, dat was makkelijk schoon te maken. Het was niet zo hardnekkig als dat bijvoorbeeld modder was. Hij kon niks anders bedenken dan modder dat zo hardnekkig was. Gewoon droge aarde was prima, daar had hij dus echt geen problemen mee. De kater begon echter zijn kop te schudden, waardoor Ink hem vragend aan keek, niet? Stoffig was toch ook al vies? 'Nee.. nee,' begon er nadenkend van de jongere kater af, waarna de kater dichter bij hem in de buurt kwam. Hij keek nadenkend naar de kater. Wat moest hij anders doen? Hij ging niet in de modder rollen, dat ging echt veel te ver voor hem, daar ging hij niks aan doen. 'Nee, ik denk wat jij nodig hebt.... MODDER IS!' het laatste kwam gierend uit zijn bek maar dat maakte hem niet eens meer uit, want Settleddust stampte in een plas, waardoor de modder hem om de oren vloog. Geschrokken sprong hij naar achteren maar veel zou het al niet meer uithalen, want het kwaad was al geschied. Het was al genoeg voor hem om modder op hem te krijgen. Settled was ook besmeurd onder de modder, maar goed die vond het niet zo erg. "Jij kleine-" gromde hij lichtjes, al was het meer speels dan serieus boos. De kater maakte het nog bonter door met zijn vieze poten rond te zwaaien. Maar de kater zou hier niet ongeschonden van af komen. Hij was nu toch al besmeurd met modder, dus hij zou de kater tien keer zo hard terug pakken. Zonder ook maar een waarschuwing te geven probeerde hij bovenop de kater te springen, hopende om hem ook meer in de modder te duwen. Zelfs als de kater het niet erg vond, betekende niet dat het niet fijner was om door een clangenoot in de modder gedrukt te worden.

De kater begon luid te lachen toen hij zijn doel overduidelijk had gehaald. Hij was nu toch al vies en hij moest de kater gaan terug pakken, want anders was het zo fout. Hij kon een jongere kater hier toch niet mee weg laten komen?? Dan was hij de rang warrior niet eens waardig als hij niet de kater vollop terug zou gaan pakken. En het lukte ook nog eens. De kater zakte door zijn poten heen en kon lekker modder gaan happen. Ha-ha! Hier, kreeg hij hem lekker terug. De kater proestte de modder uit, waardoor hij triomfantelijk lachte. Hier, hij had echt drie keer zo erg terug gekregen. Veel plezier met de modder smaak uit je mond te krijgen, want dat moest hij ook doen dankzij Settleddust, maar dan minder. De kater begon echter alsof de dark forest hem had bezeten te draaien, waardoor hij zijn evenwicht snel zou verliezen zonder het gebruik van zijn nagels, want hij wilde niet zijn clangenoot verwonden natuurlijk, dat zou een ramp zijn. 'Die krijg je terug!' bromde de kater strijdlustig, waarna de kater zich om rolde en modder naar zijn gezicht gooide. Oef! Hij schudde meteen wild met zijn kop om de modder zoveel mogelijk van zijn kopje af te krijgen. Voor hem was het alleen maar makkelijker, want hij schoof gewoon met zijn poot meer modder naar de kater toe. Pak aan! 'Wacht, Inkspots, stop!' klonk er, waarop hij even fronsend naar de kater keek. Wat was er mis? Gaf hij op? Maar de blik van de kater was ergens op gefocust, dus hij volgde de blik. Wat zag hij? En toen zag hij het. Zijn ogen werden groot van verbazing. Hij wist niet wat het was, maar voor de één of rare reden moest hij er naar toe gaan.. "Wat is dat?" sprak hij, totaal verwonderd terwijl hij richting het rare vierkante ding liep. Hij bleef op een afstandje staan en strekte zijn nek uit om er lichtjes aan te snuffelen. Het rook... apart maar het was niet erg-apart. "Zou het een val van tweebenen zijn?" vroeg hij even twijfelend aan de andere kater. Hij wilde er zo graag in gaan zitten het was niet normaal. Nog nooit had hij dit eerder gehad, maar hij moest en zou er in gaan zitten. Wow.

Settleddust was compleet bedolven in de modder. Het droop gewoon van zijn vacht af en hij vond het geweldig om te zien. De jongere kater was begonnen met het moddergevecht, dus hij deed het tien keer zo hard terug. Dat was pas payback. Maar toen spotte hij het ook. Het magische vierkante ding wat nog nooit zo aanlokkelijk was geweest als nu. 'Voorzichtig,' had er nog fluisterend geklonken van de warrior die eerder nog onder hem had gelegen en super veel modder over zich heen had gekregen. Settleddust kwam ook dichterbij en snuffelde voorzichtig aan het rare ding. Het rook heel raar, maar het werkte niet afschrikwekkend of iets. Hij stelde voor dat het misschien wel een val was van tweebenen, want soms deden ze dat soort dingen hier. Gekke vallen op zetten of honden los laten. Alles wat ze niet konden vertrouwen had een hoge kans dat het misschien wel van tweebenen konden zijn. Het was in ieder geval niet iets wat ze zomaar weg konden strepen. 'Misschien,' klonk er zachtjes van de kater af, waarna hij dichterbij het rare ding kwam. Hij hield zijn hart wel even vast hoor toen de kater zijn kop zowat in de doos stak om te kijken hoe het aan de binnenkant eruit zag. 'Hij ziet er veilig uit..' klonk er twijfelend van de kater af, waarop hij even langzaam knikte. "Doe een stap achteruit... ik ga kijken of het echt veilig is. Je moet ver genoeg staan om hulp te halen." waarschuwde hij zachtjes. Ze moesten zeker weten dat het veilig was en dat konden ze niets anders doen dan proberen. Normaal konden ze beter proberen om het weg te halen, maar dit ding... was echt magisch. Hij stapte dichterbij en ademde diep in, waarna hij heel voorzichtig een poot over de rand heen deed. So far so good.. Hij haalde zijn poot er weer uit en keek even naar de andere kater, waarna hij zich afzette en in het ding sprong. Verwonderd keek hij om zich heen, het leek tot nu toe niks te doen... Hij ging met zijn poten over het rare materiaal heen, maar het leek echt niks te doen. Wow, dit was een compleet nieuwe ervaring. Hij wist niet waarom, maar dit ding liet hem meteen veilig voelen. "Het is veilig." sprak hij terwijl hij naar de kater keek over de doos heen. Zijn lichaam schreeuwde zowat dat hij moest gaan liggen, dus dat ging hij ook doen ook. Hij plofte neer in de doos en keer verwonderd om zich heen. Wat gaaf was het ook! Dit ding was magisch! Dit moesten ze sowieso mee nemen naar het kamp, iedereen zou echt vet jaloers worden op hen. Dat kon niet anders!

Hij wilde dat de jongere kater afstand zou nemen. Normaal zou hij eerder de anderen naar voren schuiven want hij moest er toch niet aan denken dat het super gevaarlijk was, maar als het zó aanlokkelijk was wilde hij het toch zelf wel eerst inspecteren voordat hij anderen erbij wilde laten komen. En dat was een slechte eigenschap, dat wist hij ook wel want als iets zo aanlokkelijk en gevaarlijk was dan zou hij er zo zijn geweest. Dus dat zou ook nog eens gevaarlijk kunnen zijn voor hem, dus nee. Meestal liet hij het echt door anderen doen. Maar ja, dit kon hij niet door zijn poten laten glippen. Hij was tevreden toen Settled enkele staartlengtes verderop ging zitten. Wat niet heel ver zou kunnen zijn want hah, een staart had hij niet meer. slecht bo, slecht. Het was wel super spannend, maar hij vond het super apart toen hij er echt in zat. Het was een magisch ding en dit moesten ze zeker weten of meenemen naar het kamp of verstoppen zodat alleen zij nog gebruik konden maken van dit prachtige ding. Dit zou zeker wel veel katten aan kunnen lokken, dat was tenminste wel zeker in zijn ogen. Nadat hij sprak dat het veilig was en compleet in de doos verdween kwam Settled al snel dichterbij. 'Wauw,' klonk er boven hem vandaan en hij keek omhoog om een glimlach op de lippen van de kater te zien. 'Meneer lijkt op zijn gemak,' klonk er spinnend van de kater af, waardoor hij even instemmend knikte. Dit was misschien wel het beste plekje om in te liggen ooit! Hij wist niet wat het zo apart maakte, zo speciaal maakte, maar het was speciaal. Niets anders zou dit kunnen. Niets zou hem zo kunnen laten reageren, want dit was.. wow. Hij had er gewoon geen woord voor met hoe hij het zou kunnen omschrijven. 'Hoe is het?' klonk er van de kater af, waarop hij even knipperde en rond keek in de doos. "Geweldig." was het eerste woord wat hij uitsprak, want het was simpelweg ook gewoon geweldig. Hij zou het niet anders kunnen omschrijven. "Het voelt... Veilig. En het ligt lekker. En ik zou hier nooit meer uit willen gaan." sprak hij gloed eerlijk terwijl hij het rare stof tegen zijn vacht aan voelde. Ondanks dat ze net nog een fiks moddergevecht hadden gehad twijfelde hij niet eens terwijl hij naar de kater keek. "Kom erbij, er is ruimte zat."