Curiosity never controlled me

Hij had er al veel verhalen over gehoord. Over hoe BloodClan ShadowClan had overgenomen en de boel hier voor een tijdje had gedomineerd. Over hoe ze de levens van bepaalde katten verwoest hadden, soms letterlijk en soms ook door ze gewoon mentaal kapot te maken. Als Sharkpaw goed oplette, dan zag hij de schade van wat BloodClan had aangericht. Het was duidelijk te merken in hoe Acornstar zijn beleid had doorgevoerd en sommige katten droegen duidelijk littekens van gevechten. Sharkpaw’s nieuwsgierigheid naar de groep werd met de dag groter en nu hij eindelijk het kamp uit kon gaan, kon hij die nieuwsgierigheid verzadigen. De kater keek over zijn schouder, maar niemand hield hem in de gaten en als ze hem aan zouden spreken, kon hij nog altijd zeggen dat hij met die dwaas van een mentor van hem had afgesproken. Snappingturtle was nergens te bekennen in het kamp, dus het was nog een goed excuus ook. Sharkpaw liet het kamp achter zich en vervolgde zijn tocht door zijn territorium, waarbij hij alert bleef en zelfs een patrouille wist te ontwijken. Hij wist de basiskennis van hoe hij moest sluipen en ondanks dat hij op een jonge leeftijd was, was hij vrij goed in het toepassen van die kennis en kreeg hij het voor elkaar om niet opgemerkt te worden. Het duurde een tijdje eer dat hij de juiste richting aan kon houden, maar hij wist waar BloodClan zich ongeveer moest situeren en waar de kans het grootste was om ze tegen te komen. Sharkpaw liep dan ook doelbewust op the Twolegplace af, waar zijn neus al verschillende geuren opving van andere katten. Hij stapte moeiteloos zijn grens over en richtte zijn blik op de nesten en de hekken die voor hem lagen. Zijn kille groene ogen vingen een beweging op uit zijn ooghoek en hij draaide zijn lijf een kwartslag. “Wie is daar?” vroeg hij vervolgens op een kille toon, wachtend totdat de kat tevoorschijn zou komen.

+ @Orchis [Gesloten]