[Seamist] She should be with me by the water fountain

Settleddust hield stiekem van de druk op zijn schouders. Het hield hem wakker, bespaarde hem van de nachtmerries. Hij sliep sporadisch, maar zelfs 's nachts was hij er vaak op uit. Hij had drie apprentices om te trainen, patrouilles te organiseren, voor de zieken te zorgen, prooi binnen te halen, een clan te leiden. Het zorgde ervoor dat hij afgeleid was. Dat hij niet na hoefde te denken over haar, over hun. Ook zoals nu, hij had een doel: prooi. Dat was het enige wat deze dagen telde. Hij was gezond, dat kon hij niet over al zijn clangenoten zeggen, en dus moest hij het doen. Hij moest ervoor zorgen dat iedereen beter werd, dat Acornstar weer beter werd, dus was de hoogste prioriteit prooi. Hij jaagde daarom door, ook op tijdstippen zoals deze. De sterren waren al in de lucht en een gure wind waaide die motregen met zich meebracht. Maar hij voelde zich goed, het was donker, hij was bijna onzichtbaar, en ookal was het lastig om nu prooigeuren te vinden door het vreselijke weer, hij zette door. Zijn groene ogen schitterden als een laser in het maanlicht. Hij zou eigenlijk moeten stoppen, want wie dacht ooit dat je prooi zou vinden in deze omstandigheden?

De deputy dwaalde ver af van het kamp en kwam dichter en dichter bij de grenzen. Misschien kon hij iets vangen wat over het donderpad was gedwaald. Een verdwaald konijn, dat zou goed doen voor zijn clan. Hij rechtte zijn schouders weer en deed een tevergeefse poging om een prooigeur op te sporen. Niets. Misschien over een tijdje. Settleddust moest door, want anders zou hij misschien terug moeten naar het kamp en dan was hij weer alleen met zijn gedachten. En alsjeblieft, hij wilde niet terug naar die hel.

+ Seamist

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit