Do you wanna build a snowman?!

Binnenkort zou ze apprentice worden, nog een paar dagen slapen. Dat dacht ze toch. Ze had nog niet zo'n fantastisch gevoel van tijd. Het kwam in ieder geval dichterbij en dat wilde dus zeggen dat ze niet langer in de nursery ging slapen, maar samen met alle apprentices in de apprenticeden. Tansykit had dan ook besloten om vanaf vandaag de jongere katten op te zoeken, vrienden maken. Dat was belangrijk, toch? Hier zat ze dan, vlak aan de ingang van het kamp. Ze wist dat de apprentices meestal rond deze tijd zouden terugkomen van hun training of hun jacht, dus dan kan ze hen meteen treffen op het juiste moment. Daar was er één! Haar oortjes draaide ze enthousiast naar voren en snel liep ze achter de apprentice aan. De rosse, knappe, kater viel goed op met zijn gekleurde vacht. Ze versnelde haar pas zodat ze naast hem kon lopen. "Hi, ik ben Tansykit!" mauwde ze enthousiast.

Eerst Dragonpaw

Met een snelle beweging naar rechts wist Dragonpaw de uitval van zijn mentor te ontwijken. Beiden stonden hijgend tegenover elkaar en Dragonpaw ontspande pas toen hij het glimlachje om de lippen van zijn mentor zag verschijnen. Zijn mentor gaf aan dat hij goede vooruitgang boekte en dat ze morgen verder zouden gaan met hun training, waarna hij Dragonpaw de gelegenheid gaf om te doen wat hij wilde. De apprentice gaf zijn mentor een respectvol knikje en draaide zich toen om waarna hij terug liep naar het kamp. Hij merkte dat de spieren in zijn lijf zich steeds meer begonnen te ontwikkelen en dat hij al aan zijn groeispurt begonnen was. Het deed hem goed om te weten dat zijn mentor vond dat hij vooruitgang boekte en hij hoopte dit dan ook vol te kunnen blijven houden. De apprentice liep het kamp binnen en werd al vrijwel meteen aangesproken door een kitten. De kitten stelde zichzelf voor als Tansykit en Dragonpaw wierp haar een beleefde glimlach toe. “Dag, Tansykit. Mijn naam is Dragonpaw,” stelde hij zichzelf voor aan haar. Hij nam haar kort in zich op en zag dat het niet lang meer kon duren eer dat ze apprentice zou worden. “Kijk je er al naar uit om apprentice te worden?” ging hij op een beleefde toon verder tegen haar.

De apprentice ging in op haar begroeting en stelde zich wederzijds voor. “Dag, Tansykit. Mijn naam is Dragonpaw,” Haar oortjes stonden enthousiast naar voren terwijl ze de apprentice flaceerde en naast hem bleef lopen. “Kijk je er al naar uit om apprentice te worden?” "Zeker!" gaf ze snel als antwoord. "Ik kan niet wachten tot de poorten voor me open gaan." zei ze met een glimlachje. Binnenkort kon ze de wereld buiten de kampmuren ontdekken. Wie weet wat haar allemaal te wachten stond. "Wat heb jij vandaag gedaan, daarbuiten?" vroeg ze dan ook snel, nieuwsgierig als ze was.

“Nog even geduld hebben dan,” grinnikte hij met een glimlach om zijn lippen. Hij wist nog hoe enthousiast hij als kitten zijnde was geweest toen dat hij eindelijk apprentice ging worden. Het gevoel dat hij had toen dat hij voor zijn Clanleader stond, hij zijn nieuwe naam en een mentor toegewezen kreeg, was onbeschrijfelijk en zou hij van zijn leven niet meer vergeten. Hij wist dat hij nog één ceremonie zou krijgen als hij warrior zou worden en hij wist dat dat moment ook adembenemend zou zijn. “Ik heb vandaag vechttraining gehad,” zei hij tegen haar. “Ik ben aan het leren om Tunneler te worden en we waren al klaar met de tunnel- en jachttraining, dus de volgende stap was dan vechttraining.” Hij glimlachte beleefd naar haar. “Wat zou jij graag willen worden als je apprentice wordt?” Met haar uiterlijk zou hij eerder denken dat Wolfstar haar een Moor Runner zou maken, maar dat kon natuurlijk ook anders zijn. Er waren meer she-cats die smal waren en die dan toch een Tunneler mochten worden, dus alles kon in haar geval.

Ze luisterde met bewondering naar wat de iets oudere kater haar te vertellen had. “Ik heb vandaag vechttraining gehad,” Oeh, het klonk in ieder geval enorm spannend. “Ik ben aan het leren om Tunneler te worden en we waren al klaar met de tunnel- en jachttraining, dus de volgende stap was dan vechttraining. Wat zou jij graag willen worden als je apprentice wordt?” Hij vertelde haar nog wat meer, hoe meer info ze kreeg, hoe blijer ze werd. Ze nam informatie op als een sponsje. De vraag had ze echter niet helemaal zien aankomen. Ze wist dat er twee soorten apprentices waren, twee verschillende manieren waarop er getraind werd, maar die toch gelijkenissen hadden. Uhm. Daar had ze eigenlijk nog niet over nagedacht. Ze wilde in ieder geval klaar staan om haar vrienden en familie te beschermen. "I-ik denk dat ik beide even leuk zal vinden." zei ze uiteindelijk dan maar. Ze was niet één van de grootste, zou met gemak in de tunnels passen, maar daarnaast stond ze ook licht op haar pootjes, en zou ze zich met de snelheid van de wind kunnen verplaatsen over de heide. "Zolang ik maar de clan kan helpen." snorde ze vervolgens en vernauwde haar oogjes even in een opgewekte glimlach.

De vraag leek haar te verrassen en een glimlach speelde om Dragonpaw’s lippen. De meeste kittens wisten al wel tegen dat ze apprentices werden wat ze graag wilden worden, maar er waren natuurlijk ook gevalletjes die het niet wisten en die alles wel prima vonden. Dragonpaw’s vader was een Tunneler, dus het was voor hem alleen maar logisch geweest dat hij met zijn grote en gespierde bouw ook een Tunneler zou worden. Het was dus totaal niet als een verrassing aangekomen toen zijn leader hem als Tunneler had benoemd en hij dus die opleiding had moeten volgen. “Dat is een goede instelling,” snorde hij. “Ik denk dat, wat de keuze van Wolfstar ook wordt, je het wel goed gaat doen.” Hij had nog maar een paar minuten met haar gesproken, maar hij merkte nu al enkele eigenschappen aan haar op die haar zouden helpen door de strenge training die gegeven werd aan apprentices. “Vergeet niet dat je ook altijd aan de oudere apprentices iets mag vragen als je hulp nodig hebt. Natuurlijk is je mentor er om je de begeleiding te geven die je nodig hebt, maar het zijn nog altijd de oudere apprentices die de ervaringen moeten ondergaan die jou nog te wachten staan en dus kunnen zij je ook wel goed advies geven.” Hij knikte haar beleefd toe.