Princess Cloud

Hoewel ze nu in de Nursery sleep, gebruikte Crystalstar haar eigen den nog wel als haar thuisbasis voor belangrijke gesprekken en overleggingen. Ver weg van de nieuwsgierige oortjes van haar dochters, waar ze hen niet kon afschrikken met haar hardere kant. Want de leader wist dat ze strenger was geworden sinds ze leider was. Haar tolerantie voor ongehoorzaamheid was gedaald en ze was subtiele voorbereidingen aan het treffen om Riverclan voor te bereiden op de mogelijkheid van een aanval. Er liep net een breedgeschouderde kater het den uit toen ze hem iets hoorde brommen en een bekend piepstemmetje antwoordde. Crystalstar spitste haar oren en hoorde het trippelen van de kleine pootjes toen Tearkit binnentrippelde. Ze moest de kater buiten tegen zijn gekomen. Meteen verscheen er een warme glimlach op het gezicht van de leader. "En wat kan ik voor jou doen, lieverd?" Vroeg ze terwijl ze op haar dochtertje toeliep.

[Tear ]

Er werd verkondigd dat ze zich verveelde, waarna Tearkit op de grond ging zitten alsof ze al honderden keren in het den was geweest. Crystalstar grinnikte en schudde even haar kop. "Je voelt je wel meteen thuis, hè?" Natuurlijk was de kitten naar haar gekomen, en had ze Smokegaze of haar broers met rust gelaten. Zij was immers altijd druk, dus dat was vast een stuk leuker om lastig te vallen. "En je zusjes zijn zeker niet leuk genoeg vandaag?" Vroeg ze geringschattend, en ze gaf Tearkit een plagerige lik over haar vacht. "Ik kan je wel even op orde maken, volgens mij heb je wat plekjes overgeslagen vanochtend."

Ohh, zíj moest oppassen, hm? Crystalstar grinnikte maar liet haar dochter haar fantasietje hebben. Ze verwachtte dat de kitten met haar zou willen spelen, of wilde dat ze alvast iets zou uitleggen voor als ze apprentice werd. Maar nee, in plaats daarvan wilde Tearkit juist informatie. "Ah, nou, het is soms geweldig om Leader te zijn. Niemand kan me vertellen wat ik wel en niet mag doen, en iedereen moet naar me luisteren." Begon de kattin met een grijns, terwijl ze haar dochter veelbetekenend aankeek. Ja, iedereen Tearkit, zelfs jij. "Maar soms is dat ook lastig. Want ik heb minder tijd voor mezelf, papa en jullie." Dat somde het wel ongeveer op, de macht was heerlijk, maar de verantwoordelijkheid soms een last teveel. "Oh Medicine cats... Dat moet je eigenlijk aan tante Shrimp vragen. Maar magisch zijn ze niet precies. Ze zijn gekozen door Starclan, en daardoor hebben ze een speciale band. Maar eigenlijk zou iedereen met hen kunnen praten, het is mij wel eens gebeurd." Ze bracht het luchtiger dan het was geweest. Butterstar was gekomen om haar over Pantherstar's dood te vertellen, dat was haar gesprek met Starclan geweest.

Ze was eigenlijk wel blij dat Tearkit even bij haar was gekomen, zelfs als ze haar poten vol had met de zorgen van haar clan. Ze wilde zoveel mogelijk tijd met haar dochters doorbrengen, voordat zij apprentice werden en geen tijd meer voor háár zouden hebben. Daarbij zouden ze ooit geconfronteerd worden met hun moeders hardheid, en Crystalstar was al vanaf hun geboorte bang dat dat hen bij haar weg zou duwen. Tearkit leek niet al te enthousiast over het feit dat Shrimppaw geen magiër was, maar gewoon Shrimppaw. Maar het feit dat iedereen in principe met Starclan kon praten leek haar wel te interesseren. "Dat is het moeilijke eraan, eigenlijk praat Starclan met jou, en niet andersom." Legde ze uit. Ja, Butterstar had haar bezocht, maar zij had haar zelf nooit meer op kunnen roepen. "Sorry dat ik je moet teleurstellen, lieverd." Miauwde ze.

Natuurlijk was ze daar niet van gediend, Crystalstar had al gemerkt hoe groot de fantasie van haar dochter was. "Maar misschien heeft Starclan wel een heel bijzonder leven voor jou weggelegd, Tear." Begon ze glimlachend terwijl ze haar staart om het kleine katje heen drapeerde. Eens zien of dit haar een beetje kon opbeuren: "Je hebt leidersbloed in je, weet je dat? Niet alleen van mij, maar ook van papa, want zijn moeder was Butterstar, één van de grootste leaders die Riverclan ooit gehad heeft." Miauwde ze, op een zachte, bijna samenzweerderige toon, alsof ze haar dochter een groot geheim vertelde. 

Natuurlijk was ze haar kindjes een klein beetje grootsheidwaanzin aan het inspreken, maar uiteindelijk zouden ze beiden wel lerend dat het allemaal iets moeilijker lag dan ze op dit moment dachten. Maar nu waren Tear en Thistle nog jong, ze mochten best vinden dat ze Leaders in wording waren. "Dat betekend dat jij, omdat je van Leaders afkomstig ben, vast zelf ook wel wat van die kwaliteiten in je hebt." Grinnikte Crystalstar, wetend dat ze niet té ver moest doorgaan. Straks ging Tear de andere kittens nog terroriseren met het idee dat zij voorbestemd was en zij allemaal niet. "En dat betekend dat je nog wel eens leader zou kunnen worden, op een dag, als je keihard werkt." Het laatste voegde ze er ietwat waarschuwend aan toe. Tja, niks kwam gratis, kleine prinses. 

Of ze dan door haar moeder getraind zou worden? Daar had Crystalstar al wek aan gedacht, en hoewel het aanlokkelijk was om één van haar dochters onder haar vleugel te nemen, had ze besloten na Hermitpaw even volledig op het leiderschap te focussen en de trainingen aan haar warriors over te laten. "Ik ben bang van niet, meisje. Hermitpaw heeft me nu nodig, en daarna moet ik me een tijdje echt op de clan kunnen richten." Ze zei het met gemeende spijt in haar stem. Crystalstar stelde haar dochters niet graag teleur. 

Die stomme hermitdinges, mocht zij hem maar zo noemen. Natuurlijk was Tearkit niet tevreden met het antwoord van haar moeder, maar Crystalstar wist dat ze standvastig zou moeten zijn. Het was slechts een kwestie van tijd voordat de spanning tussen haar en twee van de andere clans te hoog zouden oplopen om nog in vrede door te gaan. Dan zou ze geen apprentice willen hebben, en ze zou zeker niet willen dat haar dochter bij haar was in dat soort gevaarlijke tijden. Als zij echt een doelwit kon worden voor bijvoorbeeld Acornstar, mocht Tearkit daar geen bijkomende schade van zijn. Crystalstar knikte echter wel op Tearkit's vraag. "Uiteraard, en niet alleen lief, maar ook nog eentje die je alles kan leren wat je nodig hebt om de beste warrior van de clan te worden." Glimlachte de leader.

Ze had Tearkit richting haar uiteinde geduwd, besefte Crystalstar toen ze de kitten zag gapen. Even was ze vertederd door het feit dat haar dochter tegen haar aankroop nu ze zo moe was, en eigenlijk had ook zou wel zin om gewoon even samen het nest achter in het den te gebruiken. Maar toen besefte ze ook dat ze helaas nog veel te doen had vandaag, het zat er nog niet op en ze kon niet zomaar gaan liggen omdat haar dochter moe was. "Ah gos. Zal ik je dan maar naar de nursery brengen?" Vroeg Crystalstar, zich al vooroverbuigend om Tear op te pakken.