We begin calmly (Refresh memory)

Digging my feet into the ground,
like an apple tree

Hij was mentor geworden van Honorpaw. Hij was nog volop bezig met de training van Lotuspaw, maar die kwam naar het einde dus een nieuwe apprentice maakte zijn takenpakket alweer veel spannender. Hij was een beetje nerveus. Zijn staart klopte op de stoffige grond, net een ritmisch getik. Vandaag had hij niet veel in petto voor Honorpaw, sinds hij het rustig wilde aanpakken. Hij wilde enkel haar kennis toetsen, de warriorcode nog eens overlopen misschien en dan een dag afspreken om te gaan jagen. Dat wilde hij eerst oefenen, jagen dan zwemmen en als laatste pas vechten. Zo voorkwam hij dat zijn apprentices te vroeg meededen in oorlogen of gevechten, hij moest er niet aan denken dat ze op 8 moons leeftijd al mee zouden gaan. Zijn maag draaide om.

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

Honorpaw wist niet zo goed hoe ze moest beginnen. Natuurlijk had ze niks tegen haar nieuwe mentor maar dat betekende niet dat ze zich meteen al klaar voelde om het roer weer om te gooien. Ze miste de structuur van haar vader, de steun ervan. Ze was nog lang niet volwassen, ook al kwamen er soms volwassen woorden uit haar mond, op andere momenten was ze niet veel meer dan een onervaren kitten. Haar mentor wachtte al op haar terwijl ze langzaam uit de Nursery kwam. Gelukkig had geen van haar Clangenoten er een probleem mee gehad dat ze veel tijd met Stellularkit door bracht. Ze wilde hem geven wat zijzelf op dit moment niet meer had, steun en structuur. Ze was wellicht niet de beste kattin maar het was iets, het gaf haar een tweede doel om het goed te doen. De bruine staart van Appleseed tikte ritmisch op de stoffige grond terwijl Honorpaw kwam aangelopen. Met grote ogen stapte ze op hem af voordat ze haar kop onder zijn kin door liet glijden, een warm gebaar van acceptatie voor de dochter van Pantherstar. Ze was niet vergeten dat hij degene was waarbij ze had geschuild toen de Clan was losgebarsten door de dood van haar vader. Ze beet onhandig op haar lip. 'Appleseed?' Begon ze op een zachte toon. 'Ik ben blij dat Crystalstar ons heeft gekoppeld.' Dat was het enige dat ze zei, of ze later net zo blij zou zijn was natuurlijk de vraag. Immers was ze geen structuur meer gewend en wilde ze soms ook bewegingsruimte omdat ze zo streng was opgevoed.

words: 269 | tag: Appleseed

∎ ◣ ◥

Digging my feet into the ground,
like an apple tree

De grote kater knikte traag. Hij was ook best wel blij dat ze gekoppeld waren, maar 3 apprentices was toch een bord vol, al mocht Honorpaw niet al te veel doen. "Ik ben ook blij Honorpaw, we zullen rustig beginnen. Neem maar twee prooien en dan maken we het even gezellig," miauwde hij met een zware, rustige stem. Hij wilde even testen wat ze al wist en kende. Pantherstar en Silvercloud kennende kon ze de warrior code van achteren naar voren.

Honor
has been the reward for what she gave. To honor with hymns and panegyrics those who are still alive is not safe

Honorpaw keek met onzekere blauwe ogen naar de kater. Ze wist dat hij haar misschien anders zou zien dan de andere Apprentices, omdat ze een dochter van Pantherstar en Silvercloud was. De lat lag in ieder geval hoog, ze wilde net zo goed en bijzonder worden als Chivysniff en als haar papa. Nu was ze enkel een Apprentice die hoog nodig de juiste weg moest leren bewandelen, het kennen van de Warrior Code zou haar enkel zo ver kunnen brengen. Ze had structuur, liefde en aanmoediging nodig. Ze was zoveel verloren in de afgelopen Moons en dat viel zwaar op de schouders van een normaal zo scherpe en sterke kattin. Ze was nog lang niet zo nors en mopperig als haar vader maar ze kon wel scherp uit de hoek komen als ze iemand wilde beschermen. 'Ik ben ook blij Honorpaw, we zullen rustig beginnen. Neem maar twee prooien en dan maken we het even gezellig,' klonk een zware, rustige stem waardoor de parelgrijze kattin langzaam knikte. Ze stapte dan ook vlug naar de prooihoop waarna ze twee kleine prooien uitzocht omdat ze zelf van mening was dat anderen het beter konden gebruiken en Appleseed zou het er mee moeten doen. Een andere Apprentice had wellicht gebruik gemaakt van deze kans om wat beter en meer te eten maar Honorpaw bleef extreem bescheiden op dat vlak. Ze mocht wellicht wat meer eten, ze zag er niet meer zo mooi stevig en rond uit zoals ze met haar bouw hoorde. Ze legde beide prooien voor Appleseed neer voordat ze haar kopje schuin hield en ging zitten. 'Ik heb sowieso een achterstand op het gebied van vechten en jagen. Eerst door een verwonding, toen door alles wat er gebeurd is. Ik weet niet of die nog in te halen valt.' Hij kon maar beter weten dat ze heel wat werk hadden om op niveau te komen.

✵

Onderwerp: Re: We begin calmly (Refresh memory)