[FINISHED] Daydream like a Princess

Een vrolijke blik was in zijn ogen te zien terwijl hij zijn blik door de nursery liet glijden. Nu dat hij eindelijk kon wandelen en zijn oogjes open waren zodat hij kon zien waar hij heen ging, was de wereld een stuk aangenamer geworden. Hij had al veel ontdekkingstochten gedaan, al waren die snel afgelopen omdat hij van tijd tot tijd erg moe werd. Dan werd zijn moeder wakker en pakte ze hem bij zijn nekvel, waarna ze hem terug in het nest legde en hem dicht tegen zich aantrok. Dat vond hij fijn, want ze rook lekker en ze rook vertrouwd. Hij vond het dan ook geen straf om terug met haar mee te gaan naar zijn nest, maar nu lag ze dus te slapen en moest hij iets vinden om zichzelf mee bezig te houden. Hij kwam overeind en wankelde ietwat op zijn kleine pootjes alvorens hij een paar stappen naar voren kon doen. Toen dat goed ging, kirde hij van blijdschap en deed nog een paar stapjes naar voren. Hij liet zijn blik opnieuw de omgeving scannen en zijn blik bleef algauw hangen op een kitten die hij enkel kende omdat zijn moeder had gezegd dat de moeder van de kitten de leader was. Wauw! Haar wilde hij wel begroeten! Hij liep dan ook licht wankelend naar haar toe en toen hij eenmaal bij haar was, glimlachte hij breeduit naar haar. “Hawwo!” begroette hij haar. Hij kon de woorden misschien nog niet zo goed uitspreken, maar het was al beter dan het onnozele gebrabbel dat hij nog geen week geleden had geproduceerd. Véél beter.

Zoals wel vaker lag ze verveeld te zuchten, zeker nu haar moeder er niet altijd meer kon zijn. Wie ging haar nu vermaken? Tijdens het dutten helemaal niemand. En mocht dat nu net zijn wat haast iedereen deed: slapen. Saai hoor. Zij had wel betere dingen te doen, avonturen te beleven. Althans, ze wachtte nog op het goede moment. Haar oortjes schoten dan ook enthousiast omhoog toen ze een jongere kitten die ze vaag herkende op zich af zag sukkelen. Liep zij ooit ook zo? Ze besloot van niet, want dit zag er wel heel dom uit. Een lachje ontsnapte uit haar mond toen hij haar begroette. "Hawwotjes." zei ze op plagerige toon, maar totaal niet gemeen bedoeld. "Wie ben jij?" Ze had hem weleens gezien, maar daar hield het ook wel bij op.

Een brede glimlach kwam om zijn lippen toen de kitten haar aandacht op hem richtte en hem op een vriendelijke manier terug begroette. Hij vond het niet erg dat ze hem plaagde met zijn uitspraak; hij nam aan dat het vanzelf wel beter zou worden. Het zou niet direct in hemzelf opgekomen zijn om daar iemand anders mee te plagen, maar iedereen was anders en dat moest hij accepteren. Dat had hij van zijn moeder geleerd, hoewel hij nog niet goed wist wat het precies betekende. Ach, het maakte ook niet veel uit. “Thwornkit,” sprak hij op een trotse manier uit, het niet kunnen latend om zijn borstje fier naar voren te steken. “En wie bwen jij?” vroeg hij op zijn beurt terug. Als ze de dochter was van de leader, dan moest ze vast wel een prachtige naam hebben. Thornkit had zijn leader nog maar één keer gezien en hij kon de gelijkenissen tussen haar dochter en de leader wel zien. Qua uiterlijk dan, want qua innerlijk kende hij niks van haar. En eigenlijk van niemand niet in de nursery, maar dat maakte niks uit. Dat motiveerde hem juist om op onderzoek te gaan om daar achter te komen!

Aha, dus het was Thornkit. Daar had ze weleens van gehoord. De queens hadden het immers altijd over hun kittens en het was niet moeilijk om die gesprekken mee te krijgen. Hoe hij verder was wist ze niet, maar hij was vast heel aardig. Anders zou hij haar niet begroeten. "Tearkit." mauwde ze tevreden, wetend dat ze naar haar opa vernoemd was. Ze had een familie om trots op te zijn. Dat zei haar moeder in ieder geval. "Wist je dat mijn mama leader is?" vroeg ze, doelend op een "ja." Natuurlijk wist hij dat. Iedereen wist het! Maar voor het geval dat wilde ze het toch maar weten.

“Dwat is een mooie naam!” complimenteerde hij haar meteen toen ze zei dat ze Tearkit noemde. Tearkit. Het was een mooie naam en zover Thornkit het op een jonge leeftijd kon beoordelen, zag ze er ook mooi uit. Hij kon wel zien dat ze op haar moeder leek, een factor waar ze zelf vast heel trots op moest zijn. En ja hoor, ze begon al over haar moeder. Thornkit’s ogen begonnen te glanzen en hij knikte meteen heel hard naar haar. “Jwa!” bracht hij trots uit. “Mijn mwama heeft dwat gezegd!” Hij speurde met zijn ogen achter zich naar zijn moeder en zag haar liggen, al slapend. Hij glimlachte naar Tearkit en wees toen trots met zijn staartje in haar richting. “Dwat is mijn moeder!” zei hij enthousiast en het was duidelijk te zien in zijn ogen dat hij veel liefde voelde voor zijn moeder, want ze werden een stuk warmer en gesnor rees op uit zijn keel.

Een glimlach verscheen op haar mond toen Thornkit haar naam mooi noemde. Natuurlijk had ze dit zelf altijd al gevonden, maar het voelde goed als anderen je ook waardeerden. Hij leek ook te weten wie haar moeder was, iets wat de zijne hem had verteld. Met haar blik volgde ze zijn staart tot ze een slapende poes zag die zijn mama bleek te zijn. "Ze lijkt me lief." Mauwde ze vriendelijk. Eigenlijk vond ze helemaal niks van haar, want ze sliep. Maar Thornkit leek duidelijk van haar te houden. Dan moest ze vast wel heeel aardig zijn. "Jij bent ook lief." Haar blik gleed naar de zijne. Hij was haar speciaal komen begroeten en gaf haar óók nog eens complimentjes. Dat deed niet zomaar iedereen.

“Dwat is ze ook!” snorde Thornkit toen Tearkit zei dat zijn moeder lief leek. Hij vond het alleen al leuk dat ze dat zei en hij hoopte dat zijn moeder haar eens zou ontmoeten. Zijn moeder zou het vast leuk vinden dat hij vriendjes maakte en hij kon al niet wachten om haar vol enthousiasme te vertellen over de ontmoeting met deze leuke kitten. Hij liet zijn blik weer naar haar glijden toen ze zei dat hij ook lief was en na kort twijfelen, kwam hij wat naar voren en drukte zijn wang kort tegen de hare. Het was een gebaar dat hij zijn moeder vaak bij hem had zien doen en dus wist hij dat het niks slechts kon betekenen, want zijn moeder had geen slechte intenties naar hem toe. “Jij ook!” snorde hij. “Ik kwan niet wachten tot we samen gwaan jagen!” Het zou nog wel heel lang duren eer dat hij apprentice zou worden en zij zou vroeger apprentice worden dan hem, maar hij was blij dat hij in elk geval al één vriendje had gemaakt voordat hij een nieuwe rang zou krijgen. “Misswien word jij ook wel lweader, net zoals je mwoeder!” Zijn oogjes begonnen te glimmen terwijl hij haar aankeek. Dat zou hij echt heel leuk vinden voor haar!

Ze knikte instemmend toen zei met haar te willen gaan jagen. Zelfs na deze korte ontmoeting wist ze al dat ze een topteam zouden worden. Het volgende liet haar oogjes pas écht twinkelen. "Ik word de beste leader van heel het allemaal." Ratelde ze, te enthousiast om een goede zin te vormen. Ze hapte even naar lucht. "Maar voor nu ben ik nog even prinses." En dat was oké. Haar moeder was een geweldige leader en als zij haar taken als prinses nog lang moest blijven vervullen, dan was dat maar zo.

Thornkit’s oogjes begonnen ook te twinkelen toen die van Tearkit dat deden. Hij vond het leuk als ze blij was en daar werd hij ook blij van. Hij vond het sowieso leuk als hij met katten samen was die blij waren. Voor de vrolijke Thornkit was het niet bepaald lastig om die vrolijkheid over te nemen en dus stond hij ook met een brede grijns naast Tearkit, al wiebelden zijn oortjes even onzeker toen ze een onduidelijk woord zei. “Wat is een pwinses?” vroeg hij haar op een onschuldige toon. Het klonk als een mooi woord, dus als het om Tearkit ging, dochter van Crystalstar, dan moest het vast heel speciaal zijn!

De ander leek het woord prinses nog niet te kennen, wat in haar optiek heel raar was. Aan de andere kant was hij niet als zij voorbestemd. Dan kon het nog weleens kloppen dat hij al die termen niet kende. "Een prinses is de dochter van een leader." Legde ze uit, haar borst trots naar voren. "Als jouw mama of papa leader was dan was jij prins." Zo, duidelijk toch? Het was niet alsof ze zichzelf beter vond dan hij, want hij was heel lief. Maar ze kon niet ontkennen dat ze zichzelf vanwege haar afkomst belangrijk vond.

Thornkit’s oogjes begonnen te glimmen toen Tearkit aangaf dat een prinses een dochter was van een leader. Wauw! Ze legde vervolgens uit dat als zijn moeder of vader een leader was geweest, dat hij een prins was. Hij vond het niet erg dat hij geen prins was. Zijn moeder was geen leader en hij zou zich geen andere moeder voor kunnen stellen. Plus hij vond de titel van prinses beter bij Tearkit passen dan bij hemzelf. Maar als hij geen prins was, wat maakte dat dan van hem? “Ik kwan dus geen pwins zijn,” zei hij op een bedenkelijke toon. “Wat mwaakt dat dan van mij?” vroeg hij aan haar. Hij zou natuurlijk nooit zo’n speciale titel zoals zij krijgen, maar zou hij wel een benaming krijgen van haar waar hij trots op kon zijn? Als hij vriendjes met haar zou zijn en zij was een prinses, dan moest dat toch ook iets betekenen? Hij wiebelde kort met zijn oortjes terwijl hij op de uitleg van Tearkit wachtte. Ze zou vast wel een goede titel verzinnen. Eentje die natuurlijk nooit beter kon zijn dan prins of prinses, maar die wel goed genoeg was. En als ze dat niet kon, dan maakte hem dat ook niet zo veel uit. Zij was de prinses en hij had een fantastische moeder, dus hij was al blij met hoe zijn leven nu was.

Hmm, wat was hij dan? Daar moest ze even over nadenken. Hij moest toch íéts zijn. "Dan ben je mijn rechterpoot." Bedacht ze. Ja, hij zou haar adviseur zijn. Die titel kregen alleen de katten die het meest te vertrouwen waren. Wat een eer voor hem! "Maar als we een koppel zijn dan ben je natuurlijk wél prins." Lachte ze terwijl ze een stootje tegen zijn schouder gaf met de hare. Het was verre van flirtgedrag, slechts een observatie. Maar wél waar.

Thornkit wiebelde verward met zijn oortjes toen ze tegen hem zei dat hij haar rechterpoot was. Hij richtte zijn blik naar haar pootje en wiebelde weer met zijn oortjes, waarna hij lichtjes begon te giechelen. Dat klonk ergens wel leuk! Vervolgens zei ze dat als ze een koppel waren, dat hij dan wel een prins zou zijn. Een koppel? “Bwah!” giechelde hij. “Mwaar dan gaan we niet kwef doen, hoor!” Hij wist niet zo goed wat een rechterpoot was, maar hij wist toevallig wél wat een koppel met iemand zijn wilde zeggen en hij zag het echt niet zitten om heel klef met Tearkit te gaan zitten doen. “Ik zwal wel een gwoede pwins voor je zijn!” beloofde hij uiteindelijk, waarna hij weer lichtjes begon te giechelen. Hij wist niet goed hoe een echte prins zich gedroeg, maar hij nam aan dat Tearkit hem dat wel zou gaan leren, toch? Ja, vast wel.

Ze was het helemaal met hem eens. Klef doen was voor de stomme volwassenen, echt niet voor haar! Gelukkig wilde hij wel haar prins zijn. Haar ogen lichtten op bij het idee. "Prins rechterhand dan." Giechelde ze. Dan waren ze niet helemaal een koppel en hoefde ze zich ook niet zo te gedragen.

Tearkit had de perfecte oplossing: hij was haar prins rechterhand! Wat dat dan ook precies mocht inhouden. Het klonk in elk geval leuk en Thornkit vond het dan ook heel erg speciaal dat hij die titel mocht hebben. Het was al bijna even speciaal als dat zijn moeder hem een knuffel gaf, al vond hij dat nog wel net ietsje specialer dan dit. Tearkit kwam zeker op een tweede plaats en dat zou ook altijd zo blijven. “Jwa, dwat klinkt gwoed!” zei hij dan ook tegen haar, waarna hij naar voren kwam en, net zoals hij altijd bij zijn moeder deed, hij zijn wang eventjes tegen die van haar duwde. Hij deed een paar stapjes naar achteren en keek haar vervolgens met een warme glimlach, die hij nog niet aan veel katten had laten zien, aan. Ze was echt de liefste prinses die hij ooit ontmoet had!

Een tevreden glimlach ontstond op haar gezichtje bij zijn enthousiaste instemmen. Wat ze echter niet verwachtte was dat hij zijn wangetje tegen de hare zou duwen. Bijna verbijsterd keek ze hem aan. "Wauw.." Bracht ze uit. Hij had de zachtste wangen die ze ooit had gevoeld. "Een echte gentleman." Hij was geknipt voor de rol als prins rechterhand. Hij wist in ieder geval hoe hij een prinses moest behandelen, dacht ze gniffelend.

Thornkit kon het niet laten om zachtjes te giechelen toen ze hem verbouwereerd aankeek. Ze leek het niet erg te vinden dat hij het had gedaan en dus maakte hij zich daar ook niet druk over. Hij vond dat als hij haar prins was, hij wel aan haar mocht laten merken dat ze iets voor hem betekende. En dat deed ze ook, al was dat op een andere manier dan velen zouden denken als Tearkit hem voor zou stellen als haar prins. Hij wiebelde lichtjes met zijn oren toen ze zei dat hij een gentleman was, maar besloot om niet te vragen wat het was. Het klonk niet echt negatief en gezien Tearkit’s reactie, dacht hij eerlijk gezegd dat het juist heel erg goed was. Hij zou het straks wel aan zijn moeder vragen. “Ik een goede pwins voor je zijn,” beloofde hij nogmaals. “Ik zal je altwijd beswermen!” Hij wist wel wat beschermen inhield: hij zorgde vaak genoeg dat hij bij zijn moeder ging liggen en dat hij een soort van over haar waakte. Hij wist niet of mama het goed zou vinden als hij bij Tearkit zou gaan liggen, maar overdag kon hij haar in elk geval wel beschermen tegen vervelende kittens of zo. Alhoewel… zouden die echt een prinses lastig vallen? En plus… wie wilde zo’n schattige prinses nu kwellen?

Ze wist meteen dat ze aan hem een goede keuze had. Er waren veel slechtere potentiële prins rechterpoten, maar Thornkit was daar niet één van. "Dankjewel." Glimlachte ze. Nou, dat was dat. Hij had een nieuwe eretitel en zij een betrouwbare adviseur. "Dan moeten we maar snel aan de anderen vertellen dat jij de nieuwe prins rechterpoot bent." Ja ja, iedereen mocht het horen.

Thornkit giechelde toen Tearkit haar opmerking maakte. Ja, hij zou het echt wel heel leuk vinden als anderen wisten wie hij was! En wat hij voor Tearkit betekende. Hij kon het niet helpen dat hij zijn borst lichtelijk trots voor uit stak. “Dat gwaan we zeker doen,” beloofde hij haar. En hij wilde nog iets zeggen, maar toen hoorde hij een zachte stem achter zich en toen hij over zijn schouder keek, keek hij recht in de ogen van zijn moeder. “Mwama is wakker,” deelde hij aan Tearkit mee. “Ik mwoet gaan. Ik spweek je later nog wel, pwinses.” Hij lachte lief naar haar en boog zich snel naar voren om zijn wang nog even tegen de hare te duwen, waarna hij zich omdraaide en opgewekt naar zijn moeder trippelde. Hij kon niet wachten om haar te vertellen dat hij de prins rechterpoot van Tearkit was!