Oeh, pretty!

Bijna, het was bijna zo ver. Nog een halve moon en ze zou apprentice worden! Ze was er enorm enthousiast over, had al fantastische verhalen gehoord over het apprenticeschap. Ze kon in ieder geval niet wachten! De gevlekte kitten liep vrolijk de nursery uit, weg uit de aangename warmte van de den. Binnenkort zou ze deze den moeten inruilen en daarom kon ze zich best al wat voorbereiden. Nu ze bijna de 6 moons naderde, werd ze meer losgelaten. Dat had ze met beide poten aangenomen. Ze hupte naar voren en bleef heel abrupt staan toen ze in de schaduw viel van een oudere kat, een warrior. Ze zette een stapje naar achteren en keek de poes met grote oogjes aan. Het was een elegante verschijning. Tansykit kende heel wat warriors, wist met haar enthousiasme wel wat te bereiken op vlak van interesses. Deze poes had ze echter nog niet veel zien passeren. "Hi!" mauwde ze snel en enthousiast, om te vermijden dat de poes zomaar aan haar voorbij liep.

Rabbit eerst, daarna open

Haar oogjes waren groot bij het horen van de begroeting. Dat was ook het enige wat ze in eerste instantie hoorde. Dat de poes haar waarschijnlijk liever niet in de buurt had, ging haar volledig voorbij. In plaats daarvan keek ze van boven naar beneden, en weer terug, naar de elegante verschijning. Oh, het leek wel alsof ze recht van Starclan kwam, zo perfect! De poes voor haar had sowieso haar ware liefde al gevonden. Oef, ooit zou zij daar ook geraken. Ze was een dromer en dat maakte haar ook enorm vrolijk en positief in haar leventje. "Hoor je niet bij je moeder te zijn?" Tansykit schrok op uit haar gedachten. "Oh, mijn mama is dood." zei ze, iets te vrolijk. Ze had haar nooit gekend en had daardoor ook geen gevoel van gemis. "Wat ga je doen, waar kom je vandaan?" De nieuwsgierigheid kwam naar boven en daar ontsnapte deze poes ook niet aan. Deze poes? Wacht, wie was dit eigenlijk? "Wat is je naam?" De vragen stapelde zich op en ze had er nog heel wat klaar liggen. Waarom de poes bijvoorbeeld twee verschillende ogen had, dat was magie!

Ze had niet zo heel veel reacties gekregen op de verschillende vragen die ze gesteld had, tot ze plots één antwoord kreeg op haar vragen. Tansykit glimlachte meteen bij het horen van de naam van de warrior die voor haar stond. Rabbitcharm. Charm? Wilde dat zeggen dat ze haar droomprins had gevonden? Uiteraard gingen er weer heel wat nieuwe vragen door haar kopje, maar ze had geen tijd om ze te stellen. "en ik ga mijn lunch halen," Oh, dat was een goed idee! Tansykit was niet van plan om weg te gaan, de liep gewoon mee met de warrior. Ze was, nog niet, zo goed met het inschatten van andere katten hun subtiele hints. "Wat wil je hebben? Ik zal het wel voor je halen!" Ze huppelde wat naar voren. Ze was altijd blij als ze iets kon doen, ze wilde zich maar al te graag bewijzen aan alle warriors en queens. Haar oogjes fonkelden bij de gedachten dat ze iets kon betekenen voor deze warrior.

Ze had gevraagd wat de warrior wilde hebben, was zelfs al wat naar voren getrippeld om direct te vertrekken als ze toestemming had gekregen. "Het maakt niet uit," Ze bleef zachtjes trippelen op dezelfde plek, wachtende op de keuze van de warrior. Ze stond er echt op om iets te gaan halen voor haar. "Hm, eigenlijk - zou je een vink voor me willen pakken?" Bij het horen van deze uitsprak was ze meteen weg. Een vink, dat wilde ze hebben. Nu ze bij de prooistapel aankwam, kwam ze nogal abrupt tot stilstand en trok even met haar oortjes. Een vink? Wat was een vink? Ze keek kort over haar schouder, maar draaide zich snel weer om naar de stapel. Ze moest en zou een vink vinden, wat het ook moge zijn. Ze wandelde langs de zijkant van de prooistapel en liet haar blik van het ene naar het andere beest gaan. Had een vink 4 poten? Een konijn kende ze, dus dat kon het al zeker niet zijn en een muis ook niet. Dat er vele soorten van elk dier ware, wist ze ergens wel. Maar een vink? Uiteindelijk pikte Tansykit er een prooi uit, waarvan ze niet wist wat voor dier het was. Eén conclusie was duidelijk: het was géén vink. Het had mooie kleuren en daarvoor was ze gegaan. Ze kon de warrior moeilijk uren laten wachten. Toch? Met de jonge boommarter tussen haar kleine kaken, strompelde ze weg van de stapel. Ze sleepte het beestje over de grond aangezien het behoorlijk zwaar was voor haar. Ze had er de kracht nog niet voor. Het duurde dan ook een tijdje voor ze terug bij Rabbitcharm aankwam en uitgeput het beestje liet vallen. "I-ik kon geen vink vinden." mauwde de kitten met een klein zuchtje, terwijl ze op adem kwam van haar inspanning. Dat ze niet wist wat een vink was, zei ze er maar niet bij.

Ondanks dat ze niet de prooi had gevonden die de poes gevraagd had, vond Rabbitcharm het goed. Yes! Ze bedankte haar er zelfs voor en uiteraard glom de kitten van trots bij het bedankje van een echte warrior. "Bedankt," Tansykit was gaan zitten, was niet van plan om zelf weg te gaan, totdat iemand haar naam riep. Ze spitste wat verrast haar oortjes en draaide haar kopje naar de nursery waar het geluid vandaan kwam. Het was één van de queens die haar terugriep om te gaan slapen. Ohja, ze moest vroeg gaan slapen want morgen zou ze een andere naam krijgen, dan zou ze apprentice worden. Ze sprong recht en liep al snel weg, maar maakte halverwege een U-bocht om terug te keren naar Rabbitcharm. Ze moest nog afscheid nemen! Ze zou het snel doen, want ze wilde ook snel gaan slapen. Hoe sneller ze sliep, hoe sneller ze apprentice werd! Ze was terug bij de warrior en maakte geen aanstalten om te stoppen. In het lopen nam ze afscheid van de poes. "Bye, bye!" mauwde ze snel en maakte al snel weer een grote bocht om terug te keren naar de nursery. De laatste nacht in de nursery, spannend!

Tansykit out