Expedition Unknown

Onderwerp: Expedition Unknown di 15 dec 2020 - 10:11

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Flutterpaw keek met sombere ogen naar zijn nest. Het was nog niet zolang geleden verschoont en hoewel het zacht en warm was, voelde hij zich bijzonder prikkelbaar. Immers wist hij ook dat hij met de dag gezonder werd en was hij van plan om zodra hij sterk genoeg was, Shadowclan achter zich te laten. Er waren maar een paar katten die hij zou missen, waaronder Bluejay.

Hij wist dat hij niet zonder een afscheid weg kon lopen maar was ergens ook bang dat de kater hem tegen zou houden. Zeker als hij wist hoeveel hij van het leven hier had leren houden, ook al kon de jonge kater dit niet herkennen. Zelfs al had hij zich nooit helemaal op zijn plek gevoeld, het feit bleef. Hij voelde zich verbonden met de Clan van zijn ouders. Zijn tweekleurige ogen gleden naar de bekende vacht van de lichte kater toe voordat een minuscuul glimlachje om zijn lippen vormde. Het deed hem goed om de kater te zien.

Langzaam hees hij zich omhoog en hoewel hij een deel van zijn kracht verloren was, begon zijn vacht er eindelijk wat verzorgder uit te zien. Mede omdat hij meer energie begon te krijgen en dus zijn eigen vacht kon onderhouden. Zijn linkeroor bewoog kort in de richting van de kater voordat hij hem vriendelijk begroette met een klein neusje tegen diens borstkas aan.

'Bluejay, ik ben blij dat ik je nog even zie,' Murmelde de kater met zijn licht schorre stem. Deze was nog niet helemaal hersteld, wellicht omdat hij ook een tijdje had geweigerd te drinken. Zijn oren liet hij een beetje somber hangen. 'Ik ga binnenkort weg, houdt mij niet tegen. Ik denk dat het beter is voor iedereen, voor de Clan... Als ik niet hier meer woon. Ik denk dat degene die mij dood wilde... Rustig zal blijven als ik weg ben. Ik ben nu in hun hoofd misschien de enige dreiging en als ik iedereen veilig wil houden... Ik... Ik ga je missen Bluejay,' zijn stem was zwak terwijl er tranen in zijn ogen stonden, ook al was diep vanbinnen ook de kracht van een jonge, vastbesloten kater te zien. Hij zou zijn leven niet meer voor lief nemen, dat was duidelijk.

- Bluejay

He began to fly.

Elfje

Onderwerp: Re: Expedition Unknown ma 21 dec 2020 - 14:00

De kater beet op zijn wang, had zo veel liever gehad de medicine cats buiten hun den te kunnen vinden. Maar toen deze nergens in het kamp bleken rond te hangen wist hij dat hij er aan moest geloven. Dat hij wederom die starclan verdomme vreselijke plek moest bezoeken. Kort zuchtte hij voor hij de den betrapt, er Flutterpaw al heel wat gezonder aantrof. De kater glimlachtte kort toen deze diens snuiten ter begroeting tegen hem aandrukte. 'Bluejay, ik ben blij dat ik je nog even zie,' Murmelde de kater met zijn licht schorre stem. Iets wat onzeker verward trok Bluejay met zijn oortje. Een verwarring enkel groeiende bij de opvolgende woorden. 'Ik ga binnenkort weg, houdt mij niet tegen. Ik denk dat het beter is voor iedereen, voor de Clan... Als ik niet hier meer woon. Ik denk dat degene die mij dood wilde... Rustig zal blijven als ik weg ben. Ik ben nu in hun hoofd misschien de enige dreiging en als ik iedereen veilig wil houden... Ik... Ik ga je missen Bluejay,' Nog voor hij echt kon nadenken schudde de grote kater fors met zijn kop, wat was deze onzin? "Kidd-" bromde hij, bijna hem fysiek terug duwend in zijn nest. "Luister naar me" nadrukkelijk keek hij hem aan "Je bent hoe oud? 6 manen. Hoe ver denk je dat je komt met het aantal trainingen dat je gehad hebt? Ik kan je niet vertellen wat wel en wat niet te doen, maar luister. Je bent hier veiliger af dan daar buiten kid. Je bent niemand hier tot last en het is zeker niet beter voor iedereen als je vertrekt. Iedereen hier heeft elkaar nodig, en dus ook jij. Niemand wilt dat je weggaat. Kijk als je nou ouder was en ging uit eigen wil? Maar zo? Alsjeblieft waag het niet. Ik ben bezig met dit oplossen Flutter, Voor jou en ieder ander. Ga je nou geen absoluut gekke ideeën ik je kop halen. Er is geen enkele reden voor jou om te vertrekken." Warm maar zorgelijk keek hij de apprentice aan, hopend dat hij tot hem door drong, dit was niet de manier.

Onderwerp: Re: Expedition Unknown ma 28 dec 2020 - 21:01

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Flutterpaw was blij om de kater te zien, een van de weinige katten die hem oprecht leken te kunnen waarderen in deze Clan. Zelfs met zijn aparte trekken en eigenaardigheden. Hij bewonderde de blauwe kater ergens wellicht ook wel omdat deze een soort eindeloze rust leek te bezitten, en zijn leven oprecht beter had gemaakt toen Bloodclan er was geweest. Hij was zelfs zijn beloftes nagekomen. Iets waar de jonge kater nooit van uit had leren gaan toen zijn vader nog leefde. Zijn moeder kon de bruine Apprentice niet meer herinneren. De enige kat die hem echt met heel haar hart had omrijkt. Die zoals enkel een moeder kon, zijn vader had hem nooit gemogen en hierdoor had de jonge kater meer moeite om zich te verbinden met anderen. Bluejay glimlachte toen Flutterpaw hem zo warm begroette. Zijn stem was echter nog niet hersteld van zijn bijna verdrinking. Waardoor deze schor bleef klinken, ook omdat hij nog steeds weinig water aan nam van de Medicine Cat Apprentices. Af en toe had hij geen keuze als zijn mond toch echt te droog werd, maar liever bleef hij op zichzelf. Al deze ontwikkelingen maakten het vast en zeker niet beter voor hem. De Warrior leek verward met zijn woorden en wellicht zelfs onzeker. Nog voordat Flutterpaw zich om kon draaien omdat dit gesprek hem ongetwijfeld zwaar zou vallen, schudde de kater fors met zijn kop. 'Kidd-' bromde de oudere kater voordat hij hem bijna fysiek terug duwde in zijn nest. 'Luister naar me,' Nadrukkelijk keek hij de Apprentice aan. 'Je bent hoe oud? 6 manen. Hoe ver denk je dat je komt met het aantal trainingen dat je gehad hebt? Ik kan je niet vertellen wat wel en wat niet te doen, maar luister. Je bent hier veiliger af dan daar buiten kid. Je bent niemand hier tot last en het is zeker niet beter voor iedereen als je vertrekt. Iedereen hier heeft elkaar nodig, en dus ook jij. Niemand wilt dat je weggaat. Kijk als je nou ouder was en ging uit eigen wil? Maar zo? Alsjeblieft waag het niet. Ik ben bezig met dit oplossen Flutter, Voor jou en ieder ander. Ga je nou geen absoluut gekke ideeën ik je kop halen. Er is geen enkele reden voor jou om te vertrekken.' Een warme blik verscheen op het gezicht van de enige Warrior die hij op dit moment durfde te vertrouwen omdat deze hem nooit aan de kant had geschoven als een stuk vuil. De bruine Apprentice knipperde met zijn ogen voordat hij zijn oren liet hangen en tranen in zijn ogen verschenen. 'En dit is wel een leven. Elke dag bang zijn dat iemand besluit dat ze je toch nog dood willen hebben? Elke dag afvragen welke van de katten het nog meer willen?' Mauwde de jonge kater terwijl tranen uit zijn ogen drupten. 'Hoe groot is de kans dat ik dood ga buiten Shadowclan vergeleken met dat ik hier toch nog gedood wordt? Ik wil leven Bluejay... Ik kan niet eens bij mijn mentor terecht! Die is niet eens mij komen opzoeken in de Medicine Cat Den!' Zijn stem klonk zwak, bijna fluisterend maar het was duidelijk dat hij oprecht was. Wie zou hem beschermen? Elke dag voelde als een dag te lang om te vluchtten.

He began to fly.

Elfje

Onderwerp: Re: Expedition Unknown za 23 jan 2021 - 21:07

'En dit is wel een leven. Elke dag bang zijn dat iemand besluit dat ze je toch nog dood willen hebben? Elke dag afvragen welke van de katten het nog meer willen?' Mauwde de jonge kater terwijl tranen uit zijn ogen drupten. 'Hoe groot is de kans dat ik dood ga buiten Shadowclan vergeleken met dat ik hier toch nog gedood wordt? Ik wil leven Bluejay... Ik kan niet eens bij mijn mentor terecht! Die is niet eens mij komen opzoeken in de Medicine Cat Den!' De wanhoop in zijn stem bracht emotie in Bluejay's diepe blauwe ogen, deed hem kort zijn oortjes wegdraaien en een grote blok weg slikken. "Maar Flutterpaw, kid" mauwde hij, zijn stem zacht, warm en verwelkomend. Voorzichtig zette hij een stap naar voren, drukte hij zich zacht tegen de jonge kater aan. "Je hoeft niet bang te zijn Flutterpaw" de kater knikte, zekerheid op zijn ogen "Ik hou je veilig. Ik los dit op. Daar heb je volwassenen voor, daar heb je mij voor" De kater keek kort om zich heen voor een zachte zucht volgde "Ik kan je niet vertellen wat te doen. Het is jou leven, jouw verhaal om te schrijven. Maar alsjeblieft, laat andere het niet voor jou schrijven. Begrepen?" Hij legde zijn nadrukkelijke blik op de jonge kater. Als zijn hart, zijn toekomst niet hier onder hen lag, was dit zijn keuze. Maar zodra andere hem dwongen deze keus te maken? Een keus die hij niet zou hoeven maken? Bluejay was niet klaar om die diefstal van vrijheid te tolereren. Het was immers waar hij voor stond, waar hijzelf naar streef. Vrijheid.

Onderwerp: Re: Expedition Unknown do 28 jan 2021 - 14:33

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Hij wilde afscheid kunnen nemen van een van de weinige katten waar hij voor door het vuur zou gaan. Zonder vragen, zonder bedenkingen. De kater waar hij trouw aan was, Bluejay. Hij had net zoals hem een lieve naam, een schattige naam maar hij was een van de sterkste Warriors die hij kende. Als hij ooit op zou mogen groeien als een kat, dan wilde hij zoals Bluejay zijn. Krachtig, vastbesloten om anderen te beschermen en niet bang om in zijn eigen Clan te wonen. Zelfs al leek deze Clan momenteel niet stabiel en veilig. Niet veilig genoeg, niet vrij genoeg voor hem. Voor Flutterpaw was deze plek een gevangenis voor zijn ziel, elke stap die hij zette was hij bewust dat het zijn laatste kon zijn. Als een levensecht schaakspel, het voelde alsof hij schaakmat stond. Nog even en zijn koning werd hem afgepakt, zijn leven was hem al afgepakt. Hij liep nog, hij ademde nog maar echt leven zat er niet meer in. Als iemand die hem goed kende hem aan keek zouden ze de dode, wanhopige blik in zijn ogen herkennen. Dit was niet iets dat hij Moons vol zou kunnen houden. De wanhoop in zijn stem was enkel een verlenging aan de wanhoop die hij voelde. 'Maar Flutterpaw, kid.' Bracht Bluejay tegen hem in nadat hij was uitgesproken. Zijn stem was zacht, warm en verwelkomend. Alles dat de jonge kater nodig had, en dat was ook heel duidelijk ook. Voorzichtig zette de kater een stap naar Flutterpaw toe waardoor de jonge Apprentice met een oortje wiebelde en diep inademende. Hij verstijfde iets maar drukte hem niet weg. Bluejay vertrouwde hij, hij was hetgeen dat hij zocht. Zijn stabiliteit en vrijheid. Hij was de kater die hem wellicht nog hoop zou kunnen brengen. Hoop dat uit zijn open wonden in zijn hart weg bloedde en onder zijn poten vloeiden. 'Je hoeft niet bang te zijn Flutterpaw,' de grotere kater drukte zich zachtjes tegen de jonge Apprentice aan. Er was een zekerheid in zijn ogen, een zekerheid die de jonge kater duidelijk miste. 'Ik hou je veilig. Ik los dit op. Daar heb je volwassenen voor, daar heb je mij voor,' De Warrior keek kort om zich heen voordat er een zucht volgde. Als Warriors er waren om hem veilig te houden in zijn eigen huis, waar was zijn mentor dan al deze tijd geweest? 'Ik kan je niet vertellen wat te doen. Het is jou leven, jouw verhaal om te schrijven. Maar alsjeblieft, laat andere het niet voor jou schrijven. Begrepen?' De jonge Apprentice knikte langzaam. Niet volhartig, het was duidelijk dat hij twijfelde. Zou hij hier kunnen blijven, daar waar de sterren nog op hem neer keken? Hij zou namelijk niet alleen kunnen overleven. Het leven als Rogue was niet voor de jonge Apprentice weg gelegd. 'Maar Bluejay, jij bent de enige kat... In heel Shadowclan die mij veilig wilt houden. Die weet dat het niet... Niet veilig is.' Murmelde de jonge kater waarna hij zijn kopje boog. Verdrietig en weemoedig. Het brandende vuur van zijn ziel werd elke dag meer gedoofd. Zo leek dat wel, totdat er enkel nog kleine vlammetjes over waren die wanhopig aan het hout likten.

He began to fly.

Elfje

Onderwerp: Re: Expedition Unknown wo 10 feb 2021 - 19:46

_{'Maar Bluejay, jij bent de enige kat... In heel Shadowclan die mij veilig wilt houden. Die weet dat het niet... Niet veilig is.' beweerde Flutterpaw, de grote tom draaide zijn oren weg. Had nooit gedacht dat een actie van een enkele kat, onrust en wantrouwen in al kon veroorzaken. Hield kort zijn blik van de apprentice af terwijl hij de boomtoppen afzocht voor een manier om wijsheid in zijn koppie te spreken. Hij kon hem niet hier houden, al zou hij dat maar al te graag willen. Kon hem niet opleggen wat hij niet wilde, maar wist ook dat af en toe, je beschermd moest worden voor jezelf. Het was een lastige kwestie, dat bleek maar weer. "Dat is niet waar, Flutterpaw" redeneerde hij vervolgens, zijn warme stem streng "Vele andere hebben hun hart op de juiste plek kid. Laat het gevaar aan de volwassenen over, aan mij over. Maar breng jezelf niet in meer door roekeloos een onbekende wereld in te stappen zonder enige voorkennis."}

Onderwerp: Re: Expedition Unknown wo 10 feb 2021 - 20:49

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

De bruine kater was er volledig van overtuigd dat enkel Bluejay hem nog in goed licht zag dat enkel de grote Warrior hem met een goed hart zag. Enkel en alleen omdat de meeste andere katten niet naar hem om hadden gekeken, niet hadden gezien hoe slecht het met hem ging. Niemand leek door te hebben dat Newtpaw zo gevaarlijk was. Het zou enkel een kwestie van tijd zijn voordat iemand zou overlijden. 'Dat is niet waar, Flutterpaw,' Sprak de ander vervolgens, zijn warme stem klonk streng. Echter was het zijn waarheid, hij zag enkel zijn eigen pijn, zijn eigen angst en onkunnen. Zijn eigen eenzaamheid, en hij kon moeilijk iedereen vertellen dat iemand hem had willen doden. Dat kon hij niet, dat deed hem nog teveel. Zoveel dat de woorden een zure smaak kregen. 'Vele andere hebben hun hart op de juiste plek kid. Laat het gevaar aan de volwassenen over, aan mij over. Maar breng jezelf niet in meer door roekeloos een onbekende wereld in te stappen zonder enige voorkennis.' Sprak hij waardoor de bruine Apprentice zijn kopje schuin hield en diep inademen. 'Leer mij het dan. Ik ben niks meer dan een kitten. Ik kan niet overleven. Niet alleen en niet hier.' Zijn stem klonk wanhopig terwijl hij duidelijk weer zocht naar de warmte van de vacht van de grote kater. De zachte vacht die hem bescherming bood tegen de grote boze wereld.

He began to fly.

Elfje

Onderwerp: Re: Expedition Unknown wo 10 feb 2021 - 22:16

With the gathering force of an essential thing, realising itself out of early ground.
I faced in myself a passionate and tenacious longing.

_{'Leer mij het dan. Ik ben niks meer dan een kitten. Ik kan niet overleven. Niet alleen en niet hier.' Mauwde de apprentice bijna dogmatisch. Bluejay zuchtte, zag in dat wat hij ook zei de traumas niet zou verhelpen. Dat wat hij ook zei de wolken in de jongen kater zijn kop niet deden wegdrijven. Hij kon enkel daar zijn, hopen dat het goed zou komen. En voor een man, goed met woorden, was het een behoorlijke klap tot deze conclusie te komen. Hij zette een pas naar voren toen de apprentice de warmte van zijn dikke pels zocht, zuchtte zachtjes, hield blik op hun omgeving. "Er wordt mij verteld dat ik een behoorlijk goede leraar ben" bromde hij zachtjes "Wist je dat?" Warm keek hij neer op de aprentice, knikte langzaam "Het komt allemaal goed, Flutterpaw." Nadruk lag op het laatste deel van de apprentice zijn naam, die niets voor niets paw was. Het was geen kitten meer, nee zeker niet.}

MONTY

Onderwerp: Re: Expedition Unknown do 11 feb 2021 - 13:21

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Bluejay had het geduld van een engel, hij leek te snappen dat Flutterpaw niet van de ene op de andere dag zijn vertrouwen weer terug had. Niet alleen het vertrouwen in zichzelf maar ook het vertrouwen in anderen. De kater zuchtte maar leek te snappen dat hij de angst niet op kon lossen, niet zonder de juiste daden en wat kon hij doen? Behalve keer op keer de jonge Apprentice gerust te stellen. De grote kater zette een stap naar voren toen duidelijk werd dat de Apprentice zijn veiligheid opzocht, de warmte van zijn vacht, het licht in de duisternis en de kat die zijn vlammen weer op deed leven tot een klein vuur. 'Er wordt mij verteld dat ik een behoorlijk goede leraar ben.' bromde de kater zachtjes, als in een geruststelling. De stem, de geur die bij hem hoorde, dat was de enige moment op de dag dat het even voelde alsof alles weer goed was. Hij was zijn rots in de branding. 'Wist je dat?' Vroeg de grote kater waarop de Apprentice zijn kop schudde. Warm keek de oudere kat op hem neer terwijl Flutterpaw voorzichtig zijn kop langs die van hem liet glijden met tranen in zijn ogen. 'Het komt allemaal goed, Flutterpaw.' De nadruk lag op het laatste deel van zijn naam. Hij was een Apprentice, geen jonge kitten meer. Niet totaal weerloos, ook al kon hij het nog lang niet opnemen tegen de schaduw van Shadowclan, tegen Newtpaw. Ze was te machtig voor hem, te sterk. 'Kan jij mij leren vechten, leren jagen? Ik kan niet met mijn mentor. Ze snapt niks... Ze... Ze.. nee... Alsjeblieft Bluejay!' Tranen drupten over zijn wangen heen.

He began to fly.

Elfje

Onderwerp: Re: Expedition Unknown