Picture perfect memories, scattered all around the floor

Adrenaline gonsde door zijn lijf heen bij het idee dat het nu echt niet meer lang zou duren eer dat hij apprentice zou worden. Hij zou wel eens laten zien aan al zijn Clanmates wat hij allemaal kon! Hij fantaseerde soms over wat voor soort mentor hij zou krijgen. Hij hoopte dat het geen chagrijn was en hij hoopte dat het iemand was die hem echt alles zou leren wat er maar te leren viel. Steelkit ging dikwijls op bezoek bij de elders zodat hij wat naar verhaaltjes kon luisteren en meestal bleef hij daar hangen totdat ze hem wegstuurden – wat zelden gebeurde – of totdat zijn moeder hem op kwam halen (dat gebeurde wel iets vaker). De kitten was ook nu weer met zijn donkergroene ogen zijn omgeving in zich op aan het nemen. Prikkelingen gingen door zijn poten heen en Steelkit wist dat ze klaar waren om in actie te schieten zodra hij iets interessants zou zijn. En ja hoor. Daar kwam al een oudere warrior het kamp binnen gelopen. Steelkit keek snel over zijn schouder om te zien of de rest nog aan het slapen was en stormde vervolgens naar buiten, waar hij nog net niet tegen de poten van Nightgrackle botste. “Hallo, Nightgrackle!” sprak hij opgewekt. “Heb je een goede jacht gehad? Was er veel prooi? Was het er heel erg koud?”

+ @Nightgrackle