The Kiwi has awoken

Samen met haar kleine familie woonden ze op een plek die erg geurig rook, en die geuren kwamen van vele kruiden. Maar dat wisten de kitten natuurlijk niet zo goed, al wist ze wel te genieten van elke geur die haar neusgaatjes binnen gevlogen kwam. Hier kwamen niet zo veel katten, en dat vond ze wel nog oké. Dan was het lekker rustig en kon ze goed slapen, want ze hield wel van slapen! Lekker warm tegen haar siblings aan. Maar goed… Er kwam iemand binnen gestapt. Een kattin met een mooie lavendel gekleurde vacht doorbrak het licht en kwam hen eens een bezoekje brengen! Of misschien die andere creme apprentice die in het nest hiernaast logeerde, maar toch. Opgewonden opende het poesje haar ogen toen ze merkte dat ze bekeken werd en keek vol bewondering toe. “Ki-wi! Ki-wi! Ki-wiii!”, piepte het bruine poesje enthousiast uit.


+Honorpaw

De schaduw van de grotere poes viel recht op haar gezichtje terwijl ze haar bewonderend aankeek. Ze had eindelijk eens bezoek! Het was niet zo gemakkelijk om altijd met dezelfde katten om te gaan. Haar siblings waren wel leuk en haar mama ook, maar ergens miste ze het gevoel wel van met anderen te praten. Soms bracht een queen ze eens naar de nursery zodat ze toch nog wat plezier konden maken, maar dat was maar van korte duur. 'Hallo Kiwikit? Moet je niet slapen?', vroeg de apprentice aan haar waarna het bruine poesje haar een beetje verveeld aankeek. Ze wilde actie en ze wilde plezier! Dat kon niet altijd in dromenland. Zeker niet als je siblings de hele tijd aan je zij zaten te stompen. "Neh! Wiw iwk niet", piepte ze waarna ze haar temper een beetje liet zakken. Zolang ze niet hoefde te slapen was het nog wel oké. "Wie jij? Ki-wi ki?"

De lichtgekleurde apprentice antwoordde op haar vraag. 'Ik ben Honorpaw', mauwde de poes zachtjes en hield haar kopje schuin. De kitten probeerde haar na te doen want het zag er best wel grappig uit, zo je kopje schuin houden. Ze giechelde wat voordat de ander verder ging met haar woord. 'Denk je dat ik je van je mama op een kort avontuur door het kamp mag nemen?', vroeg  die met een zachte stem. Het was best wel aangenaam om te horen, waardoor ze een goedkeurende blik toe schoot en ook niet alleen daardoor. "Ye! Iw wiw eewn ki-wi awonwuur!"

Ze hoorde hoe de poes begon te snorren terwijl de kitten haar bewegingen imiteerde, waardoor ze zelf zachtjes begon te spinnen. Ze vond het leuk om anderen te horen snorren, en al zeker als het kwam door haar! Het deed haar goed in haar vel voelen. Alsof ze echt thuis was, en dat was iets goeds. 'Klim maar op mijn rug, dan blijf je warm en kun je alles veel beter zien!', sprak de parelgrijze apprentice vrolijk waarna ze dichtbij haar kwam liggen. Het poesje duwde eerst wat met haar bruin pootje in de kattins vacht om te testen of ze wel stevig was voordat ze er op zou klimmen. Het duurde haar eventjes voordat ze goed op haar rug was gekomen, maar uiteindelijk zat ze erop en verstopte ze haar pootjes onder haar lichaampje, waardoor ze leek op een loaf die giechelde.

De kitten zat nu goed en comfortabel op de rug van een grotere poes. ‘Zit je goed Kiwikit?’, vroeg de kattin aan haar met een zachte, warme stem. “Ye!”, piepte ze goedkeurend en merkte hoe ze eindelijk begonnen te bewegen. Ze stonden nu allebei buiten en ze had de Medicine Den nooit van zo hoog bekeken. ‘We beginnen vanaf hier, dit is de Medicine Cat den. Daarin worden katten geholpen die auw hebben of gewoon iemand nodig hebben om voor ze te zorgen. Mijn beste vriendin Shrimppaw is de Medicine Cat’, vertelde de apprentice aan haar en haar oogjes bewonderden de den. Katten die elkaar verzorgden deden haar een beetje denken aan mama die haar en haar siblings verzorgden. Dus eigenlijk was de Medicine Cat een soort van mama voor iedereen? Dat was leuk! “Oooeeh”, liet ze bewonderend klinken en ze gingen vervolgens naar de Warriors den. Het bruine poesje vond het leuk een lift te krijgen op deze manier!